بسیاری از شاهدان و شاکیان پرونده حمید نوری شهادت داده‌اند که در سال ۱۳۶۷ با فرمان روح‌الله خمینی و تصمیم اعضای هیات مرگ بر اساس فرمان او هزاران تن از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های جمهوری اسلامی مخفیانه اعدام و در گورهای جمعی دفن شدند.

حمید نوری همچنین درباره رابطه خود با زندانیان گفت که زندانیان برای او مانند اعضای خانواده‌اش بودند. او گفت که عاشق زندانیان بوده و اگر باز هم از او بخواهند حاضر است در زندان کار کند.

او مدعی شد که اساسا در ایران زندانی سیاسی وجود ندارد و در ادامه جلسه دفاع خود گفت اگر اسم سازمان مجاهدین یا زندان گوهردشت را ببرد می‌ترسد «به محض بازگشت به ایران» به دلیل جعل عنوان او را بازداشت کنند.

حمید نوری در هر دو جلسه دفاع خود گفت شاکیان او در این پرونده گفته‌های متناقضی درباره ماجرای کشتار ۱۳۶۷ ارایه کرده‌اند و تقاضا کرد که درباره این اظهارات استعلام شود.

او در پاسخ به سوال دادستان در خصوص استفاده زندانیان از چشم‌بند در سلول گفت که این بخشی از «قواعد آن زمان بوده و آن‌ها انسان‌هایی که مثل او ریش داشتند را کشته بودند.»

حمید نوری چشم‌های زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ را «ناپاک» توصیف کرد . گفت «چشم‌های ناپاک آن‌ها نباید خارج بند جایی را می‌دید». و وقتی دادستان از او سوال کرد که وقتی شما در را به روی آن‌ها باز می‌کنید شما را می‌بینند، چرا باید خارج بند نبینند؟ گفت: «ما که از جان گذشته‌ایم، اما از بند خارج می‌شوند نباید ببیند، نباید بازجوها، دادیارها، ساختمان‌های آن‌جا را خوب ببینند، این تصمیم مسئولان آن زمان بود. من تقصیری نداشتم».

در بخشی از جلسه دفاعیات حمید نوری او با حالتی تمسخرآمیز به شهادت برخی شاکیان پرونده اشاره کرد و گفت :« اسم یک سری خواهر و برادر گفته شده که می‌گویند برادر و خواهر ما کشته شده، شال و عکس و ساک می‌آور‌ند که می‌گویند ضمیمه پرونده کنید، یک آقایی ساک با خودش آورده، این‌جا نشسته، مختار شلالوند که می‌گوید این ساک ۱۶ روز کوه به کوه در راه بوده تا به این‌جا رسیده، اصلا متوجه نیست چی می‌گه، مگر مواد مخدر است، یعنی هر کسی یک ساک بیاورد شما قبول می‌کنید؟»

بسیاری از شاهدان و شاکیان در دادگاه محاکمه حمید نوری شهادت داده‌اند که بعد از اعدام اعضای خانواده‌شان تنها یک ساک که وسایل شخصی عزیزانشان در آن بوده به آن‌ها تحویل شده و جنازه یا محل دفن اعدام‌شدگان را هرگز به آن‌ها تحویل نداده‌اند.

حمید نوری در دوران اعدام‌‌ها معاون دادیار سابق زندان گوهردشت بود در جلسه پیشین دادگاه مدعی شده بود که از سال ۱۳۶۱ تا سال ۱۳۷۲ در زندان اوین بوده است و همزمان با تاریخ اعلام شده از شاکیان درباره آغاز اجرای احکام اعدام زندانیان برای تولد فرزندش به مرخصی رفته بوده است. او اعدام‌های تابستان ۶۷ را «داستانی سرتاسر خیالی، توهمی و پوشالی، جعلی و غیرمستند» توصیف کرد و گفت این سناریو توسط ایرج مصداقی و مهدی اصلانی نوشته شده و آن‌ها با هم تقسیم کار کرده‌اند.

در مردادماه ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی در زندان گوهردشت، اوین و همچنین زندان‌های مشهد، شیراز، اهواز و شیراز با فتوای روح‌الله خمینی اعدام شدند.

شمار زیادی از آن‌ها هواداران سازمان مجاهدین خلق و تعداد دیگری نیز از هواداران گروه‌های چپ در ایران بودند.

هیچ آمار دقیقی از تعداد اعدام‌شدگان این سال در دست نیست اما برخی گروه‌های حقوق بشری همچون عفو بین‌الملل گفته‌اند در فاصله ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ دستکم ۴۴۸۲ مرد و زن در شهرهای مختلف ایران ناپدید شده‌اند.

در مردادماه ۱۳۹۵ یک فایل صوتی از حسینعلی منتظری در گفتگو با اعضای هیات مرگ منتشر شد که خطاب به آن‌ها می‌گفت: « بزرگ‌ترین جنایتی که در جمهوری اسلامی شده از اول انقلاب تا حالا به‌دست شما انجام شده است. در آینده جزو جنایتکاران تاریخ از شما یاد خواهد شد.»

ابراهیم رئیسی که در انتخابات ریاست جمهوری خردادماه سال جاری بعنوان رییس دولت سیزدهم انتخاب شد یکی از اعضای هیات مرگ بود.

برگزاری دادگاه حمید نوری تا آوریل سال آینده، ۲۰۲۲، در دادگاه استکهلم سوئد ادامه خواهد داشت و در چهارجلسه قرار است از خود دفاع کند.