رنج بزرگ ما، بازی خوردن های ما ست. در طول تاریخ، بسیاری از شخصیت ها و سازمان های سیاسی، ملت ما را بازی داده اند. با فریب و دودوزه بازی، حتی می توان جایگاه رهبری یک کشور را به دست آورد، مثل کاری که خمینی کرد. خمینی، پیش از قدرت گرفتن اش، هم دروغ های بی شمار گفت، هم در پاره ای از مسائل اساسی سکوت کرد، و مردم ایران را به خبیثانه ترین شکل ممکن فریب داد.

اما دیری نگذشت که دندان های گرگ، از پشت شنلِ قرمز بیرون زد، و مردم آزاده و دسته های سیاسی، تا سال ۱۳۶۱، از او روی گرداندند. خمینی و خمینی چی ها بر مسند ماندند، و برای بر مسند ماندنشان، جنایت ها کردند. آن ها اعتبار شان روز به روز تقلیل یافت تا به بی اعتباری کامل رسیدند به گونه ای که مردم، حرف راست آن ها را هم باور نمی کنند.

خلاصه ی کلام این که با سکوت و فریبکاری نمی توان مدت زیادی مردم را «بازی داد».

به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید

در دو سه هفته ی گذشته، رویدادهایی را شاهد بودیم که در آن ها تجزیه طلبان و دشمنان تمامیت ارضی ایران نقش داشتند.

سخنان ضد و نقیضی از طرف اینان مطرح شد که جای تامل داشت. مصطفی هجری مسوول اجرایی حزب دمکرات کردستان ایران و عبدالله مهتدی دبیرکل حزب کومله زحمتکشان کردستان ایران، که همواره در برنامه ی آقای دکتر نوری زاده حضور می یافتند و مورد احترام ایشان بودند، و آقای دکتر، با صداقت تمام، آن ها را کسانی که خواهان ایران یکپارچه هستند معرفی می کرد، به نحوی عجیب، اطلاعیه ای صادر کردند که در آن مطالبی که در جلسه ی چهار نفره با حضور رضا پهلوی و دکتر نوری زاده و این دو تن بیان شده بود تکذیب کردند و گفته های دکتر نوری زاده را «سخنان دور از حقیقت» و «کاملا ساختگی و به دور از واقعیت» خواندند.