سنگ‌های واکنده!

احمد زیدآبادی

کارکنان شبکۀ "ایران‌ اینترنشنال" گلایه‌مندند که چرا بخشی از روشنفکران و کنشگران سیاسی منتقد در ایران علیه نوع فعالیت رسانه‌ای آنان با لحنی بسیار تند موضع گرفته‌اند.

من چون قبلاً سنگ‌هایم را با این شبکه واکنده‌ام، الان حس و حالی برای تکرار این مناقشه ندارم. فقط به آنها یادآوری می‌کنم که آیا وقتی دیگرانی را به صرف تفاوت نگاه سیاسی در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ بدنام و ملکوک می‌کردید، تصورتان این نبود که آنها هم از جنس پوست و گوشت و خون و عصب و استخوانند و آزرده می‌شوند؟

وقتی مفهومی به اسم "بی‌طرفی" در اطلاع‌رسانی را به سخره گرفتید، دیگر چه جایی برای ادعای حرفه‌ای بودن باقی می‌ماند؟ بعد کدام حرفه‌ای در عالم اینطور یکجانبه و با این لحن واقعاً زننده خبررسانی و تحلیل می‌کند؟ حتی حفظ ظاهر نمی‌کنید!

همۀ این بحث‌ها اما توجیهی برای شکستن مرزهای اخلاقی و انسانی به دست نمی‌دهد. در این عالم هر فردی مسئول کار شخص خود است و به خانواده و فامیلش ربطی ندارد. اگر ادعای برخورد با خانواده‌ها به هر اندازه‌ای درست باشد، بدون تردید خروج از موازین شناخته شدۀ اخلاقی و دینی است و لازم است متوقف شود.

در همین زمینه: موقعیت اپوزیسیون بعد از جنگ دوازده روزه

:::