ترامپ چگونه از نگرانی‌های مردم آمریکا استفاده می‌‌کند؟

جسیکا لوسنهپ - بی‌بی‌سی

دونالد ترامپ می‌‌گوید آمریکا در "موقعیتی بحرانی‌" قرار دارد و او تنها کسی است که می تواند کشور را از این شرایط نجات دهد. رای‌دهندگانی که ترسیده‌اند چگونه واکنش نشان خواهند داد؟

دونالد ترامپ میلیاردر طی‌ سخنرانیش در مراسم پذیرش نامزدی حزب جمهوری‌خواه تصویر شومی از زندگی‌ کنونی در آمریکا ارائه داد.

او گفت: "حمله به پلیس ما و تروریسم در شهرهای کشورمان زندگی‌ ما را شدیدا تهدید می‌‌کند. از ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷، امنیت به کشور باز خواهد گشت."

معنی‌ حرف او این بود که شهروندان عادی آمریکا از امنیت برخوردار نیستند، و ترامپ از مهاجرت‌های غیرقانونی و ثبت‌نشده، تیراندازی به پلیس و آمار بالای کشتار‌های اخیر به عنوان شاهدی بر این مدعا نام برد.

بیشتر این آمار فورا توسط چندین رسانه فاقد ارزش اعلام شد و یا حداقل ثابت شد که گمراه کننده بوده‌اند. با این‌که آمار قتل در برخی‌ شهرهای مهم آمریکا افزایش پیدا کرده، اما روی هم رفته میزان قتل و جنایت در آمریکا پس از کاهش چشمگیری که در دهه ۹۰ داشت، کماکان در مقایسه با گذشته پایین مانده. نرخ بیکاری در آمریکا که در دوره رکود اقتصادی تا ۱۰ درصد هم بالا رفته بود حالا به ۵.۵ درصد کاهش پیدا کرده.

اما نیوت گینگریچ، از متحدان ترامپ، گفته که آمار‌ها به اندازه حسی که شهروندان از قضیه دارند اهمیت ندارند. او به سی‌ان‌ان گفت: "شهروندان عادی آمریکا فکر نمی‌‌کنند که جرم و جنایت کاهش یافته، و احساس نمی‌کنند که بیش از پیش امنیت دارند.لیبرال‌ها یک آمار کلی از قضیه دارند که ممکن است در تئوری درست باشد، ولی‌ مردم این‌طور فکر نمی‌کنند. آنها ترسیده‌اند."

ولی‌ دلایلی واضحی وجود دارد که به تصویر کشیدن آمریکا به عنوان کشوری که ترس و فقر بر آن حاکم شده، به نفع ترامپ است.

شانا گداریان، نویسنده کتاب "سیاست تشویش" و دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه سیراکیوز، می‌گوید وقتی‌ مردم نگران اوضاع هستند، سیاستمداران از "مالکیت موضوع" برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌‌کنند. "جمهوریخواهان در موضوعاتی همچون مهاجرت، ترور و جنایت دست بالا را دارند. به همین دلیل است که او [ترامپ] سعی‌ می‌‌کند مردم را از موضوعاتی از این دست بترساند."

به گفته امیلی تورسن، استادیار علوم سیاسی در کالج بوستون، تمایل مردم به دست بالا گرفتن تهدید آنی مسائل به موضوعات سیاسی محدود نمی‌شود.

او می‌‌گوید "مردم خیلی تخمین درستی‌ از احتمال وقوع خطر ندارند. آنها بیشتر از ابولا می‌‌ترسند تا عواملی مثل اعتیاد به الکل که در عمل دارد به مرگ آنها منجر می‌شود. مسائل زنده در نظرشان پرمخاطره‌تر جلوه می‌‌کند."

خانم تورسون معتقد است که اگر قصه‌گوی خوبی‌ باشی‌، می‌توانی‌ رای‌دهندگان را تحریک کنی‌. و به این نکته اشاره می‌‌کند که ترامپ به جای این که آمار مربوط به جنایات و خشونت‌های صورت گرفته از سوی مهاجران غیرقانونی را نشان مردم دهد، تنها به مورد سارا روت را اشاره می‌کند که توسط یک راننده مست کشته شد. مرد راننده غیرقانونی در کشور زندگی می‌کرد.

او می‌گوید " ترامپ فقط قصه‌های مشخصی را انتخاب و تعریف می‌کند و امیدوار است مردم از این قصه‌ها حقایق را استخراج کنند."

اما برندان نایهان، استاد دانشکده کالج دارتموث، می‌گوید غیرمنطقی است که انتظار داشته باشیم یک‌ رای‌دهنده عادی در آمریکا آمار دقیق همه چیز را در ذهن داشته باشد.

او می‌گوید: "من با مردمی که از واقعیت‌ها اطلاع ندارند احساس همدردی می‌کنم. فکر می‌‌کنم رسانه‌ها و سیاستمداران دارند در حق آن‌ها اجحاف می‌کنند. اصلا انتظار ندارم که مردم دنبال پیدا کردن آخرین آمار جرم و جنایت باشند."

"متاسفانه برداشت مردم از اطلاعاتی که می‌‌بینند و می‌‌شنوند کاملا معقول است. اطلاعاتی که متاسفانه جنایت و آمار مربوط به آن را بزرگنمایی می‌‌کند."

کارشناسان می‌‌گویند روزنامه‌نگاران هم به اندازه سیاستمدارن در ایجاد این مشکل نقش دارند.

خانم تورسون می‌‌گوید: "خبرنگاری به شکلی بنا نشده که آمارهای حوصله‌سربر در اختیار مخاطب بگذارد. اتفاق یعنی تیر خوردن مردم، نه مرگ یک نفر دیگر از اعتیاد به الکل یا سرطان."

"فکر نمی‌‌کنم روزنامه‌نگارها نیت بدی از این کار داشته باشند، ولی در انتقال واقعیت‌ها دقت کافی را به خرج نمی‌دهند."

با این حال برانگیختن ترس در مردم با سود سیاسی بی‌انتها همراه نیست. خانم گداریان می‌گوید وقتی‌ سخنرانی ترامپ را خوانده به نظرش از منظر راه‌حل‌های سیاسی"ضعیف" آمده و نتایج تحقیقاتش می‌‌گوید که این رویکرد می‌تواند برای این نامزد مشکل‌آفرین شود.

در یکی‌ از آزمایش‌هایش، خانم گداریان یک تبلیغ سیاسی را که به هدف ترساندن مردم از پدیده مهاجرت غیرقانونی طراحی‌ شده بود به افرادی نشان داده. سپس بیانیه‌هایی که از طرف شش سیاستمدار خیالی صادر شده را به افراد داده تا بخوانند. نتایج تحقیق نشان داده بود که مردم کمتر به سیاستمدارانی که فقط ترسناک بودن موقعیت را تصویر می‌کنند اعتماد می‌کنند و ترجیحشان به آنهایی است که راه‌حل هم برای این شرایط ارائه می‌‌دهند.

خانم گداریان می‌‌گوید: "باید به مردم راه‌حل هم ارائه دهی‌ که بیشتر به تو اعتماد کنند. اگر به مردم نگویی چگونه با این نگرانی‌ برخورد کنند، پس از مدتی‌ با آن کنار می‌آیند."