تقدير نهضت آزادی ايران از کارآفرينان مجموعه تلويزيونی "روزگار قريب"

دکتر ابراهيم يزدی دبيرکل و جمعی از اعضای شورای مرکزی و شاخه جوانان نهضت آزادی ايران صبح روز دوشنبه ۱۸/۹/۱۳۸۷ در ديدار با کارگردان وبرخی عوامل تهيه مجموعه "روزگار قريب" ازآنان تقدير نمودند. در اين ديدار دکتر يزدی مهمترين عامل موفقيت مجموعه روزگار قريب را بهره گيری از تمايل جامعه به تقدير از افرادی دانست که در ناخودآگاه جمعی جامعه به عنوان خادمان اين ملک و ملت شناخته می شوند.

يزدی در توجيه اين مطلب با اشاره به اينکه بيش از نيم قرن هتاکی و توهين رژيم پهلوی و جمهوری اسلامی نتوانسته است لکه ای بر تصوير رفيع دکترمصدق در ناخودآگاه جامعه ايران بگذارد، افزود ملت ايران نسبت به شخصيتهايی مانند بازرگان و قريب نيز چنين احساسی دارند و از هرگونه تجليل و يادآوری خاطره اين بزرگمردان استقبال می نمايند.

دکتر يزدی همچنين يکی ديگر از نقاط قوت مجموعه "‌روزگار قريب" را ارائه گزارش غير مغرضانه و منصفانه از بخشی از تاريخ معاصر ايران دانست و گفت در زمانه ای که نسل جوان ما در معرض بحران از خود بيگانگی است تاکيد بر افتخارات اين مرز و بوم می تواند پاد زهری در مقابل اين بحران باشد.

در پايان مجموعه ی از کتب مهندس بازرگان و نهضت آزاد ايران به کارگردان و بازيگران اين سريال اهدا شد و همچنين تقدير نامه ای نيز که به امضای دبيرکل نهضت آزادی ايران رسيده بود به کارگردان اين مجموعه تقديم شد.

متن اين تقدير نامه به شرح زير است:

جناب آقای کيانوش عياری
هنرمند متعهد و کارگردان محترم سريال روزگار قريب

با سلام و احترام؛
با پايان يافتن پخش سريال " روزگار قريب " که تصويرگر زندگی پرافتخار پزشک متخصص و متعهد ايرانی، زنده‌ياد دکتر محمد قريب بود، احساس رضايتی که از سوی ملت ايران و به ويژه بستگان و دوستداران آن مرحوم ابراز شد، از يک سو و وجود و رعايت معيارها و استانداردهای هنری در اين مجموعه از سوی ديگر، سبب شد تا مراتب سپاس و قدردانی نهضت آزادی ايران را از جنابعالی و ساير دست اندرکاران و نقش آفرينان، به خاطر تلاش هنرمندانه و استادانه در توليد و آفرينش اين مجموعه ی کم نظير اعلام داريم.

قدمت و ديرپايی ِ سنگ نوشته‌ها و نگارگری‌های به جا مانده بر غارهايی که روزگاری مأمن انسان اوليه بوده است، يادآور اين حقيقت مقدس است که هنر، همزاد آدمی و نخستين بارقه ای است که از ماهيت و انديشه‌ی انسانی، راز گشوده است. گزافه نيست اگر ادعا شود که هنرمند با آفرينش هر اثر، در تکامل هستی و تعالی هويت بشری مشارکت می‌جويد و رسالت هنرمند در راستای پيام پيامبران قرار دارد.

تاريخ هنر گواهی می‌دهد که دغدغه‌ی اصلی هر هنرمند متعهد، انسان وکمال او است و آرمان‌های تاريخی هر ملت، عصاره‌ی آثار هنری هر دوره را باز می‌نماياند. از اين روست که آزادی‌خواهی، استقلال‌طلبی و عدالت‌جويی به مثابه‌ی اصلی‌ترين مطالبات ملت ايران از عصر مشروطه تا کنون بر جا مانده است و هنرمندان واقعی اين سرزمين، هم دوش با ساير طرفداران حاکميت ملی در سايه‌ی برخورداری از حقوق بنيادين انسانی در مبارزه‌ی به خاطر آزادی، استقلال و عدالت همراه بوده‌اند و چه بسا باز هم به همين علت است که حاکميت‌های تماميت‌خواه در طول يکصد سال گذشته، لحظه‌ای از دشمنی و تحديد هنر و تهديد هنرمند باز نمانده‌اند، به گونه‌ای که با قاطعيت فراوان می‌توان ادعا داشت که ميزان سانسور آثار هنری در هر جامعه‌ای از مهم ترين شاخص های ارزيابی آزادی، دموکراسی و حاکميت ملت محسوب می شود.

همت جنابعالی در معرفی و شناساندن شخصيت‌های برجسته‌ی کشور به مردم و به خصوص نسل جوان بسيار ارزشمند و شايسته‌ی سپاس است. اين‌گونه آثار هنری به دور از بزرگنمايی های ايدئولوژيک و بی مورد همراه با حفظ امانت در روايت وقايع تاريخی، می‌تواند الگوهای رفتاری و شخصيتی اصيل را به مردم اين مرز و بوم معرفی کند.

در ميان شخصيت های ملی و دينی ايران کم نيستند افرادی که در طول تاريخ جز نامی از آنان در لابلای صفحات کتاب های تاريخی باقی نمانده و خصلت‌های اخلاقی و رفتاری آنان، در طول زندگی پربرکتشان از ديد مردم پنهان مانده است. در روزگاری که برخی از ملتهای جهان برای معرفی هويت ملی و تثبيت و گرامی داشت ِ جايگاه تاريخی شان در پيکره‌ی جامعه‌ی جهانی، از زندگی ساده‌ی يک شهروند، مجموعه‌های چند صد بخشی توليد می‌کنند و صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران را متقاعد به خريد و پخش آن می‌سازند، متاسفانه به رغم شعارهای دهان پرکن ِسياست‌گذاران عرصه‌ی فرهنگ، گويی ظرفيت‌های فرهنگی اين مملکت و مفاخری که آوازه و جاذبه‌ی جهانی دارند و اهميت و امکان اين امر در داخل ايران، ناديده مانده است.

بديهی است که وقتی حتی در مستندهای تاريخی، نام و تصاوير بسياری از مفاخر ملی اين سرزمين، به جرم دگرانديشی از تيغ سانسور جان به در نمی برد، انتظار و توصيه‌ی ساخت ِ مجموعه‌های ماندگاری، مانند روزگار قريب از ساير جاودانان اين سرزمين همچون زنده‌يادان دکتر محمد مصدق، دکتر علی شريعتی،دکتر مصطفی چمران، آيت الله سيد محمود طالقانی، مهندس مهدی بازرگان و
دکتر يدالله سحابی، توقعی غير واقعی به شمار رود. از اين رو در خور تحسين دو چندان است که به رغم سياست‌گذاری‌های آشکار حاکم بر رسانه‌ی ملی، در حد امکان به بازنمايی نام و خاطره‌ی تنی چند از اين بزرگواران اهتمام داشته ايد.

به کارگيری ايهام ِ زيبا و پرمغز ِ " روزگار قريب " که شعر دلنشينِ آن شاعر مردمی را به ذهن متبادر می سازد و از غريبی ِ روزگاری که " نور را در پستوی خانه نهان بايد کرد "حکايت ها دارد، از جمله ويژگيهای ديگر آن اثر ماندگار و بيان‌گر دغدغه‌ی جان ِ هنرمند و آرمان‌گرای کارگردان محترم ارزيابی
می شود.

در پايان، ضمن اعتراض مجدد به سياست های فرهنگی دولت نهم در تشديد و گسترش فضای سانسور در جامعه‌ی هنری و مطبوعات کشور( که گريبانگير مجموعه روزگار قريب نيز بوده است ) و عدم صدور مجوز انتشار کتاب ها ونمايش فيلم هايی که به مذاق دولتيان خوش نمی آيد و اظهار اميدواری برای اصلاح سياست های جاری صدا و سيما، شايسته می دانيم که از هنرنمايی بازيگران برجسته‌ای چون آقايان رضا بابک (در نقش مهندس مهدی بازرگان) و مهدی هاشمی (در نقش دکتر محمد قريب) و ديگر دست‌اندرکاران و نقش‌آفرينان اين مجموعه‌ی تلويزيونی، تقدير و سپاس‌گزاری شود. اميد است تلاش روشن فکرانه‌ی هنرمندان راستين و متعهدی چون شما موجبات مصونيت اين ملت از مهلک ترين بيماری قرن - از خود بيگانگی – و بازگشت به هويت ايرانی و فرهنگ و اخلاق اسلامی را فراهم کرده
و ياد بزرگان اين سرزمين را در حافظه‌ی تاريخی ملت ايران زنده نگاه داشته و گام ها را در پيمودن راه آنان استوارتر سازد.

با آرزوی موفقيت روزافزون برای شما و ديگرسازندگان مجموعه روزگار قريب؛

نهضت آزادی ايران