برای آنکه رابطه میان نگرش‌های نژادی و گرایش های سیاست خارجی را دریابیم، داده‌هایی از مطالعات انتخابات ملی آمریکا از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۶ را بررسی کردیم. مطالعه انتخابات ملی آمریکا، یک ارزیابی نماینده از انگاره درجه احتمال نگرش‌های سیاسی آمریکایی هاست که در هر سالی که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود، انجام می‌پذیرد.

برای اندازه گیری نگرش‌های نژادی، از پاسخ‌هایی که به شاخص بیزاری نژادی داده شده، بهره گرفتیم؛ مجموعه پرسش‌هایی که دانشمندان علوم سیاسی، معمولا از آن‌ها برای سنجش پیش داوری‌های ضدسیاهان استفاده می‌کنند. از آنجا که این شاخص در اصل برای کشف ذهنیت و ادراک آمریکایی‌های سفید از آمریکایی‌ها سیاهپوست طراحی شده، تحلیل ما، صرفا بر نگرش نژادی سفید‌ها تمرکز دارد.

با اینحال، شواهد بنیادینی نشان می‌دهد که همین شاخص، همچنین ارزیابی درستی از بیزاری نژادی سفید‌ها در برابر دیگر گروهها، مثلا لاتین تبارها، مهاجران و آمریکایی‌های مسلمان که در آمریکا نژادی شده هستند، ارائه می‌دهد. منظور ما از نژادی شده گروهی است که بعنوان دگر نژادی تعریف شده است. بیزاری نژادی سفیدها، به جای آنکه متوجه یک اقلیت مشخص بشود، گروه‌های اقلیت غیرسفید را هدف می‌گیرد و به مسایل سیاستی که برای کمک به این گروه‌ها ترسیم شده اند، پیوند می‌خورد.

سپس به دنبال فهم این نکته رفتیم که آیا بیزاری آمریکایی‌های سفید، همچنین بر دیدگاه سیاست خارجی شان درباره کشور‌های نژادی شده همچون ایران هم تاثیر می‌گذارد؟ دریافتیم که آمریکایی‌های دچار بیزاری نژادی، به احتمال بسیار بیشتری از اقدام نظامی علیه کشور‌هایی حمایت می‌کنند که بعنوان غیرسفید انگاشته می‌شوند.

خلاصه آنکه پاسخ به این پرسش، آری بود. آمریکایی‌های سفیدپوستی که دچار درجه بالایی از بیزاری نژادی هستند، به احتمال بسیار زیادتری از عملیات نظامی علیه ایران در مقایسه با سفید‌هایی که درجه پایین تری از بیزاری نژادی دارند، حمایت می‌کنند. این مسئله، حتی زمانی که دیگر فاکتور‌های نافذ بر این نگرش‌ها، همچون گرایش حزبی، آموزش، توجه به اخبار سیاسی، نژادمحوری و اقتدارگرایی را بسنجیم، صدق می‌کند.

برای نمونه این پرسش را در نظر بگیرید که آیا آمریکا باید مکان‌هایی در ایران را که مظنون به ارتباط با برنامه جنگ افزار هسته‌ای هستند، بمباران بکند یا نه: سفیدپوستان بیزار از نژاد، تا ۴۵ درصد بیشتر از کسانی که نفرت نژادی کمتری دارند، از بمباران ایران حمایت می‌کنند. هنگامی که این سوال پرسیده می‌شود که آیا ارتش آمریکا باید به ایران یورش برد، حمایت سفید‌های دارای بیزاری نژادی، ۳۳ درصد بالاتر از کسانی بود که تنفر نژادی ندارند. درباره تحریم‌های اقتصادی هم، دسته اول، ۱۸ درصد بیشتر حمایت می‌کنند و همچنین حدود ۵ درصد بیشتر از گروه دوم بر این باورند که ایران به دنبال توسعه جنگ افزار هسته‌ای است.

ارزیابی ما، به سه یافته کلی درباره کشور‌ها و موضوعات مختلف دست یافت. نخست اینکه سفید‌های دچار بیزاری نژادی به احتمال بیشتر، مداخله‌های نظامی را بر گزینه‌های دیپلماتیک و اقتصادی در سیاست خارجی ترجیح می‌دهند. دوم اینکه کشور‌هایی همچون ایران و چین را که غیرسفید انگاشته می‌شوند، تهدیدی ویژه می‌بینند و سوم اینکه از افزایش هزینه‌های نظامی آمریکا حمایت می‌کنند. از این گذشته، دریافتیم که سفید‌های دچار بیزاری نژادی، عموما به سیاست‌ها و سیاستمدارانی که به نظر آن‌ها خائن بیایند، بدبینی دارند مثلا به دیپلماسی و کمک‌های خارجی.

در حالی که چه بسا، بیشتر آمریکایی‌ها، توجه چندانی به رخداد‌های روزانه در سیاست خارجی آمریکا ندارند، اما مداخلات نظامی، لاجرم بر زندگی همه آمریکایی‌ها تاثیر می‌گذارد و گرایش نژادی آمریکایی‌های سفید، به طرز چشمگیر و کارسازی، نگرش و رویکردشان به عملکرد خارجی آمریکا را شکل می‌دهد.