طاهره علایی طالقانی در اعتراض به حجاب اجباری و جان باختن مهسا امینی دلنوشتهای خطاب به پدرش نوشته و گفته «از این ظلمی که به مردم مان می رود پدرم به تو شکایت آورده ام».
طاهره علایی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی در توئیتر نوشت:
«آن روز که پشت دوربین تلویزیون از حجاب اختیاری گفتی، اگر این صحنه قتل مهسا امینی را متصور می شدی، یقینا از خشم عمامه به زمین می کوفتی».
بی بی سی - آیت الله طالقانی با آنکه نقش موثری در پیروزی انقلاب داشت، در مدت کوتاهی که پس از انقلاب زنده بود، اختلاف نظرهای فراوانی با رهبران روحانی حکومت نوبنیاد از جمله آیت الله خمینی پیدا کرد که به تلخ کامی و انزوای وی انجامید.
پس از پیروزی انقلاب 1357 آیت الله طالقانی به عضویت شورای انقلاب درآمد و ریاست آن را به عهده گرفت. او در سال 1358 از سوی آیت الله خمینی به عنوان اولین امام جمعه تهران برگزیده شد.
ده روز بعد او از طرف مردم تهران به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد. آیت الله طالقانی در نوزدهم شهریور سال 1358 درگذشت.
آیت الله طالقانی به همراه کسانی چون آیت الله مرتضی حائری یزدی (پدر همسر مصطفی خمینی، فرزند آیت الله خمینی) در بسیاری از مسائل از جمله ولایت فقیه، در مجلس خبرگان با اکثریت انقلابی و روحانی آن مجلس در مناقشه بود و بارها تلاش کرد از عضویت این مجلس کناره گیری کند.
دو ماه پس از پیروزی انقلاب فرزندان آیت الله طالقانی، ابوالحسن، مجتبی و همسرش بازداشت شدند.
در پی این بازداشتها و نیز دریافت گزارشی از وضع زندانهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، آیت الله طالقانی، همه دفترهای خود را در تهران و شهرستانها بست و با همسر و سه فرزندش از تهران خارج شد و به حومه تنکابن در شمال ایران رفت.
وی به درخواست آیت الله خمینی به قم رفت و سپس به تهران بازگشت. اما حمایت آیت الله طالقانی از نهضت آزادی و دیگر نیروهای انقلابی مسلمان مانند سازمان مجاهدین خلق، که با روحانیان حاکم مخالف بودند، روابط او را تا زنده بود با آیت الله خمینی و نزدیکانش تیره کرد.
آیت الله طالقانی با انتشار کتاب "پرتوی از قرآن" در شمار مفسران معاصر شیعه قرار گرفت که سبک ويژهای در تفسیر متن مقدس مسلمانان دارد.
وی همچنین با نوشتن مقدمه ای بلند و پانوشتهایی مشروح، کتاب "تنبیه المله و تنزیه الامه" نوشته محمد حسین نایینی، از علمای دوران مشروطیت را باز نشر داد.
در این کتاب دیدگاه سیاسی نویسنده و شارح در نقد استبداد مذهبی و غیر مذهبی به تفصیل بیان شده است.