مهدی رستم‌پور - ستایش هنر و استعداد بی مانند لیونل مسی، ساده‌ترین و سالم‌ترین کار برای ورزشی‌نویسان است.
بهترین فوتبالیست تاریخ، در ۳۴ سالگی بار سنگین و کهنه را به باشکوه‌ترین وجه از روی شانه‌هایش انداخت:
قهرمانی در برزیل، روبروی برزیل و آنهم در استادیوم تاریخی ماراکانا + آقای گل، برترین بازیکن جام و رکورددار بازی ملی.
مسی قهرمان جام جهانی جوانان و المپیک بود اما رسانه‌های عمدتاً انگلیسی زبان در برابر موزه افتخارات شخصی و دستاوردهای باشگاهی مسی، همواره جای خالی جام ملی بزرگسالان را برجسته کردند و طعنه زدند.
قهرمان نشدن آرژانتین را طوری جلوه می‌دادند که گویی مسی با چهار نشان نقره‌اش در رده ملی (که در ادامه می‌خوانید) کار ویژه‌ای نکرده.
دوست نداشتن مسی، حق شخصی هر هوادار یا گزارشگر است. اما وقتی عاشق فوتبالی، چگونه می‌توانی از شمایل فوتبال متنفر باشی؟
کوپا ۲۰۰۷
مسی ۲۰ ساله به فینال رسید. او تنها بازمانده آن فینال با برزیل، در فینال امروزشان بود.
کوپا ۲۰۱۱
آرژانتین مقابل اروگوئه با هدر رفتن پنالتی کارلوس ته‌وز حذف شد و همان اروگوئه به قهرمانی رسید. گرچه این دوره را هم مثل ۲۰۰۷ در فهرست گناهان مسی گنجاندند.
جام جهانی ۲۰۱۴
آرژانتین متزلزل بود و پر نوسان؛ درست مثل جام جهانی ۱۹۹۰.
آلمان هم خوب و مسلط، درست مثل ۹۰.
با این همه آرژانتین در فینال سزاوار قهرمانی بود. دقیقاً مانند ۹۰.
اما ریتزولی (داور) با چشم‌پوشی از پنالتی - اخراج قطعی مانوئل نویر روی هیگواین، فاجعه داوری ادگاردو کوده‌سال مکزیکی در جام ۹۰ را زنده ساخت.
***
نمونه ای از جادوگری های لیونل مسی در زمین فوتبال:
کوپا ۲۰۱۵
از ذلت‌بارترین تورنمنت‌های تاریخ.
کونمبول حکم میزبانی و سند قهرمانی را با هم به شیلیایی‌ها داده بود.
در بازی ننگین شیلی با اروگوئه؛ گونزالو خارا انگشتش را در {...} کاوانی فرو برد. کاوانی به نرمی دست او را کنار زد اما داور اخراجش کرد!
نیمه نهایی با پرو، ویدال پس از کف‌گرگی به صورت زامبرانو اخراج نشد و تازه داور ونزوئلایی در ادامه، خود زامبرانو را اخراج کرد تا پرو هم ۷۰ دقیقه ده نفره بازی کند.
کلکسیون مهندسی کوپا ۲۰۱۵ با گل اول شیلی که وارگاس در آفساید زد، کامل شد.
برخلاف خشونت عریان تیم خورخه سامپائولی، مردان تاتا مارتینو می‌درخشیدند. آنها در نیمه نهایی ۶ گل به پاراگوئه زدند.
اما داور برزیلی در فینال، پنالتی دقیقه ۹۰ روی مارکوس روخو را دزدید.
بازی به پنالتی کشید. وقتی از آرژانتینی‌ها فقط ضربه مسی گل شده، آیا سزاوار بود که همچنان در تیررس ملامت مطبوعات باشد؟
اگر ضربات بقیه مردان آلبی سلسته خطا نمی‌شد، آیا باز با توسل به اسم بزرگ مارادونا، مسی را ستاره‌ای ناکامل جلوه می‌دادند؟
کوپا ۲۰۱۶
در جشن سده کوپا، آرژانتین مدافع عنوان قهرمانی را در گروهش برد. هم یک‌چهارم و هم نیمه نهایی را با ۴ گل برنده شد.
فینال دوباره با مردان خشن شیلی بود.
لوپز برزیلی به غلط روخو را اخراج کرد تا شیلی که طی این دو دوره به بازی در برابر تیم‌های ۱۰ نفره خو گرفته بود، از قضا باز هم در ضربات پنالتی، قهرمان شود.
این داور عیاش، همان شب با دو روسپی برهنه، در مطبوعات جهان رسوا شد.
کوپا ۲۰۱۹
گری مِدل (قصاب بدنام خط دفاعی شیلی) فریبکارانه باعث اخراج مسی شد که هیچ خطایی مرتکب نشده بود.
لئو گفت: «بدون تردید همه چیز را برای برزیل چیده‌اند. نمی‌خواستم قسمتی از این فساد باشم، ما نباید بخشی از این بی حرمتی باشیم که در حق‌مان روا شد. نگذاشتند به فینال برسیم. فساد و داوران، لذت فوتبال را از مردم گرفت. همیشه صادقانه حقیقت را گفته‌ام»
بازگویی حقایق، سه ماه محرومیت مسی را در پی داشت.
برزیل قهرمان، در خانه مقابل ونزوئلا متوقف شد و زورش حتی به پاراگوئه ۱۰ نفره هم نرسید و در ضربات پنالتی پیروز شد.
آرژانتینی‌ها از سوپرکلاسیکو در کوپای زشت قبلی تا امروز نباخته‌اند. امروزِ فراموش نشدنی که برزیل بازنده هم مسی را ستود و ستاره پراحساسش در آغوش او گریست.
اعتراضات ضد دولتی در کوبا علیه بحران اقتصادی
