اکسپرس: رهبر پیر ایران در یک سوراخ زیرزمینی نفس می‌کشد، نتانیاهو منتظر لحظه شکار اوست، ترامپ دنبال عکس یادگاری انتخاباتی است، و مردم ایران در میان موشک و شعار «مرگ بر دیکتاتور» هنوز دنبال روزی هستند که دیگر کسی نگوید: "ما هنوز زنده‌ایم."
ناصر اعتمادی - رادیو بین المللی فرانسه
به نوشتۀ "اکسپرس"، هفته‌نامۀ فرانسوی، در تاریکی شب‌های تهران، اکنون صدای موشک‌های اسرائیلی با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» درآمیخته است. همان شعاری که مردم بعد از قتل مهسا امینی، از زیر دندان‌های‌شان بیرون کشیدند، حالا دوباره شنیده می‌شود. اما این‌بار، بمب‌افکن‌های «بی-۲» آمریکایی و پهپادهای اسرائیلی ضمانت اجرای این شعار را به دوش می‌کشند.
اکسپرس نوشته است: برنامه هسته‌ای ایران که دهه‌ها مثل سپر آهنین بود، حالا با بمب‌های ۱۳ تنی ضدسنگر از وسط پاره شده است. ترامپ افتخار می‌کند که "برنامه هسته‌ای ایران دیگر تمام است." اما این فقط یک بخش از ماجراست.
اسرائیل از اول هم حمله را فقط برای نابودی اورانیوم انبارشده طراحی نکرد. حالا هدف اصلی، مردی است که از ۱۹۸۹ تا همین حالا، همه نخ‌ها را دست خودش نگه داشته: علی خامنه‌ای. وزیر دفاع اسرائیل صریح گفته "این هیتلرِ زمانه نباید زنده بماند."
۲۰ ژنرال سپاه در همان روزهای اول جنگ کشته شدند. این یعنی حفاظ انسانی خامنه‌ای از نفس افتاده است. برنارد هیکل، استاد دانشگاه پرینستون به اکسپرس می‌گوید: "الان مدل اسرائیل همین است: حذف هدفمند سران".
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
اکسپرس گزارش می‌دهد که خامنه‌ای، ۸۶ ساله، خانه معروفش در تهران را ترک کرده و حالا در یک پناهگاه امنیتی شمال شهر زندگی می‌کند. تلفن و اینترنتش قطع است؛ پیام‌هایش را با دست به فرماندهان می‌رساند. چون می‌داند که جاسوس‌های موساد، مثل مور و ملخ از در و دیوار بالا رفته‌اند. ترامپ هم فرصت ترور مستقیم او را داشت -- ولی به روایت منابع آمریکایی، فعلاً چراغ سبز نداده است: "می‌دانیم کجاست. نمی‌کشیمش. دست‌کم فعلا".
اکسپرس یادآوری می‌کند که خامنه‌ای یک‌بار در سال ۱۹۸۱ جان سالم از یک بمب‌گذاری برده بود. آن‌موقع بازوی راستش را از دست داد و شنوایی‌اش نصفه‌نیمه شد. حالا بعد از چهل سال حکومت آهنین، به قول اکسپرس، دیگر نه وقت کوهنوردی دارد، نه امنیت پیاده‌روی. در و دیوار تهران پر از سایه جاسوس و پهپاد شده است.
اکسپرس می افزاید که خامنه‌ای در آخرین سخنرانی‌اش با صدایی لرزان گفت : "ملت ایران تسلیم نمی‌شود" ولی همان‌جا، آیه ۱۳۹ آل عمران را هم خواند -- همان آیه‌ای که پیام شکست اُحد در صدر اسلام بود. اسلام‌شناس‌ها می‌گویند: "این حرف بیشتر شبیه وصیت‌نامه بود تا اعلام پیروزی".
بعد از خامنه‌ای چه؟
اکسپرس می‌نویسد: ساختار قدرت در ایران فقط یک پیچ ندارد که با حذف یک‌نفر همه‌چیز فروبپاشد. ولی جای خالی خامنه‌ای مثل باز کردن در قفس پلنگ است: معلوم نیست کی بیرون می‌جهد. گفته می‌شود سه روحانی برای جانشینی آماده‌اند؛ حتی برخی اختیارات و فرمان‌های مهم دست شورای رهبری سپاه افتاده است. این یعنی شاید بعد از خامنه‌ای یک نظامی، نه یک آخوند، قدرت را دست بگیرد. یک نظامی که شاید کمتر اهل تاکتیک‌های قدیمی خامنه‌ای و بیشتر دنبال مشت آهنین باشد.
اپوزیسیون؛ ضعیف در خارج، خاموش در داخل
اکسپرس در ادامه می افزاید : خارج از ایران، رضا پهلوی و مجاهدین شعار می‌دهند اما «قدرت دست‌شان نیست.» داخل ایران هم هر صدایی در نطفه خفه شده است. مردم خسته‌اند، از یک‌سو بمب و موشک، از سوی دیگر فشار اقتصادی. فقط کسی نمی‌داند این خستگی، سکوت است یا آتش زیر خاکستر.
و ترامپ چه می‌خواهد؟
ترامپ که با افتخار گفته بود "جنگ نمی‌خواهم"، حالا با یک عملیات برق‌آسا در میان پرچم‌ها و شعارهای انتخاباتی‌اش به خامنه‌ای گفته : "لات خاورمیانه باید صلح کند، وگرنه فاجعه می‌شود". این تهدید از زبان مردی است که می‌خواست بزرگ‌ترین معامله‌گر باشد، نه بزرگ‌ترین بمب‌انداز. رهبر پیر ایران در یک سوراخ زیرزمینی نفس می‌کشد، نتانیاهو منتظر لحظه شکار اوست، ترامپ دنبال عکس یادگاری انتخاباتی است، و مردم ایران در میان موشک و شعار «مرگ بر دیکتاتور» هنوز دنبال روزی هستند که دیگر کسی نگوید: "ما هنوز زنده‌ایم."
