یا ما از سیاست چیزی سرمان نمی‌شود یا اروپایی‌ها ساده لوحند، مرتباً به تهران نماینده می‌فرستند تا برجام را وصله پینه کنند، با آن همه سازمان‌های اطلاعاتی عریض وطویلشان، انگار هنوز نمی‌دانند که پوتین چفیه‌های تصمیم گیرندگان را مانند افسارکشیده است. آنها باید در رابطه با برجام اول از پوتین سوال کنند و بعد به تهران بروند. نظام مقدس نمای ما، مدت هاست که دمش را به دم نظام نامقدس روسیه گره زده است. این دو نظام شباهت‌های بنیادی با هم دارند، که مختصراً به تعدادی از آنها اشاره می‌کنم:
درهر دو کشور قرار بود دموکراسی برقرار شود ولی "دزدکراسی" برقرار شد و هر دو نظام از دموکراسی به عنوان دکور استفاده می‌کنند.
در هر دو نظام، دزدان کلان ونیمه کلان غیرخودی از بین رفته‌اند، برای این که دزدان کلان خودی، چیزی برای آنها باقی نگذاشته‌اند که بدزدند.
روسای جمهور هر دو نظام قاتلینی کارکشته، کارآمد و مبتکر هستند. رئیس جمهور نظام ما ملقب به سید قاتلین که با حفظ سمت دبیر انجمن اسلامی قاتلین نیز هست، کشتار را از جوانی شروع کرد، سنت گراست و برای همین روش اعدام سنتی با طناب را ترجیح می‌دهد و گفته می‌شود که همیشه یک تکه طناب برای روز مبادا در زیرعبایش دارد. رئیس جمهور آنها نوگرا است و به انرژی هسته‌ای علاقه زیادی دارد و برای همین ترجیح می‌دهد که مخالفین خود را با مواد رادیو اکتیو بکشد.
رئیس جمهور آنها، دومین ارتش بزرگ دنیا را به دومین ارتش در اوکراین تبدیل کرد و نظام ما بزرگترین ارتش خاورمیانه را به دومین ارتش در کشور تبدیل کرد.
نظام روسیه گنده لاتی است که به جای قمه، موشک اتمی دارد و برای دنیا رجز می‌خواند و نظام ما جوجه لاتی است که موشک هایی بسیارکوچکتردارد ولی رجزخوانی و خالی بندی‌اش ده‌ها برابر روسیه است.
هر دو نظام پمپ بنزین هستند، نفت می‌فروشند وخودی‌ها علاوه بر این که سهم شیر را برمی‌دارند، به سهم ملت هم ناخنک می‌زنند.
هر دو نظام از کشتار غیر نظامیان ابایی ندارند وککشان هم نمی‌گزد و این را عملاً در سوریه اثبات کردند.
کاترین بلتون در کتابی که اخیراً درباره پوتین منتشر کرده است اشاره می‌کند که: "نخستین بار که یلتسین رئیس جمهور سابق روسیه از پوتین خواست که جانشین او شود، پوتین این درخواست را رد کرد". البته پوتین می‌دانست که کا گ ب چنان زمین چینی کرده است که اگر ده بارهم رد کند دوباره به سراغش خواهند آمد. من حدس می‌زنم با توجه به قرابت فکری که بین او و رهبری وجود دارد، جوابش به یلتسین باید چیزی شبیه این گفته رهبری در مجلس خبرگان در زمان انتخابش باشد، "باید خون گریست بر مملکتی که من رهبر آن شوم". با توجه به این که پیش‌بینی‌های مقام رهبری در دوران زمامداری ایشان، هیچ کدام نه تنها درست در نیامده بلکه برعکس بوده است، باید اعتراف کرد که این پیش‌بینی یعنی خون گریه کردن ملت ایران سالهاست که به وقوع پیوسته وانگار به ایشان الهام شده بود.
اردیبهشت ۱۴۰۱
ابومالش
مقایسه سخنان علم الهدی و آیت الله طالقانی
