در چنین شرایطی سؤال اساسی این است: چگونه می‌توان صدای رحیم قمیشی‌ها بود؟ آیا باید سکوت کرد و نظاره‌ گر این ظلم‌ها بود یا باید راه او را ادامه داد و صدای او و دیگر زندانیان سیاسی شد؟

۱. رحیم قمیشی: صدای برخاسته از میان مردم، نه بازیچه‌ی قدرت‌ها

از اسارت در زندان‌های بعثی تا ایستادگی در برابر استبداد داخلی
رحیم قمیشی از جمله کسانی بود که در جنگ ایران و عراق، سال‌ها در اسارت نیروهای بعثی عراق به سر برد. اما آنچه او را از بسیاری متمایز کرد، این بود که پس از آزادی به جای آنکه در ساختار قدرت ادغام شود، مسیر آزادگی را انتخاب کرد.

اعتراض به حصر، بازداشت به جرم حق‌طلبی
یکی از مهم‌ترین دلایل بازداشت او، درخواست برگزاری تجمعی مسالمت‌آمیز برای رفع حصر رهبران جنبش سبز بود. حکومتی که مدعی مردمی بودن است، از یک اعتراض مسالمت‌آمیز تا این حد به وحشت می‌افتد که یکی از آزادگان جنگی خود را دستگیر می‌کند!

همبستگی با همرزمان؛ بازداشت گروهی
قمیشی تنها نبود. حکومت تنها به او بسنده نکرد و چندین تن از همرزمان و همراهان او نیز دستگیر شدند. این نشان می‌دهد که سرکوب نه فردی، بلکه سیستماتیک است. اگر در برابر آن سکوت کنیم، فردا نوبت دیگران خواهد بود.

۲. روش مبارزاتی رحیم قمیشی: ایستادگی در برابر ظلم بدون وابستگی

نه سلطنت‌طلب، نه اصلاح‌طلب؛ فقط صدای مردم
رحیم قمیشی نه برای پادشاهی شعار می‌داد و نه برای اصلاحاتی که سال‌هاست جز سراب چیزی نبوده است. او فقط از مردم و برای مردم سخن گفت. درحالی‌که برخی مدعیان اپوزیسیون این روزها بیشتر نگران دعوت شدن به یک کنفرانس امنیتی‌اند تا وضعیت زندانیان سیاسی، قمیشی تنها دغدغه‌اش مردم و آزادی آنان بود.

افشاگری و روشنگری به عنوان سلاح اصلی
قمیشی می‌دانست که بزرگ‌ترین ترس دیکتاتورها، شفافیت و آگاهی مردم است. او با مقالات و سخنرانی‌هایش، فساد و سرکوب‌های حکومت را افشا می‌کرد. بازداشت او نشان می‌دهد که حکومت دیگر تحمل صدای حق‌طلبانه او را نداشت.

تکیه بر مردم، نه قدرت‌های خارجی

برخلاف بسیاری که چشم امیدشان به دخالت خارجی است، قمیشی باور داشت که تغییر واقعی، از دل جامعه برمی‌خیزد. او از همان مردمی بود که حکومت تلاش دارد آن‌ها را به سکوت وادار کند.

۳. وظیفه‌ی ما: چگونه صدای رحیم قمیشی‌ها باشیم؟

آزادی زندانیان سیاسی را مطالبه کنیم
امروز نه‌تنها باید از رحیم قمیشی، بلکه از تمام زندانیان سیاسی که به ناحق در بندند، دفاع کنیم. باید حکومت را وادار کنیم که دست از این دستگیری‌های خودسرانه بردارد. اگر امروز سکوت کنیم، فردا زندان‌ها پرتر از همیشه خواهند شد.

اجازه ندهیم راه و نام او مصادره شود
برخی تلاش می‌کنند نام قمیشی را به نفع خود مصادره کنند و او را به این یا آن جناح منتسب نمایند. اما ما نباید اجازه دهیم که حقیقت مبارزه‌ی او تحریف شود. قمیشی هیچ‌گاه به دنبال قدرت نبود؛ او فقط برای مردم مبارزه کرد.

سانسور را بشکنیم، حقیقت را بگوییم

رسانه‌های حکومتی و حتی برخی رسانه‌های وابسته به اپوزیسیون، تلاش می‌کنند خبر بازداشت قمیشی و همراهانش را سانسور کنند یا کم‌اهمیت جلوه دهند. ما باید این دیوار سانسور را بشکنیم و صدای این مبارزان را به گوش همه برسانیم.

نتیجه‌گیری: از خاکستر تا شعله‌ی آزادی
رحیم قمیشی صدایی بود که از زیر خاکستر خفقان برخاست و شعله‌ور شد. حالا که حکومت تلاش دارد او و همراهانش را خاموش کند، وظیفه‌ی ما این است که نگذاریم این آتش فروکش کند. ما باید فریاد او و همه‌ی کسانی باشیم که در این راه دستگیر شده‌اند.

رحیم قمیشی را در بند کردند، اما راه او در قلب مردم زنده است. پس، سکوت را بشکنیم و برای آزادی او و تمام زندانیان سیاسی، به پا خیزیم.

پارسا زندی (مشاور حقوقی)

منبع:
روزنامه شرق، گزارش «رحیم قمیشی کیست و چرا بازداشت شد؟»

*