پس از ویران شدن بخش بزرگی از زیرساخت‌ها و کارخانه‌های تولیدی در سوریه، ایران قراردادهای اقتصادی متعددی را با رژیم سوریه به امضا رساند که بخش‌های زیرساختی، برق، بهداشت، آردسازی، تامین مواد غذایی و تامین مالی را دربرمی‌گرفت. از طرفی در سال ۲۰۱۳ ایران و سوریه توافق کردند که ایران واردات سوریه را تامین‌ مالی کند، مشروط بر این ‌که بیشتر این واردات از ایران و از طریق شرکت‌های ایرانی انجام شود. علاوه‌بر آن، دولت سوریه شرکت صادرات مواد غذایی ایران را از هر نوع مالیات و تعرفه‌های گمرکی معاف کرد.

پس از آن‌‌که روسیه به بندرگاه‌های سوریه تسلط یافت و نفت، فسفات، گاز و فلزات آن را کشف کرد، ایران توجه خود را بر بخش برق متمرکز کرد؛ این درحالی بود که شبکه برق سوریه به‌شدت آسیب دیده بود و برای بازسازی آن دست‌کم به هفت‌میلیارد دلار بودجه نیاز بود.

با توجه به آنچه ذکر شد، کمک‌های نظامی ایران به رژیم سوریه رایگان نبوده و نیست. چنانچه برپایه اطلاعات به‌دست آمده، در این اواخر بشار اسد حق اکتشاف و استخراج چندین بلوک نفتی در سوریه را به ایران واگذار کرده است. افزون بر آن، یکی از بندرگاه‌های سوریه هم در اختیار ایران قرار دارد. علاوه بر این، ایران در پروژه‌های زیرساختی نقش پررنگی دارد و از طریق سامر الفوز، بازرگان معروف سوری، خود را بر بخش بهداشت سوریه نیز مسلط کرده است.

به گزارش پایگاه اینترنتی «سیریا دیلی‌نیوز»، میزان تجارت ایران با سوریه در دوره جنگ همواره روند صعودی داشته، به‌طوری‌که حجم تجارت ایران در بخش صادرات به سوریه از ۳۶۱میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ به بیش از یک‌میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته که درنتیجه، سوریه به بازار محصولات ایرانی و ایران، به شریک بازرگانی شماره یک سوریه مبدل شده است. از سوی دیگر به دلیل این‌‌که سوریه پول لازم برای پرداخت بدهی‌های خود را ندارد، ایران بخش بازسازی سوریه را تقریبا به‌طور کامل در اختیار خود گرفته است؛ چنانچه املاک و مستغلات زیادی را از طریق نماینده خود (عبدالله نظام) خریداری کرده و سیطره خود را در مناطق القدام، القصیر و الزبدانی گسترانیده و بخش‌های فلزات و خودرو را نیز در دست گرفته است.

آنچه گفتیم جدا از نقشی است که شبه‌نظامیان وابسته به ایران در بازارهای مشکوک سلاح و مواد مخدر و امثال آن ایفا می‌کنند(این موضوع در مقاله بعدی که درباره حزب‌الله خواهم نوشت، مورد بررسی قرار خواهد گرفت).

در فرجام باید به این حقیقت تلخ توجه کرد که هزینه بزرگ سیاست‌های غلط و پروژهای منطقه‌ای توسعه‌طلبانه رژیم ایران را مردم آن کشور می‌پردازند. مردم بی‌دفاع ایران، رژیم را متهم می‌کنند که ثروت و دارایی‌های آن‌ها را می‌دزدد و در پروژه‌های منطقه‌ای خود سرمایه‌گذاری می‌کند و سود حاصل از آن را به خزانه سردمداران نظام، به‌ویژه آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، می‌ریزد؛ درحالی‌‌که مردم ایران همچنان در فقر و تنگدستی به‌سر می‌برند.