انتقاد ملی‌پوش قايقرانی: مسئولان خبر دارند پس از دو سال تعليق قهرمان آسيا شديم؟

ايسنا ـ امين بوداغی می‌گويد در کنار بی‌توجهی مسوولان به قايقرانی، انتقاد برخی از کارشناسان از عملکرد پاروزنان باعث شده قايقرانی از هر طرف ضربه بخورد.

ملی‌پوش قايقرانی ايران در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به بی‌مهری مسوولان وزارت ورزش و گله از برخی انتقادهای غير منصفانه، اظهار کرد: متاسفانه در شرايطی که در رقابت‌های قهرمانی آسيا مدال‌های مختلفی برای قايقرانی ايران کسب کرديم در ايران با بی‌مهری و بی‌توجهی مواجه شديم. از آن طرف که هيچ‌کس از مسوولان برای استقبال از ما به فرودگاه نيامده بودند. نمی‌دانم اصلا خبر داشتند قايقران‌ها بعد از دو سال تعليق چقدر درخشيدند؟ بعد از آن همه مدال حتی يک نفر از وزارت ورزش يا کميته ملی المپيک از ما استقبال نکرد و بعد از آن هم برخی با انتقاد از عملکرد تيم ملی ارزش کار ملی‌پوشان را زير سوال بردند.

بوداغی با بيان اين مطلب که تا چه زمانی بايد تبعيض‌ها ادامه داشته باشد، تصريح کرد: ما هيچ انتظاری از مسوولان ورزش نداريم اما وقتی می‌بينيم قايقرانی با اين همه مشکل و فشار باز هم برای ايران افتخار کسب کرده چرا بی‌مهری و بی‌توجهی می‌کنند؟ هم‌اکنون عرق واليباليست‌ها خشک نشده از آنها تجليل می‌کنند اما هيچ‌کس از ما خبر نگرفت. واليبال يک مدال گرفت اما ما ۳۵ مدال کسب کرديم. به ما چه ارتباطی دارد که ازبکستان تلويزيون ندارد و بازی‌ها پخش نشد.

دارنده مدال طلای رقابت‌های قهرمانی آسيا ادامه داد: ما به پول و جايزه کاری نداريم اما اين تبعيض‌ها خوب و زيبا نيست. هم‌اکنون کشتی‌گيران هم ناراحت هستند. آيا کسی از مسوولان می‌داند از دهم مهر سال گذشته تا همين تاريخ در سال جاری ما هيچ مسابقه‌ای نداشتيم اما باز هم مدال گرفتيم؟ می‌دانند ما در تعليق تمرين می‌کرديم و فشار زيادی رويمان بود؟ چرا نگاه به ورزش‌ها واقع‌بينانه نيست؟ فوتبال و واليبال يک مدال دارند اما کشتی و قايقرانی بيش از ۱۰ مدال دارند. ما نمی‌گوييم به واليبالی‌ها ندهند اما اگر بحث تقدير است از همه انجام شود. ورزشکار چه گناهی کرده است؟

او در پاسخ به اين سوال که در کنار اين بی‌مهری‌ها آيا انتقاد برخی کارشناسان از مدال‌ها قايقرانی نيز بر بی‌انگيزگی پاروزنان اضافه نکرده است، گفت: بله. آن اتفاق‌ها هم از درگيری‌های قبلی نشأت می‌گيرد. اتفاق‌هايی که افتاده و تا امروز ادامه دارد اما ورزشکار چه گناهی کرده که بايد از هر طرف بخورد؟ قايقرانی در اين وضعيت از همه جا می‌خورد. مربيان و ملی‌پوشان تلاش کردند و مدال‌های خوبی کسب کرديم اما برخی تنها تخريبمان کردند، بی‌توجهی‌ها و نگاه‌های بی‌انصافانه تنها انگيزه‌ی ملی‌پوشان را از بين می‌برد. چرا وزارت ورزش به ما توجه نمی‌کند؟ آيا جنگ وزير قبلی هم‌چنان ادامه دارد؟

بوداغی هم‌چنين گفت: نبايد بين ورزش‌ها تبعيض باشد. ما هم خانواده داريم زحمت می‌کشيم و مدال می‌آوريم. چه کسی می‌توانست يک سال گذشته را تحمل کند که ما کرديم؟ کجا رفت آن شعار حمايت از ورزش‌های پرمدال؟ چرا زمانی که ما بهترين نتايج را در آسيا کسب کرديم همه ارزش کارمان را پايين آوردند؟ اين‌قدر به رشته‌های خاص توجه می‌شود اما زمانی که خواستند به ما سکه پاداش بدهند قيمت ۵۴۰ هزار تومان تعيين کردند که ۱۰ درصد ماليات داشت. ورزشکارانی که قرارداد ميلياردی دارند چرا اين همه پاداش می‌گيرند اما قايقران‌ها در يک گوشه مانده‌اند.