منصوريان: روزی می‌آيم که آقايان دلواپس "ناپختگی‌ام" نباشند

علیرضا منصوریان

سرمربی تيم نفت تهران بيانيه ای را در رابطه با اتفاقات اخير پيرامون خود و دو باشگاه نفت و استقلال منتشر کرد.

به گزارش ايسنا، در اين بيانيه که حول محور وقايع اخير صادر گرديده، آمده است:

"روزی می آيم که بعضی از آقايان دلواپس «ناپختگی ام» نباشند!

هواداران عزيز استقلال و نفت تهران، سلام!

قبل از هر سخنی پوزش بنده را بابت خلف وعده در انتشار بيانيه پذيرا باشيد.

قلباً تصميم به نگارش اين نامه نداشتم اما نظرات، انتقادات و حمايت ها باعث شد تا چند سطری را صرفاً برای روشن شدن حقايق برايتان بنويسم. اين تاخير خود خواسته بود چون نمی خواستم خدای ناکرده نوشته ام تاثيری بر روند انتخاب سرمربی جديد تيم محبوبم استقلال داشته باشد.

قصه مربيگری در استقلال، رويايی که تنها دليلم برای روی آوردن به مربيگری بعد از پايان دوران فوتبالم بود از روزی شروع شد که دوست خوب و عزيزم آقای دکتر مقداد نجف نژاد در تماسی از من خواستند تا خود را برای حضور در اين تيم آماده کنم .

با اعلام برنامه ٣ ساله برای تغييرات کلی، بعد از فينال جام حذفی بود که اين بحث کمی جدی تر پيش رفت؛ اگرچه هنوز يکسال از قراردادم با نفت تهران باقی مانده بود. البته برای ارائه برنامه به استقلال، چيزی را از کسی پنهان نکردم. همان ابتدا در نشستی با مسئولان باشگاه نفت تهران، همه چيز را خيلی صادقانه مطرح کردم و گفتم مشغول مذاکره با استقلالی ها هستم.

وقتی برای اولين بار رودرروی استاد بهرام افشارزاده نشستم، از من برنامه ای برای تغييرات در استقلال خواستند. من برايشان از ايده هايم گفتم. در نشست سه ساعته دوم، برنامه ای را به ايشان در بيست و دو بخش ارائه دادم، برنامه ای که خواسته اصلی مديريت باشگاه برای تغييرات اساسی و بنيادين در چارت مديريت تيمداری و ايجاد فضای امنيت شغلی برای سرمربی در طول مدت قرارداد بود. اينکه چطور بر اساس اصول آکادميک و اصول مدرن باشگاهداری، استقلال بتواند همچون سال گذشته در باشگاه نفت تهران از نوجوانان تا بزرگسالان، فوتبال علمی را در باشگاه نهادينه کند، کاری که در فوتبال امروز دنيا امری عاديست.

پس از ارائه اين برنامه به رسم رايج در فوتبال حرفه ای، از مديران باشگاه استقلال خواستم تا مذاکرات با باشگاه نفت را برای رسيدن به توافق بر عهده بگيرند چون هنوز يکسال با نفت قرارداد داشتم و بنا به اصول حرفه ای فوتبال و به دور از احساسات قلبی، تصميم نهايی را به باشگاه نفت سپرده و منتظر ماندم تا آنچه را خداوند صلاح دانست انجام شود.

جا دارد تشکر ويژه ای داشته باشم از آقای افشارزاده عزيز. ايشان در آن زمان به دليل پذيرش مسئوليت جديدشان در وزارت ورزش، ماندنشان در استقلال در هاله ای از ابهام بود اما با تمام وجود وقت گذاشته و ريسک حرف و حديثهای جانبی را به جان خريد تا اوضاع نابسامان تيم محبوب ما استقلالی ها را سامان دهد. اين اراده را در طی سه جلسه رودررو با ايشان و همچنين در نشست مشترکی که با آقای دکتر نصرالله سجادی، معاون محترم وزير ورزش داشتم ديدم و حمايت کامل ايشان را در تغييرات همراه خود حس کردم.

برای حسن اعتمادی که مجموعه وزارت ورزش از شخص آقای دکتر گودرزی، جناب آقای دکتر سجادی و همچنين آقای افشارزاده در اين مدت به من داشتند، کمال تشکر را دارم اما آنچه سبب شد تا نتوانم در خدمت تيم عزيزم باشم ريشه در تفکری داشت که جمعی از دوستان تصميم ساز باشگاه استقلال داشتند.

هر بار نام عليرضا منصوريان در سه هفته گذشته برای استقلال مطرح شد، گروهی از دوستان در استقلال خيلی سراسيمه يک جمله را تکرار می کردند: «او هنوز پختگی لازم برای نشستن روی نيمکت استقلال را ندارد.» يک بار در مقام عضو هيات مديره، باری ديگر در مقام کميته فنی، گاهی با استفاده از نام پيشکسوت و در نهايت، با حضور دوباره بعضی از اين اساتيد در هيات مديره جديد باشگاه.

تفکری که بی شک بسياری از مديران باشگاه های بزرگ فوتبال دنيا در روزهايی که نيمکت های تيم شان را به مربيان جوانی چون گوارديولا، لوييس انريکه، ديگو سيمونه ، يورگن کلينزمن، يورگن کلوپ و ...... می سپردند، نداشتند. مربيانی موفق اما جوان که نسل نوی فوتبال دنيا را ساختند و اين موفقيت را مديون اعتماد مديرانی بزرگ هستند که به آنها اعتماد داشتند.

اينجا اما آقايان نگران بی تجربگی مربی جوانی چون عليرضا منصوريان بودند و اين واهمه به حدی بود که درست در دور نهايی مذاکراتم با باشگاه نفت برای گرفتن رضايتنامه کاملاً علنی شد. دو استاد عزيز که هنوز ساعتی از انتخاب شان به عنوان اعضای جديد هيات مديره نمی گذشت، رسما اعلام کردند: «نشستن روی نيمکت استقلال برای عليرضا منصوريان زود است».

اين تکرار واژه « نداشتن تجربه» حتی سبب شده بود بخشی از شما هواداران عزيز هم در نظراتی که پای اخبار مربوط به حضور عليرضا منصوريان می نوشتيد، از من بخواهيد زمانی به تيم بيايم که ديگر دوستان دغدغه کمی تجربه بنده را بهانه نکنند.

به هر صورت آنچه در اطراف باشگاه استقلال اتفاق افتاد را برای گرفتن تصميم نهايی با توصيه های برادرانه اساتيد موفق مديريتی باشگاه استقلال يعنی آقايان اوليايی، فتح الله زاده و واعظ آشتيانی جمعی از بزرگان که بنده را در امور اجتماعی، مديريتی، فنی و رسانه ای راهنمايی می کردند در آميختم. همچنين تمام برادرانم در باشگاه نفت تهران بار ديگر مرا به اين باور رساندند که چون هميشه ياورم هستند. اينگونه بود که تصميم گرفتم زمانی به استقلال بيايم تا ديگر از ديدگاه اين آقايان محترم «پختگی لازم» را داشته باشم تا جای بهانه باقی نگذارم.

امروز که برايتان اين چند سطر را نوشتم، مثل هميشه آرزويم موفقيت روز افزون استقلال است. به مربی عزيزم آقای مظلومی از صميم قلبم تبريک گفته و آرزوی بهترين ها را برايش دارم. اميدوارم امسال استقلال گامی بلند به سوی رسيدن به بهترين جايگاه فوتبال ايران بردارد.

اما در پايان بايد تشکری داشته باشم از برخورد حرفه ای مجموعه مديريتی باشگاه نفت که به رغم تعهد حرفه ای ام به اين باشگاه به احساساتم احترام گذاشتند و هرگز بروی من نياوردند و اجازه دادند برای رسيدن به رويايم با مجموعه مديران استقلال مذاکره کنم.

از هيات امنای ورزش نفت تا مديرعامل تيم جناب آقای قنبرزاده و از همه مهمتر برادر عزيزم بهرام ميرشيبانی که چون هميشه مثل کوه پشتم بودند و نصيحت های آقايان مهندس شهرياری، رحيم ايرانيان و مخصوصا احمد ابراهيمی معاون باشگاه نفت کمال تشکر را دارم.

اميدوارم دست در دست يکديگر به سوی هدف بزرگ امسالمان قدم برداريم و نفت آسيايی مان را به جايگاهی رفيع برسانيم.

برادر شما
عليرضا منصوريان