به جز یاسین شمشکی و علیرضا مقدید، تمامی اعضای این کاروان باید دو میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان وثیقه (شامل سند ملک یا چک معتبر بانکی) در اختیار فدراسیون قرار دهند.

این رقم برای یاسین شمشکی و علیرضا مقدید، پنج میلیارد تومان تعیین شده است.

فدراسیون اسکی در جلسه توجیهی با ملی‌پوش‌های اعزامی به این رقابت‌ها، به صورت صریح اعلام کرده است که به دلیل نگرانی‌هایی که وزارت ورزش بابت پناهنده شدن احتمالی ملی‌پوش‌های اسکی ایران به آلمان دارد، این تصمیم اتخاذ و به فدراسیون اسکی ابلاغ شده است.

یعنی ملی‌پوش‌های اسکی ایران باید سند منزل یا بخشی از دارایی خانواده خود را در اختیار حراست این فدراسیون قرار دهند تا در نهایت اجازه حضور در رقابت‌های جهانی را داشته باشند.

این تصمیم جدیدی نیست. از پاییز سال ۱۳۹۸ و پیش از آغاز کرونا و لغو تمامی رقابت‌های ورزشی، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان به دلیل نگرانی از پناهنده شدن ورزشکاران، بسیاری از سفرهای برون‌مرزی ورزشکاران و تیم‌های ورزشی را لغو کردند. تیم‌های ملی بدمینتون، کشتی، شطرنج و ژیمناستیک ایران نخستین قربانیان تصمیم مشترک وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک ایران بودند.

طی سه سال اخیر، ورزش ایران موج‌هایی پیاپی از تغییر تابعیت یا پناهندگی ورزشکاران ایرانی را تجربه کرده است. «علی‌رضا فیروزجا»، «درسا درخشانی» و «برنا درخشانی»، «میترا حجازی‌پور»، «غزل حکیمی‌فرد» و «شهره بیات» از شطرنج، «سعید مولایی» ملی‌پوش جودو، «مبین کهرازه» قهرمان بوکس ایران و «کیمیا علیزاده» تنها مدال‌آور تاریخ زن المپیکی ایران فقط بخشی از سیاهه بلندبالای ورزشکارانی هستند که رفتن را به ماندن ترجیح داده‌اند.

جدایی آن‌‌ها گاهی برای ایران تبعاتی نیز به همراه داشته است؛ مانند تعلیق فدراسیون جودو به دلیل اعلام پناهندگی سعید مولایی به آلمان و رونمایی از دخالت سیاست در امور ورزش.

دوازدهم خرداد ۱۳۹۹، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی گزارشی منتشر کرد که نشان داد طی ۲۰ سال گذشته، دست‌کم ۳۸ ورزشکار از ایران مهاجرت کرده‌‌اند.

اما مهم‌ترین بخش این گزارش مربوط به زمینه‌های سیاسی مهاجرت ورزشکاران از ایران بود. این گزارش ادعا می‌کرد برنامه‌های «دشمنان» علیه ورزش و ورزشکاران ایرانی، ازجمله تلاش در جهت تضعیف کردن و ناكارآمد نشان دادن مديريت كشور و تشويق ورزشکاران زبده به مهاجرت از مهم‌ترین زمینه‌های مهاجرت ورزشکاران است.

هم‌چنین از پذيرش و استقبال نهادهای بین‌المللی از ورزشکاران پناهنده به‌عنوان یکی دیگر از ابزار‌های «دشمنان» علیه ورزش در ایران نام برده شده بود.

از آن پس، وزارت ورزش کوشید ورزشکارانی که ممکن است در خطر جذب از سوی آن‌چه دشمنان نامیده می‌شوند، باشند را یا به رقابت‌های بین‌المللی اعزام نکند یا از آن‌ها وثیقه سنگین بگیرد.

اما چرا دو ملی‌پوش اسکی‌باز ایران باید دو برابر سایرین وثیقه تامین کنند؟

سیزدهم اسفند سال ۱۳۹۵، خبرگزاری «تسنیم» به نقل از «سیدعبدی افتخاری»، رییس وقت فدراسیون اسکی، «علیرضا مقدید» را اسکی‌بازی ناشناس و غیرمطرح دانست که پس از پایان مسابقات اسکی فنلاند، به این کشور اعلام پناهندگی کرده بود.

نهم فروردین ۱۳۹۶، رسانه‌های ایران از «بازگشت داوطلبانه» علیرضا مقدید به ایران خبر دادند. او تصاویری که از خود پس از اعلام پناهندگی‌ به فنلاند در صفحه اینستاگرام شخصی‌ خود منتشر کرده بود را حذف کرد و به ایران بازگشت.

کمی پیش‌تر، یعنی شهریور سال ۱۳۹۵، خبر پناهندگی یاسین شمشکی و همسرش به کشور سوئد منتشر شد. کمی بعد دبیروقت فدراسیون اسکی ایران مدعی شد که یاسین شمشکی مدارک خود را در سوئد گم کرده است و می‌خواهد به ایران باز گردد.

سایت «آی اسپورت» خبر پناهندگی یاسین شمشکی و همسرش به سوئد را تایید کرد اما این دو نیز کمتر از یک ماه بعد به ایران بازگشتند.

خبرگزاری «فارس» از تلاش سفارت ایران برای بازگرداندن این دو ورزشکار تقدیر کرده بود.

حالا هر دو باز هم به عضویت تیم ملی درآمده‌اند. «باشگاه خبرگزاران جوان» که به عنوان رسانه‌ای امنیتی فعالیت می‌کند، بدون نام بردن از یاسین شمشکی و علیرضا مقدید، انتخاب اعضای تیم ملی اسکی را زیر سوال برده و حتی خواهان برکناری رییس کنونی فدراسیون اسکی شده است.

ترس وزارت ورزش از آن‌چه مجلس شورای اسلامی «توطئه دشمنان برای جذب ورزشکاران ایران» می‌نامد، ملی‌پوش‌های رشته‌های ایران را آرام آرام به جایی برده است که باید برای خروج از کشور، سند گرو بگذارند.

حراست وزارت ورزش و جوانان دستور داده است «مرتضی محسن‌‌پور»، مسوول روابط عمومی فدراسیون اسکی به همراه دو مامور حراست، اعضای تیم ملی اسکی صحرانوردی ایران را در آلمان همراهی کنند. وظیفه آن‌ها، مراقبت از ورزشکاران و جلوگیری از پناهنده شدن آن‌ها به آلمان خواهد بود.