انصاف نیوز - برخی تحلیلگران و کاربران شبکههای مجازی پس از شروع سلسله مذاکرات بین ایران و عربستان سعودی این سوال را مطرح کردهاند که «سرنوشت رسانههای فارسی زبان مورد حمایت این کشور -مانند ایران اینترنشنال- چه خواهد شد؟» دیاکو حسینی، تحلیلگر ارشد مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری، با تاکید براینکه این مذاکرات جنبههای رقابتآمیز میان ایران و عربستان را -از جمله در حوزهی رسانه- متوقف نخواهد کرد، میگوید: «البته برای ما طبیعتا در سقف مطالباتمان اهمیت دارد که عربستان سعودی از حمایت شبکههای تلویزیونی که هدف نهایی آنها ایجاد یا تشویق بیثباتی -یا بطور کلیتر براندازی- است خودداری کند؛ طبعا ممکن است طرف عربستانی هم چنین درخواستی از ایران داشته باشد».
حسینی در پاسخ به اینکه تاثیرات این مذاکرات بر رسانههای فارسی زبانی مثل ایران اینترنشنال چه خواهد بود به انصاف نیوز میگوید: مذاکراتی که بین ایران و عربستان در جریان است این هدف را دنبال نمیکند که رقابتهای طبیعی بین ایران و عربستان سعودی را در جنبههای مختلف بطور کامل حذف کند. ایران و عربستان سالها باهم رقابت داشتهاند و این حتی به پیش از انقلاب اسلامی ایران برمیگردد. طبیعی است که با ابزارهای جدید مثل رسانهها هم آن رقابت را برای کنترل یا تاثیرگذاری بر افکار عمومی ادامه میدهند. بنابراین حتی اگر مذاکراتی که دربارهی اختلافات متعدد بین ایران و عربستان در جریان است به نتیجه برسد، معنایش این نیست که قرار است تمامی جنبههای رقابتآمیز دوکشور از جمله در حوزهی رسانهای متوقف شود.
البته برای ما طبیعتا در سقف مطالباتمان اهمیت دارد که عربستان سعودی از حمایت شبکههای تلویزیونی که هدف نهایی آنها ایجاد یا تشویق بیثباتی، یا بطور کلیتر براندازی است، خودداری کند؛ طبعا ممکن است طرف عربستانی هم چنین درخواستی از ایران داشته باشد، به هرحال فکر میکنم اگر واقع بینانه و روی زمین به موضوع نگاه کنیم به احتمال زیاد اگر این مذاکرات به نتیجه برسد تمام این جنبهها و مطالبات را برآورده نخواهد کرد و این فضای رسانهای که ما میبینیم شاید با یک شدت کمتر و مقداری معقولتر در راستای اهداف متفاوت ایران و عربستان پیش رود و ادامه پیدا کند.
او در پاسخ به اینکه آیا در مذاکرات، چنین مواردی قابل طرح است یا نه، گفت: آنچه بصورت مطالبات میتواند مطرح شود، هردوطرف یکسری کف مطالبات و یکسری سقف مطالبات دارند؛ در سقف مطالبات طرف ایرانی ممکن است چنین بحثی به میان آید، اما اینکه چقدر محقق شود، یک موضوع علی حده است.
او در پاسخ به اینکه تغییرات احتمالی در شبکههای فارسی زبانی مثل ایران اینترنشنال، تا چه حدی خواهد بود، میگوید: من هم نمیدانم، اما تصورم این نیست که این مذاکرات مثلا میتواند منجر به تعطیلی ایران اینترنشنال شود، یا یک انقلاب در جهتگیریهای این شبکهی تلویزیونی ایجاد کند. واقعیت دنیای بیرونی این است که کشورها هیچگاه از کشورهای دیگر نمیخواهند که مسیر برنامههای تلویزیونی خودشان را عوض کنند و یا اینکه حتی از شبکههایی که تامین مالی مستقیم یا غیر مستقیم میکنند دست بردارند.
تاثیرگذاری ایران اینترنشنال یا شبکههای دیگری مثل آن که فارسی زبان هستند و در خارج از ایران فعالیت میکنند، اگر موفقیتی هم داشتهاند بخاطر ضعف ما در مدیریت رسانههای وابسته به خودمان در جهت اهدافمان بوده است؛ این خلاء بود که منجر میشود چنین موفقیتی ایجاد شود. بنابراین ما اگر واقعا میخواهیم اثرگذاری منفی این شبکهها از بین برود، راه حلش این نیست که به دنبال کسانی بگردیم که اینها را تامین مالی میکنند. حداقل راه حل نخستش این نیست؛ راه حل نخست آن این است که ما فضای رسانهای خودر ا تقویت کنیم و اعتماد مخاطبین ایرانی را به شبکهها و رسانههای داخل کشور و رسانههای جمهوری اسلامی افزایش دهیم. در آن صورت آنها خودبخود از گردونه خارج خواهند شد و یا تاثیرشان به حداقل خواهد رسید.
در گام دوم است که ما باید تلاش کنیم اگر احیانا کشورهایی مثل عربستان سعودی مدتی در رابطهی خصمانه با ایران بودند و از این شبکهها حمایت مالی میکردند، آنهار ا به نحوی مدیریت بکنند که به روابط دوجانبه آسیب نزند. ولی همانطور که اشاره کردم این مطالبه نباید اولویت اول ما در برخورد با این معضل باشد.