روزنامۀ کیهان متعرض روزنامۀ هم میهن شده است که چرا نتیجۀ نظرسنجی مؤسسۀ گالوپ از مردم عراق را در بارۀ شرایط کشورشان منتشر، اما بخش مربوط به بی‌اعتمادی ایرانیان به آمریکا را "سانسور" کرده است!
اعتراض کیهان را می‌توان با دو پرسش پاسخ داد:
اول اینکه، آیا ایرانی‌ها هم مانند عراقی‌ها، از آن میزان آزادی بیان و احساس امنیت برخوردارند که نظر روشن و صریح خود را در برابر پرسش مؤسسات آمریکایی بیان کنند و مثلاً بگویند به "آمریکا اعتماد دارند" که بتوان به نتیجۀ نظرسنجی مطمئن بود و بدان استناد کرد؟
کیهان بعد از گذشت دو دهه، هنوز از سر "مؤسسۀ آینده" که نظرسنجی آن را خلاف میل سیاسی خود دیده بود، دست برنداشته است و هرجا در مطالبش از عباس عبدی اسم می‌برد، بلافاصله به زندانی شدن او به اتهام "نظرسازی به نفع بیگانگان" اشاره می‌کند!
دوم اینکه، حمایت از مذاکره و برقراری رابطه با یک کشور چه ربطی به اعتماد عمومی به آن دارد که کیهان این دو را به هم ربط می‌دهد؟ برخی منتقدان و مخالفان نظام، خواهان تماس و مذاکره و ارتباط عادی با آمریکایند نه اعتماد کردن به دولت آن! اگر قرار باشد مذاکره و رابطه با یک کشور، مشروط به اعتماد عمومی به دولت آن باشد که تمام روابط بین‌الملل باید تعطیل شود! در روابط بین‌الملل حتی دوستان و متحدان نزدیک هم به یکدیگر اعتماد کامل ندارند، چه برسد به اعتماد بین کشورهای غیردوست یا رقیب!
اینکه جمهوری اسلامی با روسیه ارتباط تنگاتنگی برقرار کرده است، آیا از نظر کیهان به معنای اعتماد اکثریت ایرانیان به نظام پوتینی است؟ یا اینکه ایرانیان بیش از آمریکا به روسیه بی‌اعتمادند!
همینطور حالا که کیهان مدافع سینه‌چاک تجدید رابطه با دولت‌های بحرین و سعودی شده است، آیا به این دولت‌ها اعتماد کرده و اعتماد اکثریت ایرانیان را هم نسبت به حاکمان ریاض و منامه احراز کرده است؟
واقعیت این است که کیهان و هم مسلکانش در عموم حوزه‌های داخلی و خارجی آنقدر شعرهای اجق وجق سروده‌اند که در قافیۀ تمام آنها گیر کرده‌اند!
