برجستگی این متن را در مقاله اولم با عنوان "دو پیام بدون کمترین سنخیت با هم در جریان اهدای جایزه صلح نوبل" در سه وجه توضیح کردم و نوشتم "این متن سه وجه مهم داشته یکم، حکومت ایران "استبداد دینی" ست و اصلاح ناپذیر دوم، تأکید بر حمایت از انقلاب زن زندگی آزادی و وجه سوم، خطاب به اروپائیان و بطورکلی غربی‌ها ست که قاطع تر و شفاف تر از پیش از این انقلاب حمایت و متعاقباً رژیم "استبداد دینی" را منزوی تر کنند. اثر بخشی این "متن" در زنده نگه داشتن انقلاب زن زندگی آزادی درخشان بوده است. آنچه در حاشیه همایش اعطای جایزه نوبل گذشته بگذاریم همان "حاشیه" باشند و بر "متن" خدشه وارد نسازیم."

آقای تقی رحمانی، افکار عمومی جهان ناظر بر "همایش جایزه صلح نوبل" بوده است و شما هم خوب از آن آگاه بودید. این "افکار" می خواست بداند که پیام برنده جایزه صلح نوبل خطاب به جهان چیست و همچنین "متن" همسرتان حی و حاضر است و من خارج این دو واقعیت با شما سخن نمی گویم. بر حسب این دو واقعیت غیر خیالی و واقعاً موجود، شما که به نمایندگی از ایشان سخن می گفتید به موضوعاتی پرداختید که مربوط به درگیری ها میان حکومت اسلامی و اروپا و امریکا بوده است. و بدین ترتیب متن نوشتاری همسرتان را مکدر کردید. شرط اول خردمندانه ی روشنفکر که شما این عنوان را در کلاب هووس بر خود نهاده اید "وجدان بیدار و صداقت" است. شما با پیام موضع سیاسی خودتان در این همایش عملاً نخواستید یا نتوانستید پیام اصلی برنده جایزه صلح نوبل را به جهان مخابره کنید.

نیکروز اعظمی

Niki_olad@hotmail.com