واکنش وزير ارشاد به اولتيماتوم سينماداران: سينماها تعطيل شد هم شد؛ تلويزيون داريم و نگرانی نداريم!

کلمه – گروه فرهنگی: وزير ارشاد دولت احمدی نژاد پاسخ سرراستی به نگرانی اهالی سينما داده است. سينماداران تهديد کرده بودند که روند فعلی را تحمل نخواهند کرد و تعطيل می کنند؛ حسينی حالا آب پاکی را روی دست آنها و همه ريخته و از چنين اتفاقی استقبال کرده است! اين عين جملاتی است که او بر زبان رانده: “هيچ نگرانی بابت تعطيلی سينما نداريم؛ چراکه گزينه های ديگری همانند برنامه های تلويزيونی و فيلم های نمايش خانگی وجود دارد و می توان با اين موارد اقداماتی را انجام داد.” اين سخنان عالی ترين مدير فرهنگی جمهوری اسلامی است.

به گزارش کلمه، وضعيت بحرانی متاثر از مديريت اشخاصی همچون حسينی و شمقدری و سجادپور در وزارت ارشاد و سازمان سينمايی، بار ديگر نام آنها را به سبب عملکرد سوء و فضای تيره و تاری که در حوزه سينما رقم زده اند، بر سر زبان ها انداخته است. سوء مديريت اين مديران دولت احمدی نژاد حالا سينماداران را به نقطه ای رسانده که با اشاره به بحران کاهش و ريزش شديد مخاطب، عدم اکران فيلم های مناسب و هزينه های سرسام آور و شرايط بد اقتصادی، می گويند ديگر توان ادامه حيات ندارند و امکان انعقاد قرارداد با کليه دفاتر پخش برای اکران فيلم را از دست داده اند.

اعلام مشکلات فوق، با اين ضرب الاجل همراه بوده است که چنانچه تا مدت ۱۵ روز تدابير و تصميماتی جهت رفع مشکلات عديده که گريبان گير سينماداران شده؛ اتخاذ نشود، به ناچار کل سينماهای کشور به خصوص سينماهای بخش خصوصی يکجا تعطيل خواهند شد.

با اين وجود مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مديران سازمان سينمايی به‌ رغم گذشت ۲ هفته از ارسال اين نامه هشدارآميز، هيچ واکنشی به اين درخواست سينماداران نشان نداده‌ اند.

تنها واکنش به هشدارهای اخير سينماداران، در اظهارنظر شخص وزير ارشاد خلاصه می شود که با يک جمله، گويی تير خلاص را به پيکر در حال احتضار سينماهای کشور شليک کرده است. سيد محمد حسينی گفته است: نگران تعطيلی سينما نيستيم، چون تلويزيون داريم!

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

اظهارنظر حسينی، در کنار عملکرد منفی قبلی و آثار سوء آن، نام او را اين بار به جهت اعتماد به نفس بالا نيز مورد توجه قرار داده که با خوشحالی عجيبی از وجود تلويزيون و مخاطبان آن سخن می گويد. او اما جزيياتی از تعداد مخاطبان تلويزيون ارائه نکرده و به گزارش ها و آمارهای موجود نيز اشاره نکرده است که می گويند صدا و سيما با بالاترين ريزش مخاطب طی سال های اخير رو به رو شده است.

اولتيماتوم ۱۵ روزه سينماگران و واکنش دولت به آن

ماجرای سينماداران از آنجا آغاز شد که انجمن سينماداران به تازگی نامه‌ای را به رياست سازمان سينمايی ارسال کرده‌اند مبنی‌بر اينکه به دليل شرايط بد اقتصادی ديگر فيلم اکران نمی‌کنند و در آن تاکيد کرده‌اند که بعد از پايان اکران چهار فيلم جديد که از ۸ آذر ماه روی پرده خواهند رفت، ديگر هيچ فيلمی با ادامه اين وضعيت نمايش نمی‌دهند.

طبق اعلام قبلی شورای صنفی اکران از چهارشنبه (۸ آذرماه) چهار فيلم “من مادر هستم” (فريدون جيرانی)، “بی‌خود و بی‌جهت” (عبدالرضا کاهانی)، “زندگی خصوصی آقا و خانم ميم”(روح‌الله حجازی) و “پله آخر”(علی مصفا) روانه پرده سينماها خواهند شد و در صورت عدم حل معضل سينماداران پس از اين آثار احتمالاً شاهد تعطيلی سينماها خواهيم بود.

در اين نامه آمده است: “در مورخ ۲۳ آبان ۹۱ با حضور در مجلس انجمن سينماداران ايران همگی ما سينما داران تهران و شهرستان اعلام می داريم باتوجه به کاهش و بحران شديد ريزش مخاطب و عدم اکران فيلم‌های مناسب و هزينه‌های جاری سرسام آور، نگهداری سالن‌های سينما و اکران فيلم از اوايل سال جاری با وضعيت بحرانی و شرايط بد اقتصادی مواجه شده‌ايم که متعاقب آن ديگر توان ادامه اين شرايط را نداريم و از اين تاريخ به بعد انعقاد قرارداد با کليه دفاتر پخش از اکران فيلم و پرداخت عوارض و ماليات‌های غيرمنصفانه که تحميل شده به سينماها معذوريم و چنانچه تا مدت ۱۵ روز تدابير و تصميماتی جهت رفع مشکلات عديده که گريبان گير سينماداران شده؛ اتخاذ نگردد، ناچارا کل سينماهای کشور به خصوص سينماهای بخش خصوصی يکجا تعطيل خواهند شد.”

واکنش عجيب وزير ارشاد: سينما نباشد، تلويزيون که هست!

با اين حال حسينی در واکنش به اين نامه و درباره صادر نشدن مجوز اکران برای برخی از فيلم ها، بدون هيچ گونه نگرانی از تعطيلی سينماها به خبرگزاری مهر گفته است: هيچ نگرانی بابت تعطيلی سينما نداريم؛ چراکه گزينه های ديگری همانند برنامه های تلويزيونی و فيلم های نمايش خانگی وجود دارد و می توان با اين موارد اقداماتی را انجام داد.

او در ادامه، در سخنان بی ربط با استفاده ابزاری از ارزشهای انقلاب و دفاع مقدس برای توجيه سوء مديريت خود، افزوده است: ضمن اينکه فيلم های متعدد ديگری از جمله فيلم شهيد چمران در دست ساخت است که از افتخارات ما محسوب می شود و می تواند جايگزين اين فيلم‌ها شود.

وزير ارشاد اما اشاره ای به گله مندی فراوان اهالی سينما که خاطره تلخ تعطيلی خانه سينما را از اين دولت در خاطره دارند، نکرده و در اين باره نيز سخنی به ميان نياورده است که سرنوشت بازيگران و کارگردانان سينمايی در ايامی که حذف صورت مساله جايگزين حل مسائل و مشکلات شده است، به کجا ختم خواهد شد.

آمارهای تکان دهنده از وضعيت بحرانی سينما

اما در پی نامه سينماداران، اظهارات اهالی سينما از بحرانی تر بودن وضع نسبت به آنچه گفته می شود، خبر می دهد. به طوری که هادی منبتی مدير پرديس سينمايی ملت به مهر گفته است: در ۶ ماه نخست سال جاری يک سوم از مخاطب سينما را نسبت به سال گذشته از دست داده‌ايم و با توجه به شرايطی که تا پايان سال داريم اميدی به بهبود شرايط فعلی نيست.

به گفته وی، سير نزولی کاهش مخاطب در سال جاری به دليل گرانی و بالا رفتن تورم و وجود مشکلات اقتصادی است و از آنجا که با بالا رفتن هزينه‌های زندگی و فشار به خانواده‌ها، نخستين پديده‌ای که از سبد خريد آنها حذف می‌شود محصولات فرهنگی است؛ سينما هم در شرايط فعلی از اين سبد حذف شده‌است. البته اين معضل در حوزه کتاب و کتابخوانی بيش از سينما است.

محمدقاصد اشرفی، رئيس هيات‌مديره انجمن سينماداران هم به جام جم گفته است: از ابتدای سال جاری با توجه به بحران‌هايی که در سينما داشتيم، تماشاگر کمتر به سينما می‌رود. اين‌که سالن سينما خالی از مخاطب است، از هزينه‌های سينمادار کم نمی‌کند. سينمادار با داشتن دو يا ۲۰۰ نفر تماشاچی هم بايد حقوق پرسنل، هزينه آب و برق و گاز را بپردازد.

وی به تاکيد بر اينکه سينماداران ديگر توان پرداخت حداقل هزينه‌های خود را هم ندارند، به يک نمونه اشاره می کند: سينما «ماندانا» با داشتن چهار سالن سينما و صرف هزينه‌های بازسازی، از ابتدای سال تاکنون به طور ميانگين هر سئانس ۳۱ تماشاچی داشته است. اين آمار برای يک‌سينمای چند سالنه در منطقه پرجمعيت تهران بسيار پايين است. وقتی سالن‌های يک سينما مجموعا ۸۰۰ صندلی دارد، شما به عمق‌فاجعه پی می‌بريد. بالا بودن هزينه‌ اداره يک سالن سينما و در نظر گرفته نشدن حمايت‌های نمايش، باعث شده که سينمادار بخش خصوصی به بحران برسد.

نگرانی های مشترک سينماداران و سينماگران

اشرفی در خصوص سينماهای شهرستانی هم گفته است: اوضاع سينماهای شهرستان به مراتب بدتر است. سينماهای شهرستان اغلب تک سالنه هستند و نمی‌توانند تنوع فيلم داشته باشند تا مخاطب را به سينما بکشانند، به همين دليل اغلب سالن‌ها با مشکل روبه‌روست. از سوی ديگر کپی غيرمجاز فيلم‌های سينمايی در شهرستان بيشتر از تهران است و در کاهش تعداد مخاطبان تاثير می‌گذارد.

حبيب کاوش سخنگوی شورای صنفی نمايش نيز درباره مشکلات اقتصادی سينماها و صنعت سينما در گفت و گو با خبرگزاری مهر اظهار اميدواری کرده که کميسيون فرهنگی و دولت برای برطرف شدن اين مشکل حمايت‌های لازم را انجام دهند؛ زيرا به گفته وی، در غير اين صورت ديگر هيچ سالن سينمايی نخواهيم داشت و جشنواره فجر نيز بدون سالن نمايش می‌ماند.

از سويی رامبد جوان درباره هشدار سينماداران نسبت به تعطيلی سينماها به سايت فرارو گفته است: «به نظر من بايد همين اتفاق روی می داد. يعنی بايد سينماداران بگويند ما نمايش نمی دهيم، فيلمسازان بگويند ما فيلم نمی سازيم و … تا تکليف روشن شود. شما ببينيد هر سال تعداد فيلم هايی توليد شده کم می شود و تعداد فيلم هايی که اکران می شود نيز کاهش می يابد. از آن طرف حوزه هنری ساز خود را می زند و ارشاد نيز کار خود را می کند و اين وسط فقط تعدادی از فيلم ها در حال نابود شدن هستند.»

او گفته است: «من در اين باره واقعا چيزی ندارم بگويم و به نظرم درباره اين مسئله بايد کار کارشناسی شود. از يکسو سينماداران حق دارند و اوضاع اقتصادی وخيم است، اما از سوی ديگر افزايش قيمت بليط سينما نيز باعث فشار به تماشاگران می شود. يعنی اوضاع آنقدر خراب است که هزينه کردن برای رفتن به سينما کم کم از سبد خانوار خارج شده است.»

پيش از اين هم احمد ميرعلايی، مدير بنياد سينمائی فارابی با اعلام اينکه نگاتيو و پوزتيو موجود “فقط تا جشنواره فجر” جوابگو است، به خبرگزاری مهر گفته بود: “پوزتيو و نگاتيو از فهرست کالاهای اصلی خارج شده و به همين دليل به آن ارز اختصاص داده نمی شود.”

مدير بنياد فارابی هشدار داده بود که ”اگر اين معضل برطرف نشود قطعا به مشکل برمی‌خوريم. اين امر را نمی‌توان در دو يا سه هفته محقق کرد، بلکه برای اينکه بحرانی در اين زمينه نداشته باشيم قطعا بايد از حالا فکر کنيم.”

رامبد جوان: شرايط فيلمسازی در کشور ترسناک شده

رامبد جوان که شرايط کنونی فيلمسازی در کشور را ترسناک توصيف کرده، گفته است: « من خودم اکنون پروانه ساخت گرفتم. حالا اولا انقدر هزينه ها زياد شده که نمی دانم بايد با چه عددی فيلم را جمع کرد. هر روز هم که قيمت همه چيز در حال تغيير است. عوامل را می خواهيم جمع کنيم، می گويند قراردادی که چهار ماه پيش بستند اکنون ارزش ريالی آن نصف شده است که درست هم می گويند و آنها هم بايد زندگی خود را اداره کنند. حالا بر فرض اين عوامل را جمع کرديم و فيلم را ساختيم؛ آيا اين فيلم اکران می شود؟ آيا اکران نمی شود؟ آيا با شرايط خوبی اکران می شود؟ آيا حوزه جلوی آن می ايستد؟ آيا ارشاد از فيلم حمايت می کند؟ آيا سينما تعطيل می شود يا نمی شود؟ من اصلا نمی دانم می خواهم چکار کنم.

او با اعلام اينکه اين هشدار واقعا جدی است و بايد جدی هم گرفته شود.، در پاسخ به اين سوال که اگر مسئولين دولتی از بسته شدن سينماها استقبال کردند چه بايد کرد؟، گفت: «يعنی واقعا می توان فکر کرد سينماهای کشور رسما تعطيل شود و هيچ اتفاقی نيفتد؟! همچين چيزی امکان دارد؟!»

اين در حالی است که اين موضوع با استقبال مسوولان وزارت ارشاد همراه شده است، به طوری که وزير آن اعلام می کند نگران تعطيلی سينما نيستيم، چون تلويزيون داريم!

رامبد جوان در ادامه انتقادهای خود افزود: «من اصلا نمی فهمم چرا يک متولی درستی پشت سر اين ماجرا نمی ايستد. يعنی در حالی که وزارت ارشاد ارگان و سازمانی است که وظيفه آن حمايت درست از سينما می باشد؛ اما از سوی ديگر حوزه هنری برای خود شرايطی تعيين می کند و مقابل ارشاد می ايستد.پس يک نفر بايد بيايد که بزرگتر از وزارت ارشاد باشد و بگويد دعوا نکنيد، فيلم ها در حال نابود شدن است، اهداف فرهنگی کشور از طريق سينما در حال نابود شدن است.»

اين کارگردان سينما تاکيد کرد: «لذا به نظر من يکی بزرگتر از ارشاد و حوزه هنری بايد بيايد و اين مسئله را حل کند.»

او ضمن آن اشاره کرد: «واقعا اوضاع خيلی خراب است. لذا به نظر من ممکن است با تهديدهای اينچنينی که صنف سينماداران کردند و اگر آن را عملی کنند و رسما سينماها تعطيل شود، شايد اتفاقی بيفتد. لذا من فکر می کنم يکی بايد مسئله را سفت می گرفت که اکنون بايد به سينماداران دست مريزاد گفت که سفت گرفتند و گرنه ما جماعت فيلم ساز اصلا بلد نيستيم يقه گيری کنيم. ولی اميدواريم مسئله همين جا ختم به خير شود و نوبت به ما نرسد که وسط بياييم.»

خانه سينما را که بستند؛ فيلم هم نسازيم؟

رامبد جوان گفته است: «سينما وقتی تعطيل شود، سينماداران تا جايی می توانند تحمل کنند، چون ملک و سرمايه آنها خوابيده است. لذا اکنون در حال تهديد هستند چرا که برای آنها لذت بخش نيست که اين فضای تجاری و درآمدزا تعطيل شود. اما چه کاری از ما بر می آيد؟ خانه سينما را که به هر بهانه ای تعطيل کرديد؛ خب اما فيلم سازی که تعطيل نشده بود. حالا فيلم بسازيم کجا بايد نمايش بدهيم؟ پس بعد ما بايد وسط بياييم. ما و طرفداران سينما وسط بيايند.»

وی با بيان اينکه اگر فيلم توليد نشود مجلات سينمايی تعطيل می شوند و تمام کسانی که از طريق تبليغات فيلم کسب درآمد می کردند و نيز پخش کننده های فيلم نابود می شوند گفت: «پس صدای همه اينها و طرفداران سينما بلند خواهد شد که بالاخره تکليف را روشن کنند. اينکه روش مديريت نيست.»

رامبد جوان کارگردان و بازيگر سينما و تلويزيون با انتقاد از شرايط موجود گفته است: «اکنون کار کردن خيلی سخت شده است. از سوی ديگر ما که کار ديگری بلد نيستيم. اگر من فيلم نسازم يا بازی نکنم چکار کنم؟ زندگی خودم را چطور بگذرانم. من اصلا کار ديگری بلد نيستم و هيچ وقت به فکر انجام کار ديگری نبودم. بروم رستوران يا کافی شاپ بزنم؟ که چه بشود؟ خيلی های بلدند رستوران و کافی شاپ بزنند، ولی همه که بلد نيستند فيلم بسازند.»

وی ادامه داد: «من خيلی علاقه ندارم در اين باره صحبت کنم، ولی وضعيتی که از چند وقت پيش شروع شده همين مسير (تعطيلی سينماها) را برای آن می توان پيش بينی کرد.»

دولت فعلی از تعطيلی سينماها استقبال هم می کند

همچنين اميرحسين علم‌الهدی کارشناس حوزه توزيع و اکران سينما نيز با اشاره به نامه انجمن سينماداران مبنی بر وضعيت نامناسب سالن‌ها و تهديد به تعطيلی سينماها، ابراز کرد: اين دولت از تعطيلی سينماها استقبال هم می‌کند. به گزارش مهر، در متن يادداشت علم‌الهدی درباره وضعيت نابسمان سينمای ايران آمده است:

خيلی نبايد از اين بحث انحرافی شورای اکران اتحاديه تهيه‌کنندگان (که اتحاديه۲ می‌خوانندش)، تعجب کرد! سال پيش عرض کرده بودم که سينمای ايران به جايی می‌رسد که کسانی که سينما را به اين جا رسانده‌اند بالاخره می‌گويند: «کی بود کی بود من نبودم!» عرض کرده بودم که مجموع سياست‌گذاری‌های متوليان سينمايی و صنف‌های ساختگی‌شان قطار سينمای ايران را که با ريل‌های تازه اما کج و معوج به ته دره خواهند رساند! می‌دانستيم که با اجرای نسنجيده هدفمند کردن يارانه‌ها سينما اولين قربانی حوزه فرهنگ خواهد بود! می‌دانستيم که هيچ طرح و سياستی نيست به جز زمين‌گير کردن سينمای نجيب ايران اسلامی!

همانگونه که با فروش ميلياردی چند فيلم (رقم دستمالی شده چند ساله سينمای ايران که آب از دهان آمارسازان دروغين آويزان می‌کند) به دروغ فروش ۱۸ ميليارد تومانی سينماهای تهران در سال ۸۹ را ۹ ميليارد ‌خواندند تا بگويند در سال ۹۰ فروش را به ۲۲ ميليارد رسانده‌اند و رشد ۱۲۰ درصدی داشته‌اند! اين سرابی شد برای متوليان ناکارآمد سينمايی ايران که ناتوانايی‌هايشان را در پس اين ارقام (بدون توجه به تعداد واقعی مخاطب) پنهان سازند! سال گذشته مشخص بود که امسال نمی‌توان به سينمای نحيف ايران اميد چندانی داشت! مجموع توليدات نازل جشنواره ۳۰ فجر آينه تمام قدی بود که توان سياستگذاران را عيان ساخت! آش اينقدر شور شده که حتی سينماداران هم برای برون رفت از وضعيت فعلی بدنبال حذف عوارض شهرداری و ماليات بر ارزش افزوده (که از جيب مخاطب در سينماهای پرفروش پرداخت می‌شود) هستند.

بر فرض از همين امروز هم اگر اين عوارض و ماليات حذف شود چه دردی از سينمای ايران دوا خواهد کرد. شيپورتان را از سر گشاد داريد می‌نوازيد! مگر غير از اين است که سينما با مخاطب معنا می‌شود، خب چرا صغرا و کبرا می‌چينيد؛ بفرماييد که سازمان سينمايی‌ پول يکی از فيلم‌های به اصطلاح فاخرش را به شما بدهد تا چراغ سينمای‌تان روشن بماند، حال اگر مخاطب نبود هم نبود! مگر فرقی هم می‌کند برای شما که طی ساليان گذشته با همراهی‌تان با سياست‌های نابخردانه متوليان دولتی و مثلاً صنفی در اين وضعيت شريک بوده‌ايد و حال شده‌ايد طلب‌کار!

مگر سکوت و همراهی‌تان با آدم‌های فرصت‌طلب اطرافتان منجر به وضعيت فعلی سينما نشده است! مگر طی ۳ سال اخير بجز پر کردن صندلی‌های شورای به اصطلاح صنفی نمايش، کار ديگری کرده‌ايد که حال کاسه چه کنم چه کنم دست گرفته‌ايد! چند سال است که در نهان و عيان می‌گوييم که اين روش مديريت ره به ترکستان می‌برد و سينماداران بازنده اصلی حوزه توليد و توزيع و نمايش هستند و ديديد که همينطورهم شد!

اعتراض ديرهنگام و سوخته‌تان از زبان سخنگوی شورايی بيرون آمده‌است که طی ساليان گذشته شورای متبوعش ۲ نفره و حتی تکنفره مديريت شد و شماها که سهم ۵۰ درصدی در سينمای ايران داشته‌ايد را به فرمانبرهايی تبديل کرده‌اند که حال بايد حقانيت خود را از گلوی کسانی بيرون بياوريد که خود با فيلم‌های توقيفی، نازل و بيانيه‌های توهين آميز و حذف افراد کاردان و عدم تعامل با سينماگران انديشمند سهم زيادی در اين شرايط نابسامان داشته‌اند!

متولی شماها در دولت که اخيراً به معاونت سازمان جديدالتاسيس نيز رسيده است که با مصاحبه‌های طنزآميزش طی ساليان اخير شهره عام و خاص است فرموده‌اند که در حال حل مسايل و مشکلات سينماها هستيم و ناخودآگاه ياد صحبت‌های سال ۸۹ و ۹۰ و اين ۸ ماهه امسال ايشان افتادم که هميشه در حال حل مشکلات است و روند خوب سينما را دارند مديريت می‌کنند! خدا ايشان را از فضای مجازی روند خوب سينمای ايران نگيريد! ای کاش بيانيه نمی‌داديد و همچنان در خفا صندلی‌های شورای صنفی نمايش را پر می‌کرديد و نظاره‌گر وضعيت بحرانی سينمای ايران بوديد که بر شما ايرادی نبود و اين وضعيت خيلی بهتر بود تا نوشدارو پس از مرگ سهراب!

سينماداران در زمانی که مردم سينما را از سبد خانوارشان حذف کرده‌اند و ديگر نه فيلم‌های نازل و نه سينماهای سرد و خلوت را نمی‌خواهند تازه يادشان افتاده است که بگويند: « با توجه به کاهش و بحران شديد ريزش مخاطب و عدم اکران فيلم‌های مناسب و هزينه‌های جاری سرسام‌آور، نگهداری سالن‌های سينما و اکران فيلم‌ها از اوايل سال جاری با وضعيت بحرانی و شرايط بد اقتصادی مواجه شده‌ايم که متعاقب آن ديگر توان ادامه اين شرايط را نداريم.»

خب فکر می‌کنيد اگر سينما تعطيل شود، اتفاقی خواهد افتاد. باور کنيد اتفاقی توسط اين دولت نخواهد افتاد و شايد استقبال هم بکند از اين تعطيلی! مگر يادتان رفته‌است مشاور هنری رييس [دولت] در دولت نهم چه فرمودند: «اگر سينما هم نداشته باشيم خيلی مهم نيست خيلی از کشورها سينما ندارند و دارند با تلويزيون منويات فرهنگی‌شان را اجرا می‌کنند» (نقل به مضمون) خب اين سخن امروز دارد جامه عمل می‌پوشد! اگراعتراضی داريد به عملکرد خودتان ببخشيد با ندانم کاری‌هايتان ۴ سال هم دير آمده‌ايد.