ایران وایر - واکنشی که «علی دایی» به صحبت‌های اخیر «علیرضا دبیر»، رییس فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی نشان داد، هرچند همان اتفاقی بود که علیرضا دبیر می‌خواست، اما با استقبال و واکنش مثبت مردم ایران مواجه شد.
علی دایی دیروز ۱۱ بهمن ۱۴۰۳ به خبرنگاران گفت: «این اسم قدیم‌ها برای من آشنا بود اما خیلی وقت است که دیگر این اسم برای من آشنا نیست. از موقعی که ایشان شورای شهر رفتند و لباس پوشیدن‌شان را عوض کرد، برای من غریبه شده است.»
این واکنشی بود به این صحبت‌های علیرضا دبیر در چهارم بهمن ۱۴۰۳ که گفته بود: «من بیست جا گفتم که علی دایی باید به فوتبال برگردد و مربی باشد. ولی اگر هر کسی بخواهد مدیر باشد باید بیزینس و هر کار دیگری را دارد، کنار بگذارد. من شب‌ها فقط سه ساعت می‌خوابم تا به کارهای فدراسیون برسم.»
علی دایی هوشمندانه گفته است: «من آن زمان که ایشان در خیابان ۱۳ آبان می‌نشست، با او آشنا و دوست بودم اما از وقتی که شورای شهر رفتند، او را نمی‌شناسم. ایشان چه‌کاره مملکت است که برای من تعیین و تکلیف می‌کند.»
اشاره علی دایی از تغییر کردن نوع لباس و پوشش علیرضا دبیر و همین‌طور محل زندگی‌اش در دوران جوانی، نشانه‌ای از شناخت کاملی است که این دو ورزشکار ایران از اواخر دهه ۱۳۷۰ تا میانه‌های دهه ۱۳۸۰ از هم دارند. شاید علی دایی هم به یاد داشته باشد پسری که موهایش را در جوانی «تن‌تنی» کوتاه می‌کرد، پیراهن جذب بدن می‌پوشید و عینک آبی و قرمزرنگ به چشم می‌زد، روزی به مدیران حکومت ایران در فرودگاه مهرآباد گفته بود: «اگر در المپیک به حریف اسراییلی بخورم، مبارزه می‌کنم.»
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
علیرضا دبیر چگونه از یک قهرمان ملی به نمادی از تملق، دورویی و حکومتی بودن تبدیل شد؟
آیا علیرضا دبیر همواره اسراییل‌ستیز بود؟
علیرضا دبیر، در زمان حضورش در تیم ملی کشتی آزاد ایران، ابداع‌کننده یک روش منحصر به فرد در مراسم‌های قرعه‌کشی بود.
در سال ۲۰۰۳ میلادی، اتحادیه جهانی کشتی از کشتی‌گیران سید اول (درجه یک) دعوت کرد تا قرعه‌های خود را انتخاب کنند. در مسابقات جهانى ۲۰۰۳ نيويورك، علي‌رضا دبير با تاكتیک ابداعى خودش، دو قرعه را با یک دست برداشت تا اگر يكى از قرعه‌ها اسرایيل بود، آن را بياندازد و دومی را نشان دهد.
برحسب اتفاق، يكى از قرعه ها «دومتريو سوكاليوک» از اسراييل بود. پس نام حریف اسراییلی را به سبد انداخت تا با رقيب اصلى خود، يعنى «سرافيم بارزاكف» از بلغارستان روبرو شود. این تاکتیک همان‌جا لو رفت؛ فدراسیون جهانی کشتی از کشتی‌گیران خواست در هر بار انتخاب، فقط یک قرعه را بیرون بکشند.
او که مدال طلای رقابت‌های المپیک ۲۰۰۰ سیدنی را در کارنامه داشت، در آستانه سفر به المپیک ۲۰۰۴ آتن و در فرودگاه مهرآباد، خطاب به «محسن مهرعلیزاده»، رییس وقت سازمان تربیت بدنی گفته بود: «دیگر نمی‌توانم قرعه را خودم انتخاب کنم. ممکن است به حریف اسراییلی بخورم. اگر با قرعه اسراییل روبرو شوم، قطعا کنار نمی کشم.»
ادعای علیرضا دبیر، ترس هیات ورزشی ایران را به همراه داشت. او اما در دو بازی پیاپی مقابل حریفان روس و ازبک شکست خورد و وداعی زودهنگام با المپیک داشت.
او در بازگشت به ایران، با دعوت سردار «مصطفی آجرلو» به تیم کشتی «پاس» پیوست. این آغازی برای نزدیک شدن او به مجموعه تحت مدیریت «محمدباقر قالیباف» فرمانده وقت نیروی انتظامی جمهوری اسلامی بود.
از فساد مالی گسترده علیرضا دبیر در شورای شهر چه می‌دانیم؟
علی دایی در بخشی از صحبت‌هایش در مورد اظهارات علیرضا دبیر، به تغییر کردن پوشش او، بعد از حضورش در شورای شهر تهران اشاره کرده است.
علیرضا دبیر در دوره‌های سوم و چهارم شورای شهر تهران، یعنی از ۲۴ آذر ۱۳۸۵ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ عضو شورای شهر تهران بود. مرتبه اول با بیش از ۱۸ درصد از آرای رای‌دهندگان و در مرتبه دوم با کمی کمتر از ۱۸ درصد از آرای رای‌دهندگان به شورای شهر راه یافت.
آن‌چه از علیرضا دبیر در شورای شهر و «سازمان ورزش شهرداری تهران» به‌جا مانده، در یک عبارت خلاصه می‌شود: «فساد».
محمدباقر قالیباف از سال ۱۳۸۴ و با حضور در شهرداری تهران، اقدام به تاسیس دو سازمان جدید کرد: سازمان ورزش شهرداری تهران و مجلات همشهری. علیرضا دبیر از سال ۱۳۸۵ تقریبا نفر اول این دو سازمان تازه‌تاسیس بود.
او مدیریت روزنامه‌ای به نام «همشهری ورزشی» و مجلات ورزشی و اجتماعی آن را با حضور «سعید آجرلو»، برادرزاده مصطفی آجرلو و «میثم زمان‌آبادی»، مشاور قالیباف در دست گرفت.
«سحام نیوز»، در گزارشی که به فساد در سازمان ورزش شهرداری و مجلات همشهری پرداخت، به این سازمان، لقب «هزار فامیل» داده بود.
سال ۱۳۹۱ با دستور مستقیم محمدباقر قالیباف، «منصوره دبیر»، خواهر علیرضا دبیر، با مدرک کارشناسی جغرافی، به‌عنوان مدیر برنامه‌ریزی، سامان‌دهی و نظارت اداره کل اماکن و فضاهای ورزشی سازمان ورزش منصوب می‌شود.
علیرضا دبیر در آخرین ماه‌های حضورش در شورای شهر، با «عباس جدیدی»، دیگر کشتی‌گیری که عضو این شورا بود، درگیری فیزیکی پیدا کرد.
دلایل این اتفاق تا ماه‌ها مسکوت باقی ماند، تا روزی که عباس جدیدی روبه‌رو خبرنگار «خبرآنلاین» نشست و چرایی آن ضرب‌و‌شتم مشهور را گفت: «یک ماه قبل از آن اتفاق، اطلاعاتی درباره مسایل مالی آقای دبير در فضای مجازی منتشر شد و آقای دبير به اشتباه فكر می‌كرد من اين اطلاعات را به رسانه‌ها داده‌ام. من هرچه گفتم كه كار من نبوده است، او باور نکرد و با من درگیر شد.»
آن‌چه علیرضا دبیر از انتشار آن‌ها برافروخت، انتشار فهرستی در فضای مجازی بود، مشتمل بر ماجرای خرید ۱۵ میلیون تومانی همسر علیرضا دبیر با بن‌های فروشگاه شهروند که قرار بود در اختیار کارگران شهرداری قرار بگیرد، انتقال ۶۰ میلیارد تومان پول از سوی علیرضا دبیر به آمریکا در سال ۱۳۹۴ و ابهام در هبه شدن خانه‌ای ۴۲۰ متری در محله ولنجک به او و دریافت رشوه برای صدور پایان کار.
شباهت علیرضا دبیر به تمام نزدیکان علی خامنه‌ای چیست؟
علیرضا دبیر، ورزشکار محبوب «علی خامنه‌ای» است. آقای دبیر در تمامی ملاقات‌های سال‌های اخیر رهبر رژیم جمهوری اسلامی با ورزشکاران حضور داشته و تصاویری عاشقانه از این دو ثبت شده است.
اما علیرضا دبیر هم مانند تمامی مدیران اطراف رهبر نظام، پرونده‌هایی مفتوحه و محرمانه در قوه قضاییه از فساد مالی دارند.
اسفند ۱۴۰۲ و با بررسی اسناد منتشر شده از سامانه قوه قضاییه پس از هک شدن آن توسط گروه هکری «عدالت علی»، مشخص شد که پرونده‌ای با مهر «فوق‌محرمانه» برای علیرضا دبیر، به‌دلیل تصرف غیرقانونی ۱۹۸ متر مربع از حریم رودخانه ولنجک در دوره حضورش در شورای شهر تهران، در دادسرای انقلاب وجود دارد.
با وجود پیگیری‌های بازپرس شعبه دوم دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۷ تهران، این پرونده در سال ۹۸ با فشار دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی و با صدور قرار منع تعقیب، مختومه شده بود.
با وجود حجم گسترده‌ای از فساد مالی و اخلاقی به‌جا مانده از علیرضا دبیر، او وقتی آذرماه ۱۴۰۲ لحظاتی با علی خامنه‌ای دیدار کرد به او گفت: «حاج آقا، من را در نماز‌های خاص‌تان دعا کنید.» در تصاویری که از این ملاقات منتشر شده، به‌نظر می‌رسد حتی خود علی خامنه‌ای از شنیدن عبارت تازه‌‌ساخته‌شده «نماز‌های خاص» توسط علیرضا دبیر متعجب شده است.
علیرضا دبیر پیش از این در مورد رسول خادم چه گفته بود؟
علیرضا دبیر از گلاویز شدن با شخصیت‌های مردمی که نام‌دارتر و خوش‌نام‌تر از او هستند لذت می‌برد. او سال‌هاست که تلاش می‌کند با حملات شفاهی‌اش به «رسول خادم» از او یک جواب بگیرد.
آقای دبیر فروردین ۱۴۰۳ در گفت‌وگویی با صداوسیما در نقد رسول خادم و فعالیت‌های بشر دوستانه‌اش یا کمک‌هایی که در شهرها و روستاهای ایران می‌کند، گفته بود: «مردم یک ذره به رسانه‌ها دقت کنند، خودشان متوجه می‌شوند. یک رسانه‌هایی می‌خواهند پهلوان بسازند، همان رسانه‌ها می‌خواهند از من کریم شیره‌ای بسازند. مهم هم نیست.»
او در این مصاحبه، به‌صورت مستقیم رسول خادم را به «اسراییل» یا آن‌چه خودش و حکومت محبوبش «رژیم صهیونیستی» می‌نامند مرتبط دانست، نوعی پرونده‌سازی امنیتی که در سال‌های اخیر بارها از سوی نزدیکان به حکومت دیده شده بود.
اما این نخستین‌باری هم محسوب نمی‌شد که آقای دبیر سعی می‌کرد که با اظهارنظر در مورد رسول خادم برای خودش اعتبار بخرد.
او ۲۲بهمن۱۴۰۱ در جریان راهپیمایی حکومتی به‌مناسبت پیروزی رژیم جمهوری اسلامی گفته بود: «رسول خادم را از نظر فنی قبول دارم، اما دیدگاه‌های ما در زمینه‌های سیاسی، هنری، اجتماعی و کلا در همه موارد، از هم جداست.» او اما با سکوتی معنی‌دار از سوی رسول خادم و حتی اطرافیانش روبه‌رو شد. سپس در فروردین۱۴۰۲ گفت: «او [رسول خادم] به ضد انقلاب لینک (وصل) شده و آینده مشخص می‌کند بین من و او چه کسی خائن است و چه کسی خادم.»
باز هم چون سکوت رسول خادم را دید، دی۱۴۰۲ با حمله‌ای مستقیم‌تر، حرف‌های رسول خادم در مورد «غلام‌رضا تختی» را «نامربوط» خواند و گفت: «به حرف‌های بی‌ربطش توجه نکنید.»
کسی که شبی سه ساعت می‌خوابد چگونه حرف می‌زند؟
شاید یک حس کمبود دایمی از محبت و ارادت مردم ایران به رسول خادم و علی دایی، علیرضا دبیر را به جایی رسانده که سعی می‌کند به هر نحو ممکن خود را در موقعیت منتقد یا نصیحت‌کننده این دو قرار دهد.
توجه و نگاه عمومی جامعه ایران به کمک‌های بی‌وقفه رسول خادم و همراهانش به سیل‌زدگان، زلزله‌زدگان و نیازمندان در ایران، علیرضا دبیری که نهایت رفتارش، سفر به لبنان برای بازدید از خانواده‌های نیروهای «حزب‌الله» بوده که طبق اطلاعات «ایران‌وایر»، برای سر زدن به قبور نیروهای حزب‌الله و دلداری به خانواده‌های آن‌ها، از ستاد بازسازی بیروت مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان به عنوان «حق سفر» دریافت کرده بود.
علی دایی در بخشی از پاسخ خود به علیرضا دبیر گفته است: «از ایشان خواهش می‌کنم که دفعه آخرشان باشد که درباره دیگران اظهارنظر می‌کنند و برای خودشان نظر می‌دهند. حیف که درباره خیلی چیزها آدم نمی‌تواند صحبت کند. او گفته هر شب ۳ ساعت می‌خوابد تا بیشتر کارهای مدیریتی انجام دهد. شما بروید از روانشناس‌ها بپرسید کسی که شبی ۳ ساعت بخوابد چه حالی پیدا می‌کند. پس بهتر است در مورد دیگران نظر ندهد.»
علی دایی می‌داند که آگاهانه و هوشمندانه، براساس تفاوت‌های اجتماعی، فرهنگی و سطح تحصیلاتش چگونه پاسخ علیرضا دبیر را بدهد. دبیری که البته باز هم کمبودهایش را با اظهارنظرهای خود در قبال چهره‌های مورد تایید مردم ایران، جبران خواهد کرد.
مارکو روبیو: دولت آمریکا مؤسسه خیریه نیست
