مهاجرانی: با این دربی می خواهید به جام جهانی بروید؟

«با این بازی دربی چطور از تیم ملی انتظار صعود به جام جهانی دارید ؟ این دو تیم ، گلخانه فوتبال ایران هستند.» این جمله را حشمت مهاجرانی می گوید. او که عصاره فوتبال ایران است.

مهدیه جباری: حشمت مهاجرانی بزرگ فوتبال ایران هم یکی از منتقدان بازی دربی است. کسی که کیفیت این بازی را این قدر پایین می داند که حتی بگوید اصلا بار فنی نداشته است. او درحالی کیفیت دربی را پایین می داند که امیر قلعه نویی انتقاد شدیدی داشته از منتقدان دربی. این نقد بر دربی را اما این بار بزرگترین چهره تاریخ نیمکت های مربیگری ایرانی مطرح می کند. این شما و این هم گفته های حشمت مهاجرانی عزیز. او که بزرگ فوتبال ایران است و شاید گزافه نباشد اگر او را پدر فوتبال ایران بنامیم برای افتخار بزرگ جام جهانی 1978:
از دربی شروع کنیم؟

درباره دربی؟ نکند می خواهید برای تان از این بازی نکته فنی بگویم؟ این بازی اصلا بار فنی نداشت. چه چیزی باید درباره آن بگویم؟ از این بازی بی خاصیت چیز خاصی نمی شود گفت.

واقعا این قدر بد بود؟
فکر می کنم همه این نظر را دارند که بازی بار فنی نداشته. چرا دقایقی از بازی سرعت انتقال توپ بالا بود اما سرعتی بی منطق در زمین می دیدی. وقتی با سرعت بازی کنی و منطقی برای این کار نداشته باشی ، همه توپ ها لو می رود . در شروع بازی پرسپولیس استارت خوبی داشت و بازی را می گرداند اما این هم خیلی زود از دست رفت. استقلال در تمام طول بازی از توپ های بلند استفاده می کرد. خط هافبک تیم از بازی خارج شده بود و این به شدت از کیفیت بازی کم کرد. استقلال خط هافبکش را در این بازی فراموش کرده بود. تک و توک وقتی توپ به مجتبی جباری می رسید چند حرکت نصف و نیمه از استقلال می دیدیم. به نظرم استرس بازی و این میل به مساوی شدن کیفیت بازی را به شدت پایین آورده بود.

اما این بار همه چیز برای یک بازی خوب فراهم بود. بخصوص دو بازی قبلی هر دو تیم ، نشان از این داشت که می شود یک بازی خوب دید.

حساسیت بازی خیلی بالا رفته بود. این حساسیت روی کار اثر می گذارد. الان خود شما که خبرنگار ورزشی هستید شاید ندانید بازی گهر با ذوب آهن امسال چه نتیجه ای داشته ، ولی الان اگر بپرسم دربی سال 49 چه نتیجه ای داشته و چه کسی گلش را زده با جزئیات توضیح می دهید درحالی که اصلا آن موقع به دنیا هم نیامده بودید. این فرق دربی است با بقیه بازی ها . این بازی را اگر ببازی کلا فوتبال فصلت را باختی. این بازی ربطی به جایگاه دو تیم در جدول ندارد. یا می بری و ماندگار می شوی. یا اگر ببازی ، بد باختی. این می شود فشار روی ساق بازیکن . می شود ترس. می شود استرس روی مربی . بعد احتیاط ایجاد می کند. کیفیت بازی این قدر پایین می آید که هیچ چیز از بازی نمی ماند. البته گاهی این بازی بدتر از بد می شود. این دربی یکی از بدترین هایش بود. دو تیمی که در زمین بودند نزدیک 13 تا ملی پوش داشتند. اسکلت تیم ملی داشت بازی می کرد باقی بازیکنان هم کاندیدای حضور در تیم ملی هستند اما خروجی تمام فوتبال مان می شود چیزی که روز جمعه دیدیم. بعد می نشینیم انتقاد می کنیم از کارلوس کروش و تیم ملی که چرا کیفیت تیم ملی این قدر پایین است. این همه فوتبال مان بود که در زمین دیدیم. واقعا با این دربی می خواهیم به جام جهانی هم برویم؟ با این کیفیت بازی چه ایرادی می شود از کروش گرفت؟ما سرمایه ملی مان را در دربی به نمایش گذاشتیم و حاصلش شد همین بازی بی کیفیت. وقتی در دربی چیزی برای ارائه نداریم ، در فوتبال ملی هم اتفاقی نمی افتد.

این بازی بسته در دربی فقط به خاطر فشار جمعیت بود؟
ببین این بر می گردد به تفکرات دو مربی . وقتی یک مربی نتیجه گرایی را در اولویت قرار می دهد ، این اتفاقات می افتد.در این دربی یک مربی با تجربه مثل امیر قلعه نویی روی نیمکت بود که بهترین نتایج ممکن را هر جا که بوده گرفته است. سوی دیگر یحیی بود که می خواهد خودش را به فوتبال ایران معرفی کند. جوی که رسانه ها برای این بازی ایجاد کرده بودند ، شرایط جدول و ترس از باختن سبب شده بود تا به نظرم بیشتر استقلال و البته پرسپولیس هم به نسبتی بالا ترجیح بدهند بازی مساوی شود. جایی برای ریسک باقی نماند. در فوتبال یک منطقی است که می گوید توپ که به سمتت می آید ببین اگر دوستت است ، برش دار و بزن به سمت جلو اما اگر دشمنت است ، با لگد بزن زیرش . ما این بار و در این بازی شاهد بودیم که بچه ها توپ را دشمن می دیدند. من دیدم قبل از این بازی علی پروین گفته بود بازی خوبی نمی شود. او بیشتر از همه ما تجربه دربی را دارد. یک عمر در این شرایط بازی کرده ، روی نیمکت بوده. گفته بود وقتی مربی هستی ترجیح می دهی محتاط باشی. تیمت را ببندی و دیدید که دو تیم همین کار را کردند. علی نشان داد با تجربه ای که دارد ، ناپخته حرف نمی زند.

و حاصل این بازی سرد چه می شود؟ آقای فتح الله زاده گفته بود ما چون نمی خواستیم صدر جدول را از دست بدهیم ، به مساوی قانع بودیم. این را امیر قلعه نویی و پورحیدری هم تقریبا با بیانی دیگر گفتند.
به هر حال بخشی از این بازی ، بحث ها و جنجال های رسانه ای اش است. کسی که این بازی رسانه ای را ببرد انگار دربی را هم برده. آنها استراتژی خاص خودشان را برای اثرگذاری روی هواداران شان دارند. در سوی مقابل هم همین است. ببین این بازی را 10 روز بزرگ کردید ، 100 هزار نفر همان صبح ورزشگاه را پر کردند ، با یک دنیا امید آمدند و یک بازی بد دیدند. می دانی چه اتفاقی می افتد؟ مردم دلزده می شوند. سرد می شوند . تنور فوتبال مان سرد می شود. کیفیت بازی های بعدی دو تیم پایین می آید و در نهایت تیم ملی مان افت می کند. این آخر قصه یک دربی غیر پویاست.ما غنی ترین کشور آسیا هستیم از نظر هوادار. حتی در اروپا هم کمتر مسابقه ای این تعداد طرفدار دارد. مردم تیم ها و بازیکنان شان را دوست دارند. چرا آنها را دوست دارند؟ برای اینکه بیایند و یک بازی زیبا ببینند. همه توقع دارند یک بازی عالی ببینند. وقتی می بینند بار فنی نداشت می روند و تا مدت ها پشت سرشان را هم نگاه نمی کنند.

راستی در این بازی می توانید چند چهره شاخص اسم ببرید؟
این بازی؟ راستش من فقط می توانم بگویم هنوز هم دود از کنده بلند می شود. این برای لیگ مان خیلی بد است که هنوز هم جدی ترین موقعیت استقلال را فرهاد مجیدی می سازد و در سوی مقابل هنوز هارمونی پرسپولیس در گام های مهدی مهدوی کیا شکل می گیرد. جوان تر ها باید بیشتر بجنبند.

گفتید با این بازی نباید به فوتبال ملی مان هم امید داشت. فکر می کنید تیم با کروش جهانی می شود؟
شک نکن این تیم صعود می کند. من اخیرا بازی های جام خلیج فارس را می دیدم. این قطر را امارات که مربی اش شاگرد خودم مهدی علی است ، مثل آب خوردن بردش. قطر افت کرده. نباید روی آن خیلی حساب کنید. ما می توانیم قطر را در دوحه ببریم. آنها که رفتند تو بحران و کار تغییر مربی. اگر قطر را ببریم ، بردن لبنان در ایران اصلا کار سختی نیست. ما هنوز هم می توانیم خودمان راه صعودمان را بسازیم ولی باید پشت هم بایستیم. من پیرمرد با این سنم(می خندد: بیا بالاخره جمله ای که می خواتسید را زا دهانم بیرون کشیدید!) همه جوره در خدمت تیم ملی هستم ، انتظارم این است که همه فوتال مان در خدمت تیم ملی باشد و بتوانیم دل مردم را شاد کنیم.

الان بحث تیم ملی . قصه اختلاف رحمتی و بازوبند تیم ملی خیلی حرف و حدیث ایجاد کرده است.

من به مسئله باشگاهی دخالت نمی کنم. اما درباره تیم ملی می خواهم چند کلمه ای حرف بزنم. دروازه بان همه جای دنیا در تیم ها جایگاهی ویژه دارد. تو بدون هافبک می توانی تیمت را ببندی اما بدون دروازه بان نه. وقتی یک گلر خوب پشت دفاع های تیم باشد ، همه چیز ممکن است. الان و در سال های اخیر مهدی برای تیم ملی خیلی خوب بوده. البته این را هم بگویم که او بچگی کرد. تصمیمش خیلی عجولانه بود. برای چنین تصمیمی باید با 4 تا بزرگتر حرف می زد. حالا با کروش حرف نمی زد باید با گاسپار حرف می زد. به قلعه نویی می گفت یا با منصور پورحیدری مشورت می کرد. البته در سوی مقابل هم تصمیم آقای کروش خیلی سریع بود. کاش چند کلمه از مهدی هم در این باره جواب می شنید و بعد تصمیم می گرفت. راستش دل بستن در دروازه به گلر دورگه ای که اصلا هیچ کس بازی هایش را ندیده ، شاید خیلی هم منطقی نباشد. البته به هر حال بحث پیراهن ملی خیلی مهم است. هیچ بازیکنی نباید برایش شرط بگذارد. اینجا باید همیشه سرباز باشی و در خدمت. حالا هم انتظارم این است که بزرگان فوتبال وساطت کنند و آقای کروش هم پدری کند و مهدی را ببخشد. ما برای جام جهانی به همه پتناسیل فوتبال مان احتیاج داریم.

فکر می کنید این اتفاق می افتد؟
کروش پای حیثیتش وسط است. من می دانم او چقدر دلسوزی دارد نسبت به تیم ملی. کروش باید برنده بشود. برای این کار نیاز به حمایت همه جانبه دارد..همه باید دست به دست هم بدهیم تا بستری بسازیم که کروش و تیم ملی به مسیر موفقیت برگردند. کروش هم باید محبت کند تا تیم ملی با همه نیروهایش به جام جهانی برسد. یک نکته هم بگویم درباره کاپیتان تیم ملی . جواد که سالهاست دوستش دارم و خودش به این علاقه من آگاهی دارد. به او می گویم کاپیتان نقش بزرگی در تیم ملی دارد باید رابط خوبی بین بازیکنان و مربی باشد . بازیکن بزرگی مثل او باید در این دعوا پیشقدم شود و با سرمربی تیم ملی حرف بزند. او باید تلاش کند تا دوست عزیزش به تیم ملی برگردد.

و سئوال آخرمان درباره بازیکن مورد علاقه تان است. علیرضا عزیزی عزیز که در بستر بیماری است.

علیرضا بازیکن بزرگی بوده که به تیم های من همیشه کمک زیادی کرده است. برای خود من هم خیلی زحمت کشیده .وقتی رفتم امارات دیدم او بهترین کیس است برای بازی در این فوتبال و خیلی زود با خودم بردمش درحالی که ما اینجا بازیکنان معروف تری هم داشتیم.ولی دیدم او خوراک فوتبال امارات است. سرعتی بود و دریبل زن. همانی که فکر کردم هم شد. علیرضا آنجا عالی بود. من اخیرا بعد از بیماری اش با مسئولان تیم الشعب که آنجا بازی کرده حرف زدم ، آنها قول همکاری دادند. امیدوارم خود مسئولان فوتبال مان هم قدر بازیکنانی چون او را بدانند