درحالی‌که سیاست خارجی ایران که کنترل آن در دست سپاه پاسداران و جناح تندرو به رهبری ابراهیم رئیسی است بر محور حرکت به سمت شرق می‌چرخد، تهران تصمیم گرفته است که در مذاکره با غرب در وین، سیاست وقت‌کشی را که نزدیک به ۱۰ ماه گذشته دنبال کرده است، کنار بگذارد. البته هدف از این تصمیم، آماده‌سازی برای رفع تحریم‌های اعمال شده بر بخش‌های نفت و پول است تا این‌که تهران بتواند برای تقویت روابط اقتصادی و تجاری با روسیه، چین و کشورهای آسیای مرکزی و کشورهای خاورمیانه حرکت کند.

در همین راستا، حسین امیر‌عبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت که اجرای موافقت‌نامه مشارکت بلندمدت ایران و چین اکنون آغاز شده است، این در حالی است که مجلس شورای اسلامی تابه‌حال این موافقت‌نامه را تصویب نکرده است.

از سوی دیگر، این احتمال وجود داشت که اجرای قرارداد همکاری‌های مشترک ایران و چین با چالش موفقیت مذاکرات وین مواجه شود، به همین دلیل چین نیز به دلایل متعددی ازجمله تمایل نداشتن به گسترش برنامه هسته‌ای ایران، خواستار برون‌رفت از بن‌بست مذاکرات وین و رسیدن به توافق میان ایران و غرب است.

پکن از سال‌ها پیش شریک راهبردی تهران به‌ویژه در زمینه خرید نفت خام به شمار می‌رود، افزون بر این‌که چین برای پیشبرد طرح یک کمربند و یک جاده و منافع ژئوپلیتیکی خود نیازمند همکاری ایران است و هر دو کشور از یکدیگر برای مهار حضور آمریکا در منطقه استفاده می‌کنند؛ بنابراین احیای برجام، رشد سرمایه‌گذاری چینی‌ها را در بخش‌های نفت و گاز، زیرساخت‌ها و صنایع پتروشیمی تسهیل می‌کند.

اگر برجام احیا شود، ایران در موقعیت بسیار بهتری برای توسعه روابط خارجی متوازن و رقابتی قرار می‌گیرد. هرچند ایران به دلیل تحریم‌های آمریکا بیشتر به روابط اقتصادی خود با چین وابسته شده است، اما برخی از مقام‌های ایرانی مانند علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، از نیاز کشور به برقراری روابط متوازن و رقابتی خارجی صحبت می‌کنند، زیرا ایران می‌تواند از برقراری چنین روابطی سود بسیاری به‌دست آورد.

از همین‌رو، تهران به دنبال اجرای توافق مشابهی با روسیه است، علاوه بر این‌که سعی دارد روابط خود را با کشورهای سازمان شانگهای به‌ویژه افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی تقویت کند.