غلامحسين کرباسچی: اگر جناح‌‏ها خطر را حس کنند، به تشکيل دولت وحدت ملی روی می‌‏آورند، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران
دبيرکل حزب کارگزاران سازندگی گفت: اگر در سطح ملی تمام دلسوزان از همه جناح‌‏ها خطر را احساس و نياز به اقدام جدی را حس کنند، به تشکيل دولت وحدت ملی روی می‌‏آورند.

به گزارش خبرنگار"ايلنا"، «غلامحسين کرباسچی» در اختتاميه گردهمايی کارگزاران سازندگی ضمن تاکيد بر لزوم تشکيل وحدت ملی اظهار داشت: در دولت وحدت ملی از همه نيروهای فعال کشور استفاده می‌‏شود، البته حداقل تضمين‌‏ها بايد وجود داشته باشد. بايستی چهره‌‏های دلسوز، ملی مورد قبول همه مردم در دو جناج فعال شوند.
وی با بيان اينکه مساله ملی کشور همواره برای حزب کارگزاران مهم است، گفت:‌‏ کشور را بايد به‌‏سمت تحزب اسلامی و آبادانی که حق ملت ايران است ببريم. شرايط کنونی حق ملت ايران نيست و پس از ۳۰ سال ملت ايران سزاوار شرايط بهتر از اين بود.
وی ضمن تاکيد بر حمايت حزب متبوعش از افراد موثر، تاکيد کرد: دولت نهم در ابعاد فرهنگی، اقتصادی، تاريخی و سياسی، هفت فرصت بزرگ در اختيار داشت که بعد از ۱۶ سال به ايران روی آورده بود.
کرباسچی افزود:‌‏ دستاوردهای برنامه ۵ ساله، تدوين سند چشم انداز برنامه چهارم توسعه، تفاهم همه جريانات در محورهای توسعه کشور، اجرای طرح‌‏های بزرگ در امور زيربنايی و توسعه، توسعه دانشگاه‌‏ها و حضور نيروی انسانی عظيم جوان و تحصيل کرده در خدمت دستگاه اجرايی، تکميل روند آزادسازی اقتصادی با ابلاغ سياست‌‏های اصل ۴۴، درگيری آمريکا و بسياری از قدرت‌‏های بزرگ در عراق و افغانستان که فرصت تاريخی برای تنظيم روابط خارجی ايران به‌‏وجود آورد، حمايت همه دستگاه از دولت و افزايش بی‌‏سابقه قيمت نفت، هفت فرصتی بود که روبه‌‏روی ايران قرار گرفت.
وی درآمد نفتی دولت نهم را در سه سال و نيم اخير، دو برابر دوران رياست‌‏جمهوری هاشمی و خاتمی عنوان و تاکيد کرد: در چنين شرايطی و با اشتباهات دولت ايران، کشور با بحران جدی مواجه شد و اجماع جهانی عليه ما شکل گرفت و که آثار آن هر روز مشخص‌‏تر می‌‏شود.
کرباسچی ادامه داد: از هم گسيختگی نيروهای انقلاب، وازدگی و ياس مردم، ايجاد محيط بسته و مداخله در زندگی مردم، فشار بر رسانه‌‏ها و وضعيت آمار و تورم نشان‌‏دهنده اشتباهات دولت است. آنچه که در اواخر برنامه ۵ ساله قرار بود، انجام شود تک رقمی شدن تورم بود اما اکنون رقم تورم به ۳۰ درصد رسيده است. بين سال‌‏های ۷۵ تا ۸۵، سالانه ۵۰۰ هزار فرصت شغلی ايجاد می‌‏شد اما اکنون به ۲۰۰ هزار رسيده است.