همان‌طور که ذکر شد، محققان دریافتند که به‌جای پیری خطی و تدریجی در طول سال‌ها، اکثر مولکول‌هایی که آن‌ها ردیابی کردند، زمانی که افراد ۴۴ یا ۶۰ ساله بودند پیری سریع را موجب می‌شدند. در حدود سن ۴۰ سالگی، افراد در متابولیسه کردن( تغییر در ساختار شیمیایی) کافئین و الکل کمتر موفق بودند و در ۶۰ سالگی اوضاع حتی وخیم‌تر می‌شود.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

همچنین اثبات شد که آسیب‌های عضلانی و تجمع چربی در این سنین بیشتر است. یکی از دلایل مهم این تغییرات این است که پروتئین‌هایی که از بافت‌ها نگه‌داری می‌کنند، مانند پوست و ماهیچه‌ها، با گذشت زمان تحلیل می‌روند.

تحقیقات بیشتری برای درک صحیح چگونگی تغییر این پروتئین‌ها و سایر مولکول‌های مهم در طول زمان مورد نیاز است؛ اما این مطالعه فصل جدیدی را در مجموعه مطالعات پیشرویی که به کشف این اسرار اختصاص دارد گشوده است.

دکتر مایکل اسنایدر، پروفسور دانشگاه استنفورد در ژنتیک و یکی از محققان این مطالعه، می‌گوید که ممکن است به جای اینکه عوامل بیولوژیکی برخی از این تغییرات را هدایت کنند، سبک زندگی یا انگیزه‌های رفتاری این گروه‌های سنی با این تغییرات مرتبط باشند. برای مثال، اختلال در متابولیسم الکل می‌تواند ناشی از افزایش مصرف الکل در اواسط دهه ۴۰ زندگی افراد باشد که اغلب یک دوره استرس‌زا در زندگی است.

این گروه قصد دارد محرک‌های این خوشه‌های تغییر را بررسی کند، اما به گفته محققان، وجود این خوشه‌ها هرچه باشد، به لزوم توجه افراد به سلامت خود، به‌ویژه در دهه ۴۰ و در ۶۰ سالگی اشاره دارد. این توجه پیشگیرانه کارهایی است مانند افزایش فعالیت‌های ورزشی برای محافظت از قلب و حفظ توده عضلانی در هر دو دوره سنی، یا کاهش مصرف الکل در ۴۰ سالگی که توانایی بدن در متابولیسم آن کاهش می‌یابد.

اسنایدر گفت: «من معتقدم که تا زمانی که هنوز سالم هستیم باید سعی کنیم سبک زندگی‌مان را تنظیم و هماهنگ کنیم.»