چرا عظما بِخوابد در ته چاه؟

مگر ترسد ز سیلِ لعنت و آه؟

:

چرا دائم گریزد از جماعت؟

مگر خالی شده دخلِ ولایت؟

:

نمی دانم که آنجا هست آبی؟

خورد بی دردِ سر نان و کبابی؟

:

چگونه می شود آن چاه روشن؟

ز تقسیمِ اتم یا شمع و روغن؟

:

مُجی جان می کند در چاه تدریس؟

و یا کلکل کند با جن و ابلیس؟

:

چه آمد بر سرِ آن شیخِ طوسی؟

به تازی دل بَرَد یا لفظِ روسی؟

:

چه کس بر پا کند اسبابِ افیون؟

که بی دود و دمی گردد دلش خون

:

هنوزم مجلس مالِش به راه است؟

سخن از شوکت و شان سپاه است؟

:

به یادِ قاسمش گردد دلش تنگ؟

ببافد یاوه ها از برکتِ جنگ؟

:

شود چون مجتبی او هم هراسان؟

چو جمعی رو کُند سویِ خیابان

:

نداند خیره سر پایانِ کارش

نبیند خشمِ ما با چشمِ تارش

:

بریزد عاقبت دیوارِ آن چاه

جز آواری نماند از کمینگاه

: