صفحه اینستاگرام بورا با عنوان «مسیر خاموش»، پر است از تصاویری که او از شهرهای ایران گرفته است؛ از قم تا دلیجان، از اصفهان تا شهرضا.

بورا در کنار دست‌فروشان بین‌راه، ساختمان‌های نیمه‌کاره و جلوه‌های طبیعی جاده‌ها و شهرها ایستاده و مسیری که از آن عبور کرده را ثبت کرده است.

👈 مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

یک منبع آگاه به «ایران‌وایر» می‌گوید: «بورا قرار بود از استانبول به ایران و بعد به پاکستان برود و مقصد نهایی‌ او در این سفر، هندوستان بود. او روزه سکوت دارد و جز به ضرورت با کسی حرف نمی‌زند. به همین دلیل هم نام این سفر را مسیر خاموشی گذاشته است. روحیه‌اش عرفانی است و در پی خود گم‌شده‌اش است. در ایران وقتی در اصفهان بود به اداره مهاجرت و گذرنامه رفت تا اگر امکان داشته باشد، مدت زمان ماندنش در ایران را تمدید کند و بیشتر بماند اما کارمندان اداره مهاجرت با او بسیار بد برخورد کرده و گفته بودند مگر در ایران چه می‌خواهی که بیشتر از سه ماه قصد ماندن داری؟»

این منبع آگاه می‌گوید بورا بدون این که اصرار بیشتری کند، از اداره گذرنامه خارج شده بود اما اطلاعاتش را ثبت کرده‌ بودند.

تلفن همراه بورا اومروغلو تا پنج کیلومتری شهر آباده، در نزدیکی شیراز روشن بوده و او با دوستانش تماس داشته است اما بعد از آن کسی از او خبر ندارد.

کوچ سرفینگ و ممنوعیت آن در ایران

منبع آگاهی که با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده است، می‌گوید: «بورا به روش کوچ سرفینگ سفر می‌کرد. به‌جز زبان ترکی، به سه زبان انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی مسلط است اما همان‌طور که گفتم، جز به ضرورت صحبت نمی‌کند. با توجه به ممنوعیت شیوه کوچ سرفینگ در ایران، نگران هستیم که بورا امروغلو با اتهامات بی‌اساس مواجه شود.»

کوچ سرفینگ (couchsurfing) یک شبکه اجتماعی گردش‌گری است که میلیون‌ها نفر علاقه‌مند به سفر عضو آن هستند. افراد با عضویت در این وب‌سایت، می‌توانند میزبانی در مقصد سفر خود پیدا کنند و به جای اقامت در هتل، در منزل ساکنان محلی به صورت رایگان میهمان باشند.

شمار زیادی از ایرانیان علاقه‌مند به سفر و گردش‌گری از آن‌جایی که به دلیل مشکلات صدور ویزا امکان سفر به این روش را ندارند، به‌عنوان میزبان گردش‌گران خارجی در این وب‌سایت ثبت‌نام می‌کنند.

این روش از نظر مقامات ایران غیرقانونی است چرا که میزبان و میهمان ملزم به رعایت ضوابط مرسوم در امر گردش‌گری نیستند؛ به‌عنوان مثال، راهنمایان تور موظف هستند هرگونه اتفاق مشکوک را به سازمان گردش‌گری گزارش دهند و مراکز اقامتی نیز باید جزییات اسکان مسافران خارجی خود را روزانه به اداره اماکن نیروی انتظامی ارایه دهند.

علاوه بر این حساسیت، «جامعه هتل‌داران کشور» که این روش را بلای جان درآمدزایی خود می‌دانند، گاه از صنف خود و سازمان خارج و منجر به افزایش حساسیت ارگان‌های امنیتی کشور نسبت به کوچ‌سرفینگ نیز می‌شود.

توریست‌ها و مخاطرات سفر به ایران

این اولین بار نیست که یک توریست در ایران به دلایل نامعلوم بازداشت می‌شود. ششم اسفند ۱۳۹۹ اعلام شد «بنجامین بریر»، توریست فرانسوی از ۹ ماه قبل در شهر مشهد بازداشت است.

پیش از این، خبرگزاری «رویترز» گزارش داده بود که یکی از اعضای خانواده «بریر» گفته بود او را به خاطر پرواز یک پهپاد در دشت‌های نزدیک مرز ایران و ترکمنستان بازداشت کرده‌اند.

این شهروند ۳۵ ساله فرانسه به خاطر آن‌چه مقام‌های امنیتی ایران عکس‌برداری از مناطق ممنوعه نامیده‌ بودند، به جاسوسی متهم شد.

«سعید دهقان»، وکیل دادگستری که وکالت این توریست را بر عهده داشت، اتهامات مطرح شده علیه موکلش را متناقض و بی اساس توصیف کرده بود.

پیش از آن نیز «مارک فیرکین» و «جولی کینگ»، دو گردش‌گر استرالیایی که سفر زمینی خود را از استرالیا آغاز کرده بودند و قصد داشتند با ون خود تا بریتانیا رانندگی کنند، در ایران بازداشت شدند.

آخرین ویدیوهای آن‌ها در هند و پاکستان ثبت شده بود که به مناطق متنوع این کشورها رفته، با مردم محلی غذا خورده و از زیبایی‌های طبیعت این کشورها روایت‌های تصویری ثبت کرده بودند.

اواخر بهار سال ۱۳۹۸ آن‌ها وارد ایران شدند و چهار روز را در ایران گذراندند. در آخرین شب اقامت خود و در منطقه‌ای که یک گردش‌گر دیگر هم در آن‌جا چادر زده بود، اتراق کرده بودند که ناگهان تعداد زیادی مامور امنیتی بدون لباس فرم نظامی به سراغ‌شان رفته و آن‌ها را بازداشت کرده بودند.

مارک و جولی یک سال بعد از آزادی، وقتی درباره جزییات بازداشت‌ خود با رسانه‌ها گفت‌وگو کردند، گفتند اصلا گمان نمی‌کردند که بازداشت‌شان موضوعی جدی باشد و فکر می‌کردند با توضیح این که گردش‌گر استرالیایی هستند، موضوع حل خواهد شد. اما ماموران امنیتی به این دو گردش‌گر دستور داده بودند وسایل‌شان را جمع کنند و سپس به آن‌ها دست‌بند و چشم‌بند زده و آن‌ها را به جای دیگری منتقل کرده بودند.

این دو گردش‌گر استرالیایی در ابتدا به «جاسوسی» و سپس به «عکاسی از تاسیسات هسته‌ای» متهم شدند. اما از آن‌جایی که هر دو اتهام ساختگی بودند، مهر۱۳۹۸، پس از شش ماه بازداشت پرتنش، آزاد شدند و توانستند به استرالیا بازگردند.

طی سال‌های گذشته، چندین شهروند اروپایی و امریکایی نیز توسط جمهوری اسلامی به موارد مشابه زندانی شده‌اند. یکی از آن‌ها، «فریبا عادلخواه»، شهروند ایرانی فرانسوی است که به شش سال زندان محکوم شده است.

شماری از شهروندان ایرانی امریکایی نیز در زندان‌های ایران به سر می‌برند که برخی از آن‌ها، از جمله «سیامک نمازی» و «باقر نمازی»، «مراد طاهباز»، «کامران قادری» و «انوشه آشوری» با شرایط دشوار و اتهامات سنگین مواجه هستند و در شرایطی دشوار، دوران محکومیت خود را طی می‌کنند.

تحلیل‌گران غربی بارها گفته‌اند که جمهوری اسلامی از افراد دو تابعیتی به عنوان گروگان استفاده می‌کند تا از دولت‌های غربی پول و امتیاز بگیرد.

وزارت خارجه ایالات متحده بارها بازداشت بی‌دلیل و خودسرانه شهروندان امریکا و کشورهای دیگر، از جمله ایرانیان دوتابعیتی توسط جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرده و خواستار آزادی بلافاصله و بی قید و شرط آن‌ها شده است.

شماری از زندانیان سابق دوتابعیتی، از جمله «جیسون رضاییان» و «کایلی مور گیلبرت» از ایران به‌عنوان ناامن‌ترین کشورها برای سفر گردش‌گران خارجی یاد کرده و به آن‌ها هشدار داده بودند تا حد امکان به ایران سفر نکنند.