رادیو بین المللی فرانسه - ناصر اعتمادی - به گمان متفکر فرانسوی، ادگار مورن، بحران ویروس کرونا نشان داد که جهانی شدن (سرمایه) میان‌بستگیِ بدون همبستگی است. او می‌افزاید: جهانی شدن سرمایه اتحاد فنی و اقتصادی جهان را پدید آورد، اما، به تفاهم و همبستگی میان ملت‌ها کمک نکرد.
به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، جهانی شدن، جامعه‌ای از انسان‌های هم سرنوشت، ولی ناآگاه از این سرنوشت مشترک را پدید آورده است. مورن می‌افزاید: از آغاز جهانی شدن در سال‌های ۱۹۹۰ جنگ‌ها و بحران‌های اقتصادی، توسعۀ سلاح‌های اتمی و نابودی محیط زیست لحظه‌ای متوقف نشده‌اند. اکنون، اما، ویروس کرونا به طرز دهشتناکی سرنوشت مشترک انسان‌ها و ناتوانی مهم ترین نهادهای بین المللی از جمله سازمان ملل و سازمان جهانی بهداشت را در رویارویی با این بحران نشان می‌دهد.
به گمان مورن در فقدان همبستگی بین المللی و نهادهای مشترک و اتخاذ تدابیر ضروری علیه جهان گستری ویروس کرونا، شاهد گسترش انزوا و خشونت ملت‌ها علیه یکدیگر خواهیم بود. برای مقابله با ویروس کرونا، مورن "همبستگی ملی" را ضروری می‌داند، اما، تأکید می‌کند که این همبستگی ملی نباید خودخواهانه باشد. او می‌افزاید: پیش از شیوع کرونا، همۀ انسان‌های ساکن زمین از نابودی تدریجی محیط زیست و نابرابری‌های ناشی از اقتصاد بی انتظام و آشوب زده رنج می‌بردند.
مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
او می‌گوید که همبستگی بین المللی هم اکنون به یاری پزشکان و پژوهشگران آغاز شده است و باید امیدوار بود که خودآگاهی جهانی این همبستگی را به دیگر ابعاد و پهنه‌های زندگی مشترک انسان‌ها تعمیم دهد.
ویروس کرونا، به گمان ادگار مورن، "قویاً به ما می‌گوید که کل بشریت باید مسیر تازه‌ای را در گریز از نسخه‌های نئولیبرال جستجو کند" و طرحی تازه در افکند که مورن از آن تحت عنوان "نیودیل سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی" یاد می‌کند. به گفتۀ متفکر فرانسوی "مسیر جدید" باید خدمات عمومی نظیر بیمارستان‌ها را حفظ و تقویت کند و با ایجاد "مناطق غیرجهانی شده" پی آمدهای منفی جهانی شدن سرمایه دارانه را اصلاح سازد.
ایجاد این "مناطق غیرجهانی" به گفتۀ مورن ضامن استقلال و خودگردانی‌های اساسی به ویژه در دو عرصۀ تولید فرآورده‌های کشاورزی و دارویی است. مورن ضمن تأکید بر استقلال ملت‌ها در تأمین غذای مورد نیاز خود، می‌گوید که در نتیجۀ جهانی شدن سرمایه بسیاری از داروها در چین و هند تولید می‌شوند و بحران کرونا ما را در خطر قحطی دارو قرار داده است.
نویسندۀ فرانسوی می‌افزاید: باید از فرصت بحران ویروس کرونا بهره گرفت و کلیه اشکال همبستگی‌های سنتی را که در نتیجۀ جهانی شدن از بین رفته‌اند از نو احیاء نمود.
مورن می‌گوید: بحران ویروس کرونا به طرز اجتناب ناپذیری شیوۀ مسلط مصرف و رابطۀ انسان با زمان را تغییر خواهد داد. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، تجربۀ قرنطینه بازیابی زمان را میّسر ساخته است، یعنی زمان را از بند معیارهای رایج کار، تولید و مصرف سرمایه جهانی نجات داده و به میلیاردها انسان فرصت خلوت کردن با خویشتن خویش، مأنوس شدن با عشق، دوستی، همبستگی، شعر و زندگی را داده است. قرنطینه شدن به گفتۀ مورن از "شیوۀ رایج زندگی ما سم زدایی خواهد کرد و به ما خواهد فهماند که زندگی کردن شکوفایی "من" در میان "ما"ی متکثر است. "
