ژیلبر لازار از ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۹ استاد زبان‌ها و تمدن‌های ایرانی در دانشگاه سوربون پاریس بود و از ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۷ ریاست بخش شرق شناسی و سپس بنیاد مطالعات ایرانی را برعهده گرفت. ژیلبر لازار از ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۰ مدیر مطالعات زبانشناسی و سپس زبان‌های ایرانی در "مدرسۀ مطالعات عالی پاریس" نیز بود.

بسیاری از دانشجویان ایرانی در فرانسه به ویژه آن دسته از دانشجویانی که مسائل ایران را مطالعه می‌کردند طی این دورۀ نسبتاً طولانی از آثار، دانش، متانت و افتادگی ژیلبر لازار بهره بردند. هما ناطق، علی شریعتی از جمله دانشجویان ایرانی ژیلبر لازار در سال‌های ۱۹۶۰ بودند. مهدی مظفری که تحصیلات خود را طی همین دوره در پاریس در رشتۀ علوم سیاسی انجام داده گفته است: "به دلیل اینکه رشتۀ تحصیلی‌ام نه ایرانشناسی یا شرقشناسی، بلکه علوم سیاسی بودم، لاجرم از طریق دوست دورۀ جوانی‌ام علی شریعتی و همسر وی پوران شریعت رضوی با ژیلبر لازار آشنا شدم که هر دو ارادت خاصی به لازار داشتند و از دانشجویان وی به شمار می‌رفتند. مظفری تصریح می‌کند که ژیلبر لازار پژوهشگر دانشگاهی به معنای واقعی کلمه بود و از احترام و منزلت خاصی در نزد دانشگاهیان و دانشجویان بهره مند بود.