افزايش خشونت از نتايج کودک‌آزاری‌ است

• يک نگاه سنتی غلط بر اين باور است که والدين بر کودکان حق دارند و صلاح و مصلحت آنان را می‌دانند، لذا والدين اجازه هرگونه برخورد را با کودکان خود دارند که متاسفانه اين ديدگاه غلط موجب شده است تا واکنش مناسبی با کودک‌آزاری شکل نگيرد.

ايلنا: يک آسيب‌شناس گفت: افزايش جنايت و خشونت و فرار دختران يا زنان در کشور را از مهم‌ترين عواقب رشد کودک‌آزاری دانست و گفت: خشونتی که در سنين کودکی بر فرد متحمل می‌شود در ‌‌نهايت در سنين بزرگسالی بارز می‌شود و جامعه را درگير می‌کند.

امان الله قرايی مقدم در گفت‌و‌گو با خبرنگار ايلنا درباره کودک‌آزاری، گفت: هر نوع اذيت و آزار جسمی، جنسی، اقتصادی و روحی که نسبت به کودک روا می‌شود کودک‌آزاری خوانده می‌شود که ميزان اين رفتار ناهنجار در هر کشور تحت عوامل ويژه‌ای شکل می‌گيرد.

اين آسيب‌شناس به نقش مهم خانواده‌ها در کودک‌آزاری اشاره کرد و افزود: خانواده در رفتارهای خود همواره از جامعه تاثير می‌پذيرد که معمولا‌ ايی رفتار ناهنجار در خانواده‌های بدسرپست و بی‌سرپرست بيشتر اتفاق می‌افتد.

وی ادامه داد: نزاع بين والدين و ساير اعضای خانواده، اعتياد و فقر اقتصادی و فرهنگی از مهم‌ترين عوامل افزايش کودک‌آزاری در خانواده‌ها برشمرده می‌شود که البته در اين ميان از نقش مهم جامعه در کنترل اين ناهنجاری غافل شد.

قرايی مقدم با بيان اينکه شرايط جامعه در ميزان کودک‌آزاری يک جامعه بسيار مهم تعيين کننده است، تصريح کرد: فشاری که جامعه بر خانواه‌ها وارد می‌کند در ‌‌نهايت از سوی خانواده‌ها بر کودکان به عنوان بی‌دفاع ‌ترين قشر جامعه وارد می‌شود؛ می‌توان اذعان داشت که هرچقدر خوالدين در جامعه سرخورده می‌شوند اين سرخوردگی را بيشتر بر کودکان خود اعمال می‌کنند.

وی ادامه داد: اين اعمال فشار‌ها حتما به شکل فيزيکی و تنبيه‌های جسمی نيست بلکه اين فشار‌ها می‌تواند به شکل‌های مختلفی همچون سرزنش‌ها، تحقير، تمسخر و فشارهای اقتصادی باشد.

وی ميزان کودک‌آزاری را در خانواده‌های بی‌سرپرست يا تک سرپرست را به مراتب بيشتر دانست و افزود: در بسياری از موارد هم ديده شده است که والدين برای تحت فشار قرار دادن يکديگر به کودک‌آزاری دست می‌زنند.

اين آسيب‌شناس افزايش دختران فراری را يا کاهش آن را در گرو ميزان کودک‌آزاری عنوان کرد و ادامه داد: بسياری از همسر آزاری‌ها و همچنين آسيب‌های اجتماعی با اين معضل در ارتباط هستند که تمامی اين ناهنجاری‌ها ريشه در فقر فرهنگی دارد به طوری که در طی تحقيقات انجام شده کودک‌آزاری در خانواده‌های تحصيل کرده به مراتب کمتر ديده شده است.

قرايی مقدم ضمن انتقاد از نگاه سنتی در روش تربيت کودکان، تاکيد کرد: يک نگاه سنتی غلط بر اين باور است که والدين بر کودکان حق دارند و صلاح و مصلحت آنان را می‌دانند، لذا والدين اجازه هرگونه برخورد را با کودکان خود دارند که متاسفانه اين ديدگاه غلط موجب شده است تا واکنش مناسبی با کودک‌آزاری شکل نگيرد.

اين آسيب‌شناس وضعيت اقتصادی خانواده‌ها را در ميزان و شکل کودک‌آزاری موثر دانست و ادامه داد: در خانواده‌هايی که از شرايط اقتصادی خوبی برخوردار نيستند و همچنين سنتی رفتار می‌کنند اين اتفاق بيشتر رخ می‌دهد و در خانواده‌های مرفه نيز اين اتفاق کمتر رخ می‌دهد و شکل کودک‌آزاری بيشتر از نوع فيزيکی به سمت روانی تمايل پيدا کرده است.

قرايی مقدم با بيان اينکه کودکان پيش‌فعال و سرکش زمينه کودک‌آزاری را فراهم می‌کنند، ادامه داد: هيچ رفتار و پديده‌ای به طور قطعی، ذاتی نيست و نحوه تربيت نقش مهمی در کودک‌آزاری دارد و رفتار‌هايی همچون بد غذا دادن و بد حرف زدن با کودک، بنا بر تعريف سازمان جهانی به عنوان کودک‌آزاری محسوب می‌شود.

وی با بيان اينکه ميزان کودک‌آزاری در کشور قابل قبول نيست، گفت: در ايران کودک آزاری زياد است چراکه با توجه به معضل‌های اقتصادی و بحث کودکان خيابان نمی‌توان انتظار پايين بودن اين آمار را داشت که در اين ميان عقيده‌های سنتی نسبت به کودکان سهم به سزايی دارد.

قرايی مقدم تاکيد کرد: متاسفانه قانون نمی‌تواند در مقابله با کودک‌آزاری موفق عمل کند چراکه فرهنگ سنتی ما باعث شده است تا شکايت از والدين به علت بدرفتاری با کودکان بد عنوان شود لذا ميزان مراجعه به قانون در اين زمينه از طرف مردم بسيار کم اتفاق می‌افتد.

وی در مقايسه ايران با ساير کشورهای دنيا در زمينه کودک‌آزاری خاطرنشان کرد: در مقايسه با کشورهای همسايه و آسيايی جايگاه خوبی داريم ولی در مقايسه با کشورهای پيشرفته در اين زمينه آمارمان مقبول نيست.

اين آسيب‌شناس افزايش جنايت و خشونت و فرار دختران يا زنان در کشور را از مهم‌ترين عواقب رشد کودک‌آزاری دانست و گفت: خشونتی که فرد در سنين کودکی متحمل می‌شود در ‌‌نهايت در سنين بزرگسالی بارز می‌شود و جامعه را درگير می‌کند.