علی رغم این حجم از حمایت از رژیم کودک کش، رژیم در سرازیری سقوط است. این برگشتن ورق را در این کتاب در پنج وجه روشن می‌​سازم. نخست آن که جمهوری اسلامی به تدریج نشان داده که به عصر موجود تعلق ندارد و الگوهایش کهنه و بی ربط هستند و سیاست​‌ها و فرامینش به قرون وسطی و جامعه ​ای بادیه نشین تعلق دارد.

دوم آن که زمینه​​‌های متعددی برای ساقط کردن حکومت مثل چالش تمامیت خواهی اجتماعی حکومت (نفی حجاب اجباری)، برگزاری گردهمایی اعتراضی از چند هزار نفری در داخل و چند ده هزار نفری در خارج، و بسط نگرش دفاع و خرابکاری شرافتمندانه در میان مردم مشروع فراهم آمده است. همچنین کشف موضوعاتی که صرفا در جهت انحراف افکار عمومی از انقلاب (مثل رفراندم) مطرح می‌شوند اهمیت دارد. این موضوع بخش اول این کتاب است.

در بخش دوم به سراغ روش ​ها و تاکتیک​‌های انقلابی​‌های داخل کشور و چالش​‌های آنها می‌روم. آنچه از شهریور ۱۴۰۱ تا اسفند این سال انجام شد ضربات مهلکی به رژیم وارد آورده اما کافی نبوده است. در این بخش به برخی پرسش ​های مقدر درباب روش​‌های براندازی با حرکت ​های خیابانی و نافرمانی مدنی پاسخ داده ​ام.

رسوایی لابی و مشاطه گری جمهوری اسلامی در امریکای شمالی و اروپا ورق دیگری است که تماما برگشته است. این به این معنا نیست که ارتباطات و نهادها و منابع مالی آنها از میان رفته است. آن‌ها تنها افکار عمومی را از دست داده ​اند و به حاشیه راندن آن‌ها سال​​‌ها کار می​ طلبد چون سال‌ها برای شبکه ​​ای که دارند کار و هزینه کرده ​اند. دولت بایدن و مقامات اتحادیه اروپا علی رغم ادعای حمایت از مردم معترض بی وقفه در کنار رژیم کودک کش ایستاد تا بلکه تروریست​‌های حاکم به برجام بازگردند. اکثر گروه‌های چپ و اصلاح طلب نیز در کنار حکومت ایستادند. در بخش سوم کتاب به این موضوعات پرداخته​‌ام.

در انقلاب ۱۴۰۱ رسانه​​‌های دولتی فارسی زبان در خارج کشور هم به سرعت در به حاشیه بردن براندازان و مخالفان سرسخت رژیم رسوا شدند و هم به سرعت موضع عوض کردند تا آبروی از دست رفته​‌ی خود را احیا کنند. بی بی سی فارسی و صدای امریکا دعوت همیشگی استمرار طلبان و اعضای لابی جمهوری اسلامی را متوقف ساختند و تلاش کردند صدای مردم را منعکس سازند.

البته آن‌ها برای جلب اعتماد عمومی سال​​‌ها باید کار کنند. تنها چند ماه بعد از شروع اعتراضات پای مشاطه گران و لابی جمهوری اسلامی به این دو باز شد آن با توجیه تنوع در حالی که این دو رسانه هیچ گاه تنوع دیدگاه​‌ها در میان ایرانیان را منعکس نکرده است. ابعاد این موضوع را در بخش چهارم مورد بحث قرار داده ​ام.

دشمن دیگر انقلاب ۱۴۰۱ کسانی بودند که در طی دو دهه بعد از شکست اصلاح طلبی در ایران به مخالفت با براندازی و ساقط کردن رژیم و حذف برنامه​‌ی اتمی آن برخاستند تا حدی که باورمندان به تحریم و براندازی را جنگ طلب و دشمن مردم ایران معرفی می​ کردند و برخی از آن‌ها هنوز هم چنین می​ کنند. در بخش پنجم این کتاب مبانی ایده ​​های باورمندان به تحریم و براندازی را یک بار دیگر در پس زمینه ​​ی انقلاب و اعتراضات مطرح می​ کنم.

بدین ترتیب دشمنان اصلی انقلاب ۱۴۰۱ عبارتند از ماشین سرکوب و تبلیغات رژیم، لابی و مشاطه گران رژیم در کشورهای غربی، استمرار طلبان و اصلاح طلبان داخل و خارج، و رسانه​​‌های چپ امریکایی و برخی از رسانه‌های فارسی زبان که مدام سیگنال تداوم رژیم را می​​ دهند و آن را عادی سازی می​​ کنند.

برخی رسانه ​های فارسی زبان مثل بی بی سی فارسی با پرداختن به حاشیه ​های بی اهمیت و دعوت کسانی که جمعیت قابل توجهی را نمایندگی نمی​ کنند در پی مخدوش ساختن اتحاد بی سابقه​‌ی ایرانیان خارج کشور هستند. اگر قرار است صدای یک نفر یا پنج نفر در یک تظاهرات چند ده هزار نفری منعکس شود بی بی سی فارسی می‌تواند صدای هزاران نفری را که این رسانه را بوق چپ می‌دانند و کارکنانش را در نقش فاحشه‌های سیاسی رژیم تلقی می​کنند منعکس کند.

در حالی که بخش قابل توجهی از ایرانیان خارج کشور صدایی در بی بی سی فارسی ندارند این رسانه وقت خود را در اختیار چپ گرایانی قرار می‌دهد که اصولا در تحولات اجتماعی ایران در حاشیه قرار دارند. بی بی سی فارسی همانند سایت رادیو زمانه صدای چپ گرایی ایرانی را بلندتر از حدی که هست و صدای ملی گرایی و عقل گرایی و فردگرایی و عرفی گرایی ایرانی را کوتاه تر از حدی که هست باز می​ نماید.

این کتاب سومین اثر نویسنده در مورد انقلاب ۱۴۰۱ است. دو اثر قبلی نویسنده در این مورد عبارت بودند از:

انقلاب آزادیگرا و ملی ۱۴۰۱ ایران: نوید پایان نکبت اسلامگرایی

۴۶۴ صفحه

انقلاب ملی ۱۴۰۱ و نقش و تحول اقشار اجتماعی ایران

۱۶۸ صفحه