البته «به روی خود نیاوردن» و به پیاده رو ی آن طرف خیابان سوت زنان رفتن، خصلت بسیار خوبی ست که منتهی به «کی بود کی بود من نبودم» و «کی گفت کی گفت من نگفتم» می شود و این بسیار دلپذیر است.

اینکه کسانی تا همین دو سه ماه پیش از دو ی ماراتن انقلاب «ژینا» و انقلاب افریقای جنوبی هم چند سال طول کشید تا موفق شد سخن می گفتند، اکنون به لانه های شان خزیده و در خانه های با فاندهای کلان و سخنرانی های هر کدام از قراری بیست هزار دلار خریداری شده شان مشغول کار و زندگی و سرمایه گذاری شان هستند بیایند و مثل آدم، مثل آدم شجاع و مسوول بگویند ما اشتباه کردیم و مسوولیت حرف های یاوه و خزعبل گویی ها و امید بخشی های بیهوده مان را بر عهده می گیریم و سعی می کنیم با بروز اعتراضات بعدی دستکم اشتباهات قبلی را مرتکب نشویم در واقع خواست ما نیست چون علاج هیچ درد ی نیست و سوابق نشان داده که اگر یکی دو ماه دیگر اعتراضات دوباره از نو به خاطر اتفاقی به ظاهر کوچک مشتعل شود این ها باز از لانه های میلیون دلاری شان بیرون خواهند خزید و از ادامه دو ماراتن قبلی و انقلاب ژن ژیان ئازادی داد سخن خواهند داد.

روی سخن ام با بچه های ایران است.

شما کار خودتان را آن طور که درست می دانید انجام دهید.

جان خودتان را اگر به خطر می اندازید، برای خودتان به خطر بیندازید نه به خاطر حرف و شعار و مزخرف گویی های این و آن.