انتخابات مجلس موسسان
سایرس یادگار - ویژه خبرنامه گویا
به نظر میرسد رژیم اسلامی در زیر حملات اسرائیل رفته رفته به سقوط نزدیکتر میشود. بنابراین چرا باید خود را بی جهت خسته کرد و کاری کرد جز صبر کردن؟ مشکل اینجاست که هر چند حکومت چند باری به این ورطه کشیده شد است ولی به انواع حیل از سقوط خود را رهانیده است. حکومت اسلامی یک دیکتاتوری ساده تک بعدی نیست و به خاطر انعطاف پذیری و چند صدایی خود از حکومتهای تک بعدی مثل حکومت بشار اسد پابرجا تر است. نگاه کنید به انبوه معترضان در ایران مانند مهدی نصیری که به آنها اجازه داده شده روز روشن به مخالفت با رژیم و رهبر آن بپردازند و راست راست راه بروند و مناظره کنند.
بنابر این دست روی دست گذاشتن که بلکه چرخ گردون به کام ما بگردد شاید اشتباهی باشد که تاوان آن را یکی دو نسل سوخته دیگر باید بدهند. در این میان شاهزاده پا در میدان نهاده و تضمین میکند که اگر رژیم سقوط کند او و یارانش ایران را به ساحل امنیت و آرامش خواهند رساند. مشکل اما سقوط رژیم است. اسرائیل در وهله اول برای نابود کردن خطر بمب اتمی این جنگ را شروع کرده و با نابود کردن مراکز تسلیحاتی و اتمی علاقهاش به ادامه جنگ از بین خواهد رفت. کشورهای قدرتمند مانند چین و روسیه هم تغییر بزور رژیم را به راحتی قبول نخواهند کرد و امکان دارد از این جنگ برای درگیر کردن آمریکا در خاورمیانه استفاده کنند. اگر سقوط رژیم کار امروز و فردا باشد که چه بهتر و هرچه پبش آید، خوش آید. ولی اگر این ماجرا سر دراز دارد مانند غزه و کرانه باختری که هنوز درگیر جنگ است و خرابی آنگاه چه؟ حتی کشتن خامنهای را نمیتوان تضمینی برای سقوط رژیم دانست.
چرا انتخابات؟
آیا میشود به نوعی این نیروهای سرگردان علیه رژیم را متمرکز کرد؟ اینجاست که طرح یک انتخابات خودجوش غیر متمرکز میتواند جواب نیازهای ملت به جان آمده باشد. بطور معمول برای تغییر یک رژیم بایستی یک اتحادیه از اصناف و گروههای سیاسی مختلف تشکیل داد و یک شورای رهبری را بر سر کار آورد و سپس بعد از سقوط رژیم از همان ساختار به عنوان یک دولت موقت استفاده کرد تا انتخاباتی را برای تشکیل یک مجلس موسسان براه بیاندازد و در نهایت پس از تصویب آن قانون اساسی انتخاباتی برای تشکیل پارلمان انجام گیرد و دولتی جدید بر سر کار آید. آن عنصر گم شده در این فرایند وجود یک اتحادیه از مخالفان رژیم است. مسلم است که بعد از شکسته شدن ائتلاف جرجتاون امکان ایجاد یک اتحادیه به محاق رفته است و اثری ار اراده برای زنده کردن دوباره آن نیست. آیا میتوان این مرحله را حذف کرد و صاف رفت سراغ انتخاب مجلس موسسان؟ آیا میتوان ابتدا به ساکن یک انتخابات سراسری که تا حد قابل قبولی عادلانه و سالم باشد برگزار کرد؟
تشکیل یک مجلس موسسان با رای مستقیم و شرکت خودجوش مردم هم به طریقی انسانی به جنگ پر کشتار اسرائیل و حکومت اسلامی پایان میدهد و هم تضمینی است برای سرنگونی رژیم. بدون یک مجلس منتخب، شاهزاده رضا پهلوی بیشتر به یک دست نشانده شبیه خواهد بود تا یک رهبر محبوب. انتخابات این مشکل را حل خواهد کرد. بعلاوه اسرائیل به عنوان یک دولت خارجی راهی جز استفاده از سلاح و کشتار نیروهای انتظامی و امنیتی ندارد. انتخابات اما هم ایران و هم اسرائیل را از کشتار و تخریب کور که باعث ضدیت مردم با اسرائیل شود نجات خواهد داد و هم خود رژیم به این امید که از این ستون به آن ستون فرج است از آن احتمالا استقبال خواهد کرد.
ولی اجرای یک انتخابات استاندارد مستلزم امکاناتی است که ما از آن محرومیم. بهای اجرای انتخابات در اغلب کشورهای پیشرفته جهان در حالت عادی حدود ۵ تا ۱۰ دلار برای هر رای دهنده است. برای ۸ میلیون ایرانی خارج از کشور با فرض شرکت حداقل ۱ میلیون رای دهنده این هزینه ۸ میلیون دلار خواهد بود اگر رای گیری بطور استاندارد امکان داشت. به خوبی معلوم است که بدون یک شورای رهبری مورد قبول عامه ما قادر به پرداخت چنین هزینهای نیستیم و هیچ کشور غربی وجود ندارد که احساس وظیفه کند تا چنین هزینهای را برای خاطر چند میلیون ایرانی ناراضی صرف کند. در رای گیریهای محلی کوچک که بصورت اینترنتی انجام میگیرند این هزینه کمتر است و به یک دلار یا کمتر برای هر رای دهنده کاهش میابد. ولی ما مردمان عادی طبقه متوسط همان یک یا نیم میلیون دلار را هم نداریم تا بتوانیم هزینه انتخابات را از پیش بپردازیم و ایرانیان مهاجر را ترغیب به رای دادن کنیم. همینطور چون دارای سازماندهی نیستیم و یک شبکه مرکزی ایرانی ما را به هم وصل نمیکند لاجرم نمی توانیم این هزینه را بطور جمعی تامین کنیم. از سوی دیگر یک شرکت رای گیری کوچک اینترنتی نیمه مطمئن غربی در مقابل حملات اینترنتی رژیم از پای خواهد افتاد چون هدفی متمرکز است و هکرهای لشکر سایبری تمام اطلاعات رای دهندگان را بدست خواهند آورد. به علاوه این شرکتها به آسانی مرعوب آدمکشهای سپاه خواهند شد.بنابر تمام این ملاحظات بنظر میرسد راه چاره یک انتخابات مجانی غیر متمرکز غیر قابل هک کردن و یا حداقل سرسخت در مقابل تلاش رژیم برای مخدوش کردن آن است.
چگونه انتخابات را شروع کنیم؟
متاسفانه کار سادهای نیست ولی با کمی ابتکار می توان انتخابات را هم در داخل و هم در خارج آغاز کرد. بیاید این مراحل ساده را با هم بررسی کنیم
- مراکز شمارش آراء
و اما چه کسانی باید آراء را دریافت و شمارش کنند؟ به نظر من دریافت کنندگان آراء در وهله اول سازمانهای دموکراتیک مخالف رژیم در خارج از کشور هستند. آنها علاقه صد در صدی به این موضوع باید داشته باشند. بطور مثال شورای گذار و شورای تصمیم، دفتر رضا پهلوی، دکتر عمار ملکی که در دانشگاه تیلبورگ هلند متخصص علوم سیاسی و نظرسنجی است، ایران وایر و سایر سایتهای خبری معتبر بسته به نظر رای دهنده همه بطور همزمان میتوانند گیرنده آرای خودجوش ایرانیان باشند. چون همه این اشخاص و موسسات رایها را همزمان دریافت خواهند کرد میتوانند با همکاری با یکدیگر و با موسسات غربی نتیجه انتخابات را تعیین و اعلام کنند. با بمیان کشیدن پای موسسات خبری، حقوق بشری و دانشگاهی بطور مستقیم توسط رای دهندگان میزان اعتماد آنها به حقیقی بودن آرا بیشتر خواهد شد. آنها ناگهان با موجی از آرای انتخابات خودجوش ایرانیها مواجه خواهند شد. بطور مثال روزنامه والاستریت ژورنال ناگهان چندین هزار ایمیل دریافت خواهد کرد که در آنها افرادی رای خود را به هیئت تحریریه روزنامه ارسال کردهاند و توضیح داده شده که موضوع چیست و از آنها خواستار نگهداری آرا، همکاری با سایر موسسههای گیرنده آرا و در نهایت انتشار شمارش کل آراء شدهاند. مسلم است که این روزنامهها که هم تشنه خبر هستند و هم بنا به وظیفه حرفهای شمارش را به بهترین نحو انجام خواهند داد محل مناسبی برای فرستادن آرا هستند. این امکان وجود دارد که بعضی از این موسسات ایمیلها را پاک کنند و خیال خود را از این امر راحت کنند و به همین خاطر فرستادن همزمان به چندین موسسه خطر به باد رفتن رایها را کاهش میدهد. اصولا این موسسات بر اساس حمایت از آزادی بنا شدهاند و بطور طبیعی انتظار میرود از این امر استقبال کنند. چون رای دهندگان مانند هم نخواهند بود و هر موسسهای میتواند گیرنده تعدادی ازکل آرا باشد این سازمانها ناچار خواهند بود با بقیه خبرگزاریها و سازمانهای گیرنده آراء همکاری کنند تا نتیجه کلی آرا مشخص شود و امید است که این کار آنقدر بالا بگیرد که دولتها و شخصیتهای معتبر غربی را هم علاقهمند کند و از آن حمایت کنند. به این ترتیب این انتخابات صاحب چندین مرکز جمعآوری و شمارش رایها میشود و با توجه به اعتبار و پراکندگی آنها شانس تقلب کمتر میشود. از طرف دیگر با توجه به حساسیت بالای جهانی به این جنگ حساس در خاورمیانه بین حکومت اسلامی و اسرائیل امید جدی گرفتن انتخابات را بیشتر میکند. آنها مجبور نیستند صحت تمام آراء را احراز کنند و اگر بطور رندوم (تصادفی؟) تنها صحت چند درصد از آراء را احراز کنند میتوان صحت کل انتخابات را تخمین زد و اگر از نظر آماری قابل قبول بود آن را اعلام کرد. در طول زمان موسساتی که با علاقه بیشتری این کار را دنبال کنند مورد توجه رایدهندگان قرار خواهند گرفت و در اثر هماهنگی و همکاری طرز اجرای این انتخابات سادهتر و بهتر خواهد شد. به علاوه ممکن است ایرانیان سرشناس پا بمیان گذاشته و به اینکار سر و سامانی در خور دهند.
نام بعضی از موسسات پیشنهادی برای ارسال آراء
سازمانها، اساتید دانشگاه ایرانی و رسانههای ایرانی خارج از کشور
۱- گویا نیوز [email protected]
https://news.gooya.com/
۲- عمار ملکی در دانشگاه تیلبورگ در هلند [email protected]
https://www.tilburguniversity.edu/staff/a-maleki
۳- ایران وایر
https://iranwire.com/fa/about#contact-us-form
میتوانید رای خود را از طریق واتساپ به شماره ۰۰۹۰۵۴۱۱۹۹۴۰۱۸ بفرستید.
۴- ایران اینترنشنال
۵- شورای تصمیم
۶- شورای گذار
Iran Transition Council
+49 221-16025257
۷- دفتر رضا پهلوی
https://www.rezapahlavi.org/connect
Potential Election Partners for Iranians
Global News Organizations
Reuters
Email: [email protected] | Phone: +1 646 223 4000
Address: 3 Times Sq, New York NY 10036, USA
Associated Press
Email: [email protected] | Phone: +1 212 621 1500
Address: 200 Liberty St, New York NY 10281, USA
AFP
Email: [email protected] | Phone: +33 1 40 41 46 46
Address: 1115 Place de la Bourse, 75002 Paris, France
Deutsche Welle
Email: [email protected] | Phone: +49 228 429 0
Address: Kurt-Schumacher-Str. 3, 53113 Bonn, Germany
France 24
Email: [email protected] | Phone: +33 1 84 22 84 84
Address: 5 Rue des Nations Unies, 92130 Issy-les-Moulineaux, France
The Guardian
Email: [email protected] | Phone: +44 20 3353 2000
Address: Kings Place, 90 York Way, London N1 9GU, UK
New York Times
Email: [email protected] | Phone: +1 212 556 1234
Address: 620 Eighth Ave, New York NY 10018, USA
Humanitarian & Democracy NGOs
Carter Center
Email: [email protected] | Phone: +1 404 420 5100
Address: 453 John Lewis Freedom Pkwy NE, Atlanta GA 30307, USA
International IDEA
Email: [email protected] | Phone: +46 8 698 3700
Address: Strmsborgsbron 1, 103 34 Stockholm, Sweden
IFES
Email: [email protected] | Phone: +1 202 350 6700
Address: 2011 Crystal Dr, Arlington VA 22202, USA
DRI
Email: [email protected] | Phone: +49 30 2787 7300
Address: Elbestr. 28/29, 12045 Berlin, Germany
NDI
Email: [email protected] | Phone: +1 202 728 5500
Address: 455 Massachusetts Ave NW, Washington DC 20001, USA
Universities & Democracy Research Centers
Harvard Kennedy Ash Center
Email: [email protected] | Phone: +1 617 495 0740
Address: 79 JFK St, Cambridge MA 02138, USA
Stanford FSI
Email: [email protected] | Phone: +1 650 723 6234
Address: 616 Serra St, Stanford CA 94305, USA
Oxford DPIR
Email: [email protected] | Phone: +44 1865 278700
Address: Manor Rd, Oxford OX1 3UQ, UK
Georgetown SFS
Email: [email protected] | Phone: +1 202 687 5696
Address: ICC 301, Washington DC 20057, USA
Toronto Munk School
Email: [email protected] | Phone: +1 416 978 5120
Address: 14 Queens Park Cres W, Toronto ON M5S 3K9, Canada
LSE Dept. of Gov.
Email: [email protected] | Phone: +44 20 7405 7686
Address: Houghton St, London WC2A 2AE, UK
UC Berkeley IGS
Email: [email protected] | Phone: +1 510 642 1473
Address: 109 Philosophy Hall, Berkeley CA 94720, USA
Univ. of Essex
Email: [email protected] | Phone: +44 1206 872749
Address: Wivenhoe Park, Colchester CO4 3SQ, UK
Yale MacMillan Center
Email: [email protected] | Phone: +1 203 432 0061
Address: 34 Hillhouse Ave, New Haven CT 06511, USA
MIT Election Lab
Email: [email protected] | Phone: +1 617 253 3127
Address: 77 Massachusetts Ave, Cambridge MA 02139, USA
- کاندیداها
متاسفانه در شروع کار کاندیدایی وجود ندارد. بنابراین ما رای دهندگان باید بعضی از نامآوران را مجبور به کاندیدا شدن کنیم. بایستی از میان ایرانیان صاحب نامی که در جامعه داخل یا خارج از کشور میشناسیم و به شایستگی آنها اطمینان داریم کسانی را انتخاب و به آنها رای دهیم. من در انتهای این مقاله نام برخی از صاحب نامان را آوردهام ولی تعداد افراد لایق این کار در داخل و خارج از ایران بسیار زیاد است. برای آنها اگر از مخالفین شناخته شده رژیم در داخل کشور هستند که باکی نیست چون آنها به احتمال زیاد با آزار و اذیت رژیم خو گرفتهاند. یا مثل نوریزاد در حال حاضر در زندان هستند یا پیش از این بارها به زندان افتادهاند. به علاوه آنها گناهی ندارند اگر کسانی در داخل و خارج به آنها در انتخاباتی بی نام و نشان و بیپشتوانه رای میدهند. در خارج از کشور هم اشخاص معروف ایرانی مانند شاهزاده یا شیرین عبادی و یا متخصصین و استادان مطرح دانشگاهها یا صاحبان صنایع و مدیران معروف رایهای ناخواسته هموطنان درمانده خود را به احتمال زیاد با خوشحالی پذیرا خواهند شد حتی اگر بعضی از آنها نمایندگی مردم را نپذیرند. اگر کسانی هم از این توجه ناخواسته برآشوبند هیچ خطری رایدهندگان و رای گیرندگان را تهدید نمیکند. در میانه کار وقتی انتخابات مورد قبول حداقل یک درصد از جامعه مهاجرین یا ساکنان کشور قرار بگیرد آنگاه امید است موج کاندیداتوری داوطلبانه شروع شود.
نام بعضی از کاندیداهای محتمل
مخالفین سرشناس ایرانی خارج از کشور |
||
پادشاهی خواهان |
شورای تصمیم |
فعالین مدنی، سیاسی، اجتماعی |
۱- شاهزاده رضا پهلوی ۲- دکتر سعید قاسمینژاد ۳- دکتر عرفان قانعیفرد ۴- امیرحسین اعتمادی ۵- دکتر محمدرضا جهانپرور ۶- حجتالله (حجت) کلاشی ۷- امیر طاهری ۸- ۹- |
دکتر مسعود نقرهکار شهلا انتصاری منصور اسانلو شعله پاکروان دکتر نادر زاهدی بابک بهزادی رضا حسینبر عبدالرحمان دیهجی محمدرضا آشوغ شکوفه آذر ماسوله سروش آزادی نوری آلحمزه |
۱- شیرین عبادی ۲- مسیح علینژاد ۳- حامد اسماعیلیون ۴- نازنین افشین-جم ۵- اعظم جنگراوی Azam Jangravi ۶- فاطمه اختصاری Fateme Ekhtesari ۷- شایا گلدوست Shaya Goldoust ۸- سمیرا محیالدین Samira Mohyeddin ۹- فرج سرکوهی ۱۰- اسماعیل نوری علا ۱۱- ... ۱۲-... |
شورای گذار |
هنرمندان و سلبریتیهای معروف |
سیاستمداران منتخب در کشورهای غربی |
سید حسن شریعتمداری شهریار آهی، مهران براتی، عبدالله مهتدی ناهید بهمنی، بیتا جورابدوز، ترانه آبروش، آرام حسامی، حسین علوی، محمد فارسی، محمود تجلیمهر، منوچهر مقصودنیا، تقی آلرضا، کمال آذری، ناصر بلیدهای، کریم شامبیاتی، ازیز دادیار، ایمان میری فریدون احمدی، عفت گوهری، محسن سازگارا، حمید آقایی، شیوا پارسایی، یزدان شهدایی، شمیلا نژادهاشمی ، شاپرک شجرهزاد |
۱- گلشیفته فراهانی ۲- نازنیین بنیادی ۳-Golnar Shahyar (Musician, Austria ۴- بهرام بیضایی ۵- ابراهیم حامدی (ابی) ۶- فائقه آتشین (گوگوش) ۷- داریوش اقبالی (داریوش) ۸-... ۹-.... |
۱- علیرضا آخوندی (نماینده سوئد) ۲- مجید جوهری (نمایدنه مجلس عوام در انگلستان) ۳- امیر خدیر (نماینده در کبک کانادا) ۴- رضا مرادی (نماینده در اونتاریو، کانادا) ۵- بیژن کیان (سیاستمدار آمریکا) ۶- پوریا امیرشاهی (نماینده فرانسه) ۷- بیژن جیرسرایی (نمایده آلمان) ۸- نرگس اسکندری (شهردار فرانکفورت) ۹- یاسمین فهیمی (نماینده-آلمان) ۱۰- پارسا مروی (نماینده-آلمان) ۱۱- نیما مواسات (نماینده-آلمان) ۱۲ امید نوریپور (رهبر حزب در آلمان) ۱۳- مینو اخترزند (فرماندار در سوئد) ۱۴- هاله افشار (نماینده در مجلس اعیان انگلستان) ۱۵- یاسمین انصاری (نماینده-آمریکا) ۱۶-... |
فعالین اقتصادی و فنآوری |
||
Ali Dadpay (Economist- United States) |
Arash Abizadeh (McGill) |
Dara Khosrowshahi (CEO, Uber) Anousheh Ansari (Prodea Systems) |
اساتید دانشگاهی و مراکز تحقیقاتی |
||
Amin Shokrollahi (Computer Science, EPFL |
Hashem Akbari (Energy Engineering, Concordia) |
Abbas Milani (Stanford دکترعباس میلانی |
کریم سجاد پور محقق سیاسی از از بنیاد کارنگی ملون |
Fariborz Haghighat (Energy Engineering, Concordia |
Javad Salehi-Isfahani (Economist- United States) Professor of Economics at Virginia Tech |
Nima Arkani-Hamed (IAS Princeton) فیزیکدان |
Jamshid Damooei (Economics, California Lutheran Univ. |
Peyman Vahabzadeh (University of Victoria) |
Cumrun Vafa (Harvard) فیزیکدان |
Djavad Salehi-Isfahani (Virginia Tech |
Anoush Ehteshami (Durham) |
Ebrahim Karimi (Quantum Physics, Ottawa) |
Ali Ansari (St Andrews/Cambridge) |
|
فعالین سیاسی، حقوقی، فرهنگی، هنری داخل کشور |
||
نسرین ستوده |
بهاره هدایت |
فریبا کمالآبادی |
نرگس محمدی |
زینب جلالیان |
محبوبه رضایی |
محمد نوریزاد |
ویدا ربانی، |
مهوش شهریاری |
حشمتالله طبرزدی |
نیلوفر بیانی |
دکتر حاتم قادری |
مصطفی تاجزاده |
سپیده قلیان |
جعفر پناهی |
میرحسین موسوی |
فاطمه سپهری |
محمد سیفزاده |
زهرا رهنورد |
ناهید شیرپیشه |
عبدالفتاح سلطانی |
محمد علی دادخواه |
امیرسالار داوودی |
|
- رای دهندگان
هر رای دهنده بایستی حداقل به یک نفر و حداکثر به ده نفر کاندیدا رای بدهد. دلیل اینکار آنست که همه به معروفترین شخص رای ندهند و کمی تنوع در منتخبین وجود داشته باشد. ما نمیتوانیم کاندیداها را محدود به یک ناحیه انتخاباتی خاص کنیم چون این یک انتخابات خودجوش و اضطراری است و توان اعمال محدودیتهای بسیار در آن موجود نیست. بنابراین همه رای دهندگان میتوانند به هرکسی رای دهند و چون نمیتوان رای آنها را کنترل کرد، میتوان تصور کرد که بعضی تمام ده رای خود را به یک کاندیدا بدهند مانند طرفداران سرسخت شاهزاده یا فلان فعال چپ و بعضی تنها تعداد کمی از رایهای خود را استفاده کنند. البته که بعضی بیش از ده رای خواهند فرستاد. در این مورد میتوان از شمارندگان رای خواست که ده رای اول را فقط لحاظ کنند. زیرا رای بالاتر از ده نفر احتمالا کپی کردن خواهد بود و بدون مطالعه. حتما کسانی هم خواهند بود که رایهای بی مفهومی بدهند یا از طرف رژیم برای تخطئه انتخابات آرای تقلبی بفرستند. برای افزایش دقت انتخابات رای دهنده باید مشخصات واقعی خود را ذکر کنند تا بتوان با آزمایش درصدی از آراء میزان صحت انتخابات را محاسبه کرد. همینطور تا زمانی که اطلاعات رای دهنده واقعی و قابل راستی آزمایی باشند یک نفر میتواند رای چندین نفر را از طرف آنها یکجا بفرستد و یا چندین بار رای افرادی متفاوت را که خود قادر به رای دادن نیستند را ارسال کند. میدانیم که همه دارای تواناییهای لازم برای فرستادن ایمیل به روزنامهها و سازمانهای حقوق بشری در خارج از کشور نیستند و لاجرم تا زمانی که اطلاعات رای دهندگان قابل احراز باشد میتوان این آراء را قبول کرد. هر رای دهنده باید حداقل نام واقعی، جنسیت، یک ایمیل و یک آدرس واقعی از محل سکونت خود بفرستد تا قابل شناسایی باشد. رای دهندگان داخل کشور اگر از تعقیب رژیم نگرانند میتوانند رای خود را به خویشان و دوستان خارج از کشور بفرستند و به نحوی که کمتر سوءظن ایجاد کند از آنها بخواهند که رای را به سازمانهای مناسب برای شمارش آراء برسانند. به این طریق امکان شناسایی آنها به خاطر فرستادن ایمیل به خارج از کشور کمتر میشود. دهها راه مبتکرانه میتوان یافت که آرا را از داخل کشور بدست مراکز شمارش رای فرستاد و در نهایت جرم فرستادن یک رای به یک سازمان خارجی چقدر خطرناک میتواند باشد؟ بخصوص که هر نوع حرکت اعتراضی بالاخره خطری خواهد داشت و رای دادن به یک ایرانی در یک انتخابات غیر رسمی که هزارها و بلکه میلیونها نفر در آن شرکت کرده باشند جرم قابل ملاحظهای نمیتواند باشد. مسلم است که درصد شرکت کنندگان در این انتخابات خودجوش در داخل کشور به خاطر عدم اطلاع کافی یا هراس از عواقب رای دادن کمتر از خارجنشینان خواهد بود.
ملاحظاتی چند
- یکی از مغلطههای رایج اینست که ایرانیان خارجنشین حق ندارند از طرف ملت حرف بزنند یا رای بدهند. این مغلطه برای آنست که نگذارند آنها که آزادی سخن دارند تاثیری در امور ایران داشته باشند.
- تقلب توسط رژیم و یا گروههای سیاسی رقیب برای آزادی ایران ممکن است ولی دادههای آماری و امکان راستی آزمایی حداقل در خارج از کشور میتواند هم رژیم را رسوا کند و هم نتایج صحیح را تضمین کند. مادامی که آراء داخل و خارج از کشور مطابق نظرسنجیها باشند مشکلی نیست و وقتی آراء غیرمنتظره و خارج از عرف باشند میتوان آن آراء را مورد راستی آزمایی قرار داد و اگر علائم تقلب ظاهر شد از آن آرا صرف نظر کرد.
- لازم نیست تمام انتخابات در یک روز یا یک برهه کوتاه صورت بگیرد. بدون شک در یکی دو ماه اول رای دهندگان بسیار کم خواهند بود ولی رفته رفته شهرت اینکار باعث گسترش این روند خواهد شد. وقتی تعدادی از رای آورندگان به اندازه کافی رای آوردند و با استقبال از رای مردم اعلام آمادگی در حضور در مجلس موسسان را بکنند میتوانند با هم همکاری کرده و مدیریت باقیمانده انتخابات را بر عهده بگیرند.
در پایان باید گفت امید این است که شورای تصمیم ، شورای گذار، دفتر رضا پهلوی و دکتر عمار ملکی که در زمینه سنجش آرا مهارت دارد پا پیش نهند و انجام این انتخابات را بر عهده گیرند. اینکار هم احترام ما ایرانیها را به عنوان ملتی با فرهنگ و مدنیت بالا خواهد برد ، هم جبهه واحدی برای تغییر رژیم فراهم خواهد کرد و هم ادمه جنگ که از این نقطه به بعد خرابی و کشتار بیدلیل است را پایان خواهد بخشید.
سایرس یادگار
کالیفرنیا
Sayros Yadgar