یورش شبانه و زبونانه به خانه کنشگران کارگری و مدنی
پانتهآ بهرامی - ایندیپندنت فارسی
نزدیک شدن سالگشت خیزش آبان جمهوری اسلامی را به تکاپو انداخته است تا یورش جدیدی را به فعالان کارگری و مدنی ساماندهی کند. حکومت میداند که خشم طبقات مختلف، از جمله طبقات فرودست جامعه که ستون فقرات خیزش آبان را تشکیل میداد ممکن است به سیلی خروشان تبدیل شود و امکان بازگشت ثبات برای رژیم را برای همیشه غیرممکن سازد.
بنابراین بازداشت فعالانی را که از دو هفته پیش بدون هیچ دلیل و علتی دستگیر شدهاند را باید عملیات پیشگیرانه نامید. این کنشگران عمدتاً کارگری بدون هیچگونه عمل و کنشی که حکومت را دچار چالش کند دستگیر شدهاند و به نظر میرسد این گروگانگیریها برای جلوگیری از شرکت یا سازماندهی این کنشگران در صورت وقوع یک خیرش عمومی باشد.
نیروهای امنیتی آنقدر درمانده شدهاند که یورشها را شبانه انجام دادهاند که موجب اعتراض همسایهها و اطرافیان نگردد. این یورشهای برنامهریزیشده از ۱۵مهر تا ۲۵ مهرعملی شده و امکان تداوم آن به خاطر درماندگی حکومتی که با بیکاری فزاینده، تورم ویرانکننده، گرانی روزافزون، کرونای غیرقابلکنترل و نارضایتی عمومی مواجه است، وجود دارد.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
به نظر میرسد که حکومت دوسری دستگیری انجام داده است. سری اول با دستگیری واله زمانی، برادر شاهرخ زمانی آغازشده که با زیر و رو کردن کافه روژین که با مدیریت الوار قلیوند و ندا پیر خضانانیان کار همراه شده است. به نظر میرسد رفت و آمد در این کافه یکی از سرنخهای نیروهای امنیتی بوده است.
در سری اول دستگیرها به همراه مدیران کافه، آرش جواهری، اندیشه صدری و شبنم آشوری در ۱۵ مهرماه دستگیر شدند. از این میان آنها تنها واله زمانی همان روز آزاد شد. سری دوم دستگیرها در نیمهشب ۲۵ مهر همزمان صورت گرفته است.
احتمال دارد که دستگیرشدگان در تور وزارت اطلاعات بودهاند و علت همزمانی دستگیرها جلوگیری از اطلاع آنها از همدیگر بوده است. در سری دوم دستگیریها که احتمالاً در پیوند با سری اول بوده است، مهران رئوف، بهاره سلیمانی و ناهید تقوی و حنیف شادلو دستگیر شدهاند. در همین نیمهشب با یورش نیروهای امنیتی به منازل الهام صمیمی و نفیسه ملکی جو وسایل شخصی و الکترونیکی آنها را ربودهاند.
کنشگران کارگری آماج اصلی حملات
در نیمهشب ۲۵ مهرماه مأموران به منزل مهران رئوف ۶۴ ساله، فعال کارگری یورش بردند. پس از تجسس در منزل، ضبط وسایل شخصی از جمله کامپیوتر و گوشی شخصی مهران را به زندان اوین منتقل کردهاند و به نوشته «اتحاد بینالمللی در حمایت از کارگران در ایران» تابهحال هیچ خبری از او در دسترس نیست.
همزمان با این یورش شبانه، ناهید تقوی، ۶۶ ساله فعال کارگری-اجتماعی نیز در تهران بازداشت شد. بنا بر گزارش هرانا وسایل او از جمله لپتاپ، تلفن همراه و کتابهای شخصی را ضبط و ناهید به مکان نامعلومی منتقل شد. وی از بیماری فشارخون رنج میبرد و با اینکه اخیراً عمل جراحی داشته از زمان بازداشت مأموران از دسترسی به داروهای او جلوگیری کردهاند.
با اینکه خانواده داروهای فشارخون او را به دادسرای اوین تحویل دادهاند ولی مأموران از قبول داروها خودداری کردهاند و یک منبع نزدیک به این کنشگر کارگری گفته: « ناهید در سلول انفرادی بسر میبرد.» گزارشها از فشار بازجویان بر هر دو این فعالان دادهاند. جامعه حقوق بشر آلمان خواهان آزادی این کنشگر ایرانی-آلمانی شده است.
همزمان با همان یورش شبانه نیروهای امنیتی، بهاره سلیمانی در کرج دستگیر شد. مأموران هم به تفتیش خانه خودش و هم تجسس منزل والدینش پرداختند. بنا بر گزارش هرانا بهاره سلیمانی در کادر درمانی مشغول بوده است. در ۸ ماه اخیر در پیوند با بیماری کرونا دچار آسیبدیدگی ریه شده و نیاز به رسیدگی درمانی دارد.
از جمله دستگیریهای دیگر ۲۵ مهرماه، حنیف شادلو، فعال اجتماعی-کارگری در ورامین است که به گزارش هرانا در منزل پدریاش بازداشت، وسایل شخصی او ضبط و به مکان نامعلومی منتقل شده است.
در یورش نیروهای امنیتی سپاه پاسداران درب منزل شکسته و به گفته شاهدان حنیف شادلو مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. او سابقه یک محکومیت سهماهه به خاطر عضویت در یک کانال تلگرامی را داشته است.
نفرششمی که در یورش ۲۵ مهرماه دستگیر شده، سمیه کارگر، دانشآموخته رشته فلسفه دانشگاه تبریز است. او که شهروند کرد اهل ایلام است در تهران بازداشت شده است. سمیه دارای بیماری نادر چشمی است که حتی برای کارهای شخصی نیاز به کمک نزدیکان خود دارد و از زمان بازداشت از داروهای خود محروم است.
مأموران در یورش به منزل وی تلفن همراه و لپتاپ ایشان را با خود بردهاند. با پیگیریهای خانواده از دادسرای اوین به آنها اطلاع داده شده که اتهام او در پیوند با جرائم اینترنتی است.
صبح ۱۵ مهرماه فعال کارگری شبنم آشوری، متولد ۱۳۶۶ که مدیر و صاحبامتیاز نشریه «آگاهنامه» است توسط نیروهای امنیتی در منزلش دستگیر شد. صفحه توییتر آگاهنامه ضمن انتشار این خبر اعلام کرده از اتهامات او هیچ خبری در دسترس نیست. آگاهنامه دوماهنامه اجتماعی- اقتصادی است که تمرکزش موضوع کارگران است. در شماره پیشین آن گفتگویی با علیرضا ثقفی عضو کانون نویسندگان و فعال کارگری در مورد مشکلات کشور انتشار یافت.
شبنم از آنجا که بسیار مریضاحوال است توانسته به خانواده خبر دهد که در اوین بسر میبرد. الوار قلیوند، ندا پیر خضانانیان، آرش جواهری و اندیشه صدری از فعالان کارگری و اجتماعی در همین روز بازداشت شدهاند.
تهدید فعالان دانشجویی
الهام صمیمی، کنشگر دانشجویی، نیمهشب ۲۵ مهرماه بنا بر اطلاعات کانال تلگرامی «دانشگاه ما» با یورش نیروهای امنیتی دستگیر شده است. او دانشجوی انسانشناسی است.
در زمان بازداشت علاوه بر کتابها، لوازم شخصی، تلفن همراه و کامپیوتر فردی او، وسایل بستگان و مهمانان الهام را نیز ربودهاند. او همچنین همراه با این یورش به برخورد امنیتی و قضایی تهدید شده است.
منزل نفیسه ملکیجو نیز درست در همان نیمهشب در تهران مورد تفتیش قرار گرفته است. مأموران از ارائه حکم بازرسی خودداری کردند. به گزارش هرانا، وکیل وی، مصطفی نیلی، طی یادداشتی اعلام کرد: «مأموران بدون اینکه نسخهای از حکم را به موکلم ابلاغ کنند گوشی موبایل و کتابها و دیگر لوازم شخصی ایشان را برده و به وی گفتهاند یکشنبه صبح به آدرسی که مرکز قضایی نیست مراجعه کند.»
آمار بازداشتها با اتهام سیاسی
آمار اطلس زندانهای ایران اعلام کرده حداقل تاکنون ۶۴۲ نفر با اتهامات سیاسی در ایران بازداشت و در زندان بسر میبرند. آمارها نشان میدهد با برآمد خیزشها و اعتراضات، دستگیریها افزایش یافته است از جمله شمار احکام زندان و همزمان مجازات آنها سنگینتر شده است.
همین منبع از سرکوب آشکار و بیمهابا از آبان ۹۸ که پایههای حکومت را لرزاند خبر میدهد. دستگاه قضایی آنقدر درمانده شده که عضویت در گروهها و کانال مجازی-تلگرامی را اتهام سیاسی-امنیتی تلقی میکند.
از آنجا که این دو سری دستگیریها بدون هیچ علتی و تنها برای نزدیک شدن به سالگشت آبان صورت گرفته و عملی پیشگیرانه محسوب میشود، احتمال دارد که حکومت به سری بازداشتهای غیرقانونی جدیدی در هفتههای پیش رو دست بزند.
دستگیری فعالان کارگری نشان از آن دارد که جمهوری اسلامی از حرکت طبقاتی که میتوانند وضعیت موجود را به لرزه بیندازد بسیار به وحشت و هراس افتاده است و بهخوبی میداند که اقشاری که چیزی برای از دست دادن ندارند، گروههای سازشناپذیر مخالف حکومت هستند.