اهرات ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی این روزها که به نظرم در مقام مقایسه بسیار کم‌تعدادتر است. برای نمونه در تظاهرات دو روز پیش لندن جمعیتی بین سی تا حداکثر هشتاد هزار تن حاضر شدند. این را مقایسه کنید با تظاهرات دو میلیونی لندن در دو دهه قبل.

به نظرم این کاهش جمعیت تظاهرات‌کنندگان، که عموما هم شامل مسلمانان ساکن در کشورهای غربی به اضافه فعالین چپ می‌شود، خیلی گویاست. شعارهای غرب ستیزانه که البته در قالب جنگ ستیزی و صلح‌دوستی (ترفند همیشگی چپ‌ها در ساحت پروپاگاندا) ارایه می‌شود جذابیت خود را به شدت از دست داده است. تازه توجه کنید که در دوران حاضر به دلیل گسترش شبکه‌های ارتباطی و اجتماعی تحریک افراد برای کشاندن آنها به خیابان خیلی راحت‌تر از بیست سال پیش است که تلفن‌های هوشمند مثل حالا همه‌گیر نشده بود.با این حال پاسخ کنشگرانه مردم خیلی کم‌رمق‌تر از گذشته است و دلیلش هم این است که یک تغییر نسلی مهم رخ داده که احتیاج به تحلیل و تفسیرهای بیشتری دارد.

این مطلب را نوشتم تا گول تبلیغات رسانه‌های داخلی را نخورید که گویا کل جهانیان به خیابانها ریخته و شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهد. باور بفرمایید که هیچ خبری نیست.

عکسهایی از تظاهرات ضد جنگ ۱۵ فوریه ۲۰۰۳ در لندن: