تازه همین مبلغ کم هم، با کسری شدید روبرو می باشد.

می گویند که دولت چیزی حدود نصف این بودجه را کمبود دارد.

گفته می شود که همه ذخیره های مالی فروش نفت در سال های گذشته را نیز به این بودجه سرازیر کرده اند ولی هنوز ناچار به صدور اوراق قرضه ملی هستند که بعید می نماید مردم از آن استقبالی کنند.

اصولا پولی در دست اقشار مختلف مردم ایران باقی نمانده که بتوانند اوراق قرضه بخرند؛ و به حکومت و آینده آن نیز اعتمادی ندارند که پولشان را این گونه به خطر بیاندازند.

گفتیم که یک بودجه کمتر از چهل میلیارد دلاری، با اختصاص کمتر از پانصد دلار به هر شهروند، کفاف هیچ چیز را نمی دهد.

حالا از این مبلغ اعلام شده، میلیاردها دلار پولی را که رژیم ایران به سپاه پاسداران و بسیج اختصاص می دهد کم کنید

میلیاردها دلار پولی را که به برنامه های اتمی و موشکی رژیم اختصاص می یابد، از این مبلغ حذف کنید

میلیاردها دلار پولی را که به جیب سازمان های ترور فلسطینی و عربی و اسلامی سرازیر می شود، از این مبلغ بیرون آورید.

حالا حساب کنید که چه مبلغی برای شهروندان ایران باقی می ماند - از این بودجه؟

می گویند که در اوج بی پولی، دولت ناچار شده بودجه سازمان های تبلیغات اسلامی را دو برابر سازد.

رسما اعلام شد که دو میلیارد یورو پول پس انداز شده در صندوق توسعه ملی را بیرون می آورند و تحویل سپاه و نیروهای مسلح و برنامه های موشکی و هسته ای رژیم قرار می دهند.

پس، برای سیر کردن شکم گرسنه مردم ایران چه مبلغی باقی می ماند؟

با کدام پول رژیم خواهد توانست دارو بخرد و هزینه درمان مردم را تامین کند؟

شاید این ته کشیدن امکانات مالی رژیم، بهترین راهکار برای پایان بخشیدن به دزدی های حکومتی و چپاول بیت المال باشد، زیرا وقتی پولی د رخزانه باقی نمانده، چگونه می توان آن را غارت کرد؟

حکومت در زیر فشار تحریم های اقتصادی از جانب ایالات متحده به زانو در می آید، و در همان حال، سپاهی حسین سلامی، همان فرمانده زیاده گوی سپاه پاسداران، ادعا کرده می گوید که رژیم به زودی تحریم های آمریکایی را به زباله دان تاریخ خواهد انداخت.

شاید منظور حسین سلامی، نه تحریم های آمریکایی، بلکه سرنوشت خود رژیم است!