چگونه می‌توان با تروريست‌هاى مسلمان مبارزه كرد؟٬ ف. م .سخن

پيش از آغاز مطلب، لازم است توضيحى كوتاه در مورد دو مطلب قبلى بدهم. ذيل مطلب «آنچه تروريست هاى مسلمان بر روى آن حساب مى كنند» دو نظر در باره ى نوشته و نويسنده درج شده بود، كه مشخص بود نويسندگان، نه آن مطلب را درست خوانده و فهميده اند و نه اصولا به مبارزه با تروريست هاى مسلمان اعتقاد دارند. جالب اينجاست كسانى كه آيت الله خلخالى را انقلابى و شايسته ى رياست جمهورى مى دانستند و بر كشتارهاى اول انقلاب با شادى و شعف مهر تاييد مى نهادند، اكنون آن قدر نازك دل و ضد خشونت شده اند كه سخن گفتن از روش هاى تروريست هاى مسلمان را، ترويج خشونت و كلام فاشيستى مى نامند كه نويسنده ى آن اگر در خارج باشد و اين مطلب را به زبان خارجى بنويسد، به زعم رفقا به خاطر ترويج خشونت محاكمه خواهد شد! اين روش سخن گفتن مشخص است كه روش چه كسانى است و چه هدفى را از آن دنبال مى كنند، و پرداختن به آن جز وقت تلف كردن نتيجه اى نخواهد داشت. خواننده ى بى غرض مى تواند خود با خواندن مطلب كوتاه من پى ببرد كه آيا كلمه اى در ترويج خشونت در آن نوشته شده است يا خير و نيازى به پاسخى بيش از اين ندارد.

در نقد يادداشت «حكايت تفاوت خون فرانسوى و خون لبنانى» نويسنده ى ارجمندى به نام آقاى تهمورث كيانى مطلبى نوشته اند در سايت وزين «عصر نو» با عنوان «ليبرال هاى آن ها و ليبرال هاى ما!» كه سوتيتر آن از اين قرار است: «سخنى با ف.م.سخن؛ اگر نيك بنگرى خاورميانه اى ها هم زندگى را دوست دارند!».

با اين سر آغاز مشخص است كه دوست نويسنده ى ما، بيش از آن كه به مفاد نوشته توجه كنند، به فرضيات و حدسيات خود توجه كرده اند چرا كه به طور ساده و خلاصه، من نه در اين يادداشت، و نه در هيچ يادداشت ديگرى، چيزى نگفته ام كه حاكى از ارزش بيشتر يا كمتر جان كسى باشد! مطلب ايشان هم اگرچه با طعنه هاى مستقيم و غير مستقيم همراه است، اما به طور مستقل -صرف نظر از برداشت غلط از نوشته ى من- خواندنى است و من لينك اين مطلب را براى مطالعه دوستانم در صفحه فيس بوك گذاشته ام.

اما بپردازيم به موضوع بحث امروز و چگونگى مبارزه با تروريست هاى مسلمان.

*****

نخست توضيح دهيم كه چرا به جاى تروريست هاى داعش كه اين روزها، به آتش افروزى در كشورهاى جهان مشغول اند، عنوان عمومى تر تروريست هاى مسلمان به كار مى بريم:

به نظر ما، تروريسم اسلامى، به چند گروه و دسته مثل داعش خلاصه نمى شود. بدتر از تروريسم داعش، تروريسم دولتى است، كه اتفاقا يكى از سردمداران و پيش كسوتان آن همين جمهورى اسلامى غاصب ايران است. اين خطرناك ترين نوع تروريسم است كه اگرچه چهره ى وحشتناك و كريه خود را در لا به لاى معاهدات رسمى بين المللى و حقوق كشورهاى عضو سازمان ملل و عهدنامه ها و پيمان نامه ها و معاملات تجارى و روابط اقتصادى پنهان مى كند، اما با نهادهاى مخوفى كه با بودجه هاى عظيم حكومتى به وجود آورده، در تمام مدت سى و هشت سال گذشته، هم مستقيما دست به عمليات تروريستى در خارج از مرزهاى ايران زده، و هم از كشورهاى تروريست پرور و گروه هاى تروريستى حمايت همه جانبه ى مادى و معنوى كرده است.

تروريسم اسلامى ريشه كن نخواهد شد اگر حكومتى مانند جمهورى اسلامى ريشه كن نشود. گروه هايى مانند داعش و طالبان و اقمار آن ها در آفريقا و جنوب شرقى آسيا شايد در اثر فشار، در غارها و جنگل ها پناه بگيرند و مثل ويروس، در حالت خفته به حيات خود ادامه دهند اما كشورى تروريستى مانند جمهورى اسلامى همواره در مقابل چشم جهانيان قرار دارد و از لحاظ نظرى (نوشته هاى كيهان، وطن امروز، رجانيوز... سخنان سرداران سپاه و بسيج مثل سردار قاسمى و نقدى... و استنتاجات دينى و فقهى امثال مصباح يزدى (تئوريسين ارهاب و ترور اسلامى) و محسنى اژه اى (يكى از صادركنندگان فتواى ترورها...)، و عملى (انواع و اقسام عمليات تروريستى مستقيم و غير مستقيم در خارج از كشور) اعتقاد كامل و بدون تعارف خود را به تروريسم آن هم در سطح جهان نشان داده است. اگر غرض مبارزه ى واقعى با تمام ابعاد تروريسم در سطح جهان باشد، در اثر روابط «خاص» و معاملات سودآور و امثال اين ها نبايد با اين نوع تروريسم مماشات شود.

تروريسم اسلامى، همان طور كه از نامش پيداست آبشخورش در اسلام است ولى اسلام شاخه هاى مختلف دارد كه مذهب اهل سنت و مذهب شيعه شناخته شده ترين آن هاست. هر دوى اين مذاهب، به دلايل گوناگون كه شايد اصلى ترين آن ها دشمنى ذاتى اين دو مذهب با هم و دست يافتن به هژمونى در عالم اسلام باشد، به جذب افراد مسلمان و غير مسلمان به منظور انجام عمليات تروريستى اقدام مى كنند. قصد افراد غيرمسلمان، اگرچه به موضوعات اسلامى ربطى ندارد اما چون زير لواى اسلام عمل مى كنند، و عمل شان در نهايت به نفع اسلامى ها تمام مى شود لذا در همان دسته بندى اسلامى قرار مى گيرند.

عربستان سعودى و برخى از كشورهاى حاشيه خليج فارس، اگر چه بر خلاف جمهورى اسلامى، اعتقادشان به ترور را فرياد نمى كنند و كمتر به حمايت هاى خود از تروريست ها رنگ حكومتى و دولتى مى زنند، اما براى كسب هژمونى در جهان اسلام، به گروه هايى بال و پر داده اند كه بعدها، هم وبال گردن خود آن ها شده اند و هم عامل وحشت مردم جهان. اين ها هم نه تنها به كمك مالى و تسليحاتى از گروه هاى هم مذهب خود مى پردازند، بل كه به شيوه هاى مختلف براى اين گروه ها زمينه هاى يارگيرى از ميان مسلمانان و غير مسلمانان را فراهم مى آورند.

اگر جهان به راستى در صدد مبارزه با تروريسم اسلامى است، به قيمت خريد نفت و فروش اسلحه، نبايد بر عمل اين كشورها سرپوش بگذارد.

مجله ى «تايم» اين هفته، مطلبى منتشر كرده از يك درياسالار امريكايى به نام «جيمز استاريديس». آقاى درياسالار كه از فرماندهان سابق ناتو هم بوده، مطلب اش را در هشت ماده خلاصه كرده كه تماما راه هاى نظامى و سايبرى مقابله با تروريسم را نشان مى دهد. به نظر ما، اين ها ساده ترين و ابتدايى ترين راه هاى مبارزه با تروريسم اسلامى است، و بيشتر به زدن شاخه هاى درخت تروريسم اسلامى شبيه است تا زدن ريشه ى آن.

باز هم در اين مورد خواهيم نوشت...

«ادامه دارد...»