تحریم‌های اقتصادی خارجی و فساد روز افزون اقتصادی در داخل، شرایطی برای فرمانده اسمی جنگ اقتصادی ایجاد کرده که او برای تامین یک دلار باید خود را به آب و آتش بزند. در همین حال، رهبر با یک دستخط ، دستور انتقال میلیاردها دلار از صندوق توسعه ملی به نهادهای سرکوبگر و دروغ پرداز را صادر می کند. روحانی در تریبون عمومی، باد در غبغب می اندازد و خود را فرمانده جنگ اقتصادی معرفی می کند در حالی که رهبر با اظهارات خود و زیر دستان رهبر با اقدامات خویش، موجب افزایش فشار اقتصادی بر کشور می شوند. رهبر برای تمسخر روحانی ، او را فرمانده جنگ اقتصادی می نامد اما برای تفاهم اقتصادی و انتقال میلیارد ها دلار پول به سوریه، جلسه با بشار اسد را بدون‌حضور مقامات دولتی برگزار می کند. سهل است حتی خبر سفر را تا‌ قبل از ورود اسد به ایران، از روحانی و همکارانش مخفی نگه می‌دارد.

حسن روحانی، سالها در کنار هاشمی رفسنجانی ، عالی‌ترین مراتب نظامی را به عهده داشته و از حدود اختیارات فرماندهی جنگ با خبر است. در جنگ، حتی دستورات و مجازات های قضایی با هماهنگی فرمانده انجام می شود . اما در ماههای اخیر چند اعدام و دهها دستگیری به بهانه فساد اقتصادی صورت گرفته که اغلب آنها بیش از آنکه موجب بازدارندگی از فساد اقتصادی شود هراس افکنی در میان فعالان اقتصادی را به دنبال داشته است. روحانی خود را فرمانده جنگ اقتصادی می‌داند در حالی که برخی سرمایه‌داران که به دعوت دولت روحانی به کشور بازگشته بودند همچنان در زندان هستند. فرمانده جنگ اقتصادی از چند روز دیگر ناچار است مراقب اقداماتی باشد که رئیس جدید قوه قضائیه انجام خواهد داد؛ همان کسی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال نود و شش، هیچگاه روحانی را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت نشناخته و حتی در سفرهای استانی روحانی به خراسان حاضر به ملاقات با او نشده است.

نمی دانم روحانی نمی داند یا به مردم دروغ می گوید. او چگونه می خواهد جنگ اقتصادی با دشمن را فرماندهی کند در حالی که در رسانه‌های نزدیک به رهبر، از او به عنوان جاسوس انگلیس و امریکا نام برده می‌شود؟ رهبر برای انتقال مسئولیت ناکامی های اقتصادی، فرماندهی صوری جنگ اقتصادی را به روحانی داده اما نزدیک ترین یاران رهبر در برابر خواسته این فرمانده قلابی یعنی تصویب لوایح چهار گانه مبارزه با پولشویی ایستاده اند و به صورت علنی، رئیس جمهور را بخاطر اصرار بر تصویب این لوایح، شماتت می‌کنند.

به لیست بالا، موارد متعدد دیگر می‌توان افزود. اما حتی بدون افزودن بر این لیست نیز می‌توان ادعا کرد اعطای فرماندهی جنگ اقتصادی به رئیس جمهور، اگر تمسخر قطعی نباشد شوخی بسیار سخیف رهبرِ همه کاره با رئیس جمهوری است که حتی شاید دیگر تدارکاتچی هم نباشد. بر همین اساس ، اعلام علنی این موضوع توسط روحانی، فریب مردم برای تبرئه رهبر از مسئولیت ها و دخالتهای غیر قانونی و در خوش بینانه ترین حالت ، نشانه ای از کم هوشی روحانی و طمع او برای حفظ جایگاه حکومتی به هر قیمت است.