جديدترين آمارها از تجرد قطعی زنان و مردان

ايسنا ـ بر اساس نتايج سرشماری سال ۹۰، آستانه تجرد قطعی مردان کشور در سال ۱۳۹۰ در گروه سنی ۴۴-۴۰ و در زنان ۴۹-۴۵ قرار دارد. در اغلب استان‌های کشور آستانه سن تجرد قطعی مردان در سن ۳۹-۳۵ و ۴۴-۴۰ و برای زنان در سن ۴۴-۴۰ و ۴۹-۴۵ سال است.

به گزارش سرويس «زنان» خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، سهم زنان ۱۵-۱۹ سال ازدواج کرده (پيشرسی ازدواج) در سال ۱۳۹۰، ۲۱.۴ درصد بوده است. استان خراسان رضوی با ۳۲.۳ درصد بيشترين و استان ايلام با ۱۲ درصد کمترين سهم را از پيشرسی ازدواج زنان داشته است.

ميانگين سن در اولين ازدواج کشور در بين مردان پس از روندی کاهش تا سال ۱۳۶۵ در دهه اخير افزايش داشته و از ۲۳.۸ درصد در سال ۱۳۶۵ به ۲۶.۵ درصد در سال ۱۳۹۰ افزايش يافته است. در مقابل، ميانگين سن ازدواج زنان همواره روندی افزايشی داشته و از ۱۹ سال به رقم ۲۳.۵ درصد رسيده است.

ميانگين سن ازدواج بر اساس نتايج سرشماری ۱۳۹۰ در سطح استان‌های کشور از الگوی متفاوتی تبعيت می‌کند. به عبارتی، استان ايلام بيشترين سن در اولين ازدواج برای مردان (۲۸.۷ درصد) و زنان (۲۶.۴ درصد) برخوردار است. کمترين ميانگين سن ازدواج برای مردان به استان خراسان جنوبی (۲۴.۶ درصد) و برای زنان به استان يزد (۲۱.۹ درصد) اختصاص دارد.

از سوی ديگر نسبت جنسی از ۱۰۴ درسال ۸۵ به ۱۰۲ در سال ۹۰ و بعد خانوار در سال ۸۵ از ۴.۳ فرزند به ۳.۵ فرزند در سال ۹۰ کاهش يافته است. حجم جمعيت فعال از نظر اقتصادی در بخش فعال از سال ۸۵ تا سال ۹۰ از ۳۵.۸ به ۳۲.۳ مورد کاهش يافته است؛ اما فرصت‌های شغلی برای مردان به مراتب بيشتر از زنان بوده است و نرخ مشارکت اقتصادی کشور از سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۹۰ روندی رو به کاستی داشته و از ۴۰ درصد در سال ۸۵ به ۳۷ درصد در سال ۹۰ رسيده و نرخ بيکاری کشور از حدود ۱۱.۳ در سال ۸۵ به ۱۲.۳ درصد در سال ۹۰ افزايش يافته است.

نسبت سنی

بر اساس نتايج سرشماری سال۹۰، هر قدربه سال‌های اخير نزديک می‌شويم از سهم جمعيت جوان کاسته شده و بر تعداد و نسبت سالخوردگان افزوده شده است. ميانه سنی جمعيت در سال ۲۰۰۰ برای ايران ۲۱.۳ سال بود که پيش‌بينی می‌شود در سال ۲۰۵۰ به ۳۴ سال افزايش يابد. علاوه بر آن تفاوت قابل ملاحظه‌ای بين شاخص‌های سالخوردگی زنان و مردان مشاهده می‌شود که مهم‌ترين علت آن زنانه شدن جمعيت سالخورده است.

نسبت وابستگی سالمندان در سرشماری سال ۱۳۹۰ با اندکی افزايش در هر دو جنس همراه بوده که در مقابل نسبت وابستگی کم‌سالان در هر دو جنس کاهش اساسی داشته است. نسبت وابستگی کم‌سالان در مردان (۳۳.۵ درصد) بالاتر از زنان (۳۲.۳) است، در حالی که نسبت وابستگی سالخوردگان زن (۸.۱) اندکی بالاتر از مردان (۸.۰) است که اين مساله پيامد گذار در ساختار سنی ايران از جوانی به سالخوردگی را نشان می‌دهد.

مهاجرت

مهاجرت پديده‌های جنس گزين است و در آن مردان حضور بيشتری دارند. بررسی علل مهاجرت نشان می‌دهد که زنان و مردان انگيزه‌های مهاجرتی متفاوتی دارند.

زنان همانند مردان در فرآيند مهاجرت فعال نيستند و بيشتر نقش تبعی دارند، با اين حال حدود يک سوم زنان به دلايلی غير از تبعيت از خانوار مهاجرت کرده‌اند.

علاوه بر اين‌ها، نتايج سرشماری ۱۳۹۰ نشان داد که مردان و به ويژه زنان در فرآيند مهاجرت می‌توانند نقش‌های متفاوتی داشته باشند که داشتن هر کدام از آنها به يکسری تعيين کننده‌های اجتماعی و جمعيتی بستگی دارد.

به گزارش ايسنا، آمارهای ارايه شده برگرفته از چکيده مقالات همايش تحليل يافته‌های سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰ است.