پارلمان اروپا: اذيت و آزارهای شيرين عبادی، نشانگر پس رفت و بدتر شدن وضعيت حقوق بشر در ايران است

استراسبورگ ـ ۱۶ ژانويه ۲۰۰۹ (دفتر اروپا)

پارلمان اروپا در نشست روز پنجشنبه، پانزده ژانويه، قطعنامه ای را صادر نمود که در آن، اذيت و آزار و تهديدات نسبت به خانم شيرين عبادی و همچنين بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران شديدا محکوم شده است.

کانون مدافعان حقوق بشر ايران که توسط شيرين عبادی، حقوقدان ايرانی و برنده جايزه نوبل از سال ۲۰۰۳، اداره می شود، در ۲۱ دسامبر به وسيله پليس ايران بسته شد و نيروهای امنيتی، دو روز پس از آن، به تفتيش دفتر خانم عبادی پرداخته و کامپيوتر های ايشان را ضبط کردند.

از نظر نمايندگان پارلمان اروپا، چنين عملی حاکی از «طراحی و برنامه ريزی استراتژيک و گسترده ای با هدف وادار سازی جامعه مدافعان حقوق بشر در ايران به سکوت» است.

پارلمان اروپا با نگرانی کامل، اعلام می دارد که «اذيت و آزار و تهديدات و يورش های پيوسته و مداوم به خانم شيرين عبادی، تنها امنيت و جان او را به خطر نمی اندازد، بلکه زندگی همه مبارزان جامعه مدنی ايران و همه تلاشگران حقوق بشر را نيز در معرض خطر قرار می دهد.»

ما از قدرتمداران در ايران می خواهيم تا امنيت جانی و مالی خانم شيرين عبادی را تضمين کنند و هم چنين، دستور بازگشايی دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در ايران را بدهند. بايد به اين مرکز و همين طور به ديگر انجمن ها و نهادها، به ويژه سازمان های حقوق بشری کردستان اجازه دهند تا بدون هيچ مانع و محدوديتی به کار خود ادامه دهند.

پارلمان اروپا به طور کلی نگران تعقيب، اذيت و آزار و زندانی کردن آن دسته از شهروندانی است که زندگی خود را وقف دفاع از حقوق بشر در ايران کرده و برای الغای حکم مرگ و اعدام، تلاش و تبليغ می کنند و همواره متهم به فعاليت بر ضد امنيت ملی می شوند.

ما همچنين شاق ترين و بی رحمانه ترين شيوه سنگسار سه تن را که علی رغم بخشنامه اصلاحی اعلام شده، در شهر مشهد، در روزهای پايانی ماه دسامبر به اجرا در آمد، محکوم کرده به حکومتگران ايرانی گوشزد می کنيم که حرمت اقليت های مذهبی را نگه داشته و مسئولين بهايی را که به جرم داشتن باورهای دينی خود در زندان بسر می برند، آزاد کنند.

برگردان: انور ميرستاری ـ فدراسيون اروپرس

***

در همين زمينه تعداد امضاهای فراخوانی که در روز اول ژانويه ۲۰۰۹ توسط گروهی از شخصيت های حقوق بشری، فرهنگی و سياسی و همچنين چند سازمان مدافع حقوق بشر در اعتراض به بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران منتشر شد؛ از مرز ۷۰۰ امضا گذشته است.
اين فراخوان پيش از اين در سايت های خبرنامه گويا، عصر نو، کانون نويسندگان، پرسليت، جنبش آذربايجان، حزب سبز بلژيک و بولتن سراسری سبزهای اروپا منتشر شده است و سايت های ديگر نيز می توانند با انتشار آن به تهيه کنندگان اين فراخوان ياری رسانند.
همچنين خانم شيرين عبادی در پيامی از همه امضاکنندگان اين اعتراض نامه سپاسگزاری کرده اند.
متن فراخوان و لينک برای امضای آن يک بار ديگر در زير آمده است:

ما بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران را شديدا محکوم می کنيم!

http://www.gopetition.co.uk/online/24292.html


امسال مردم در سراسر گيتی شصتمين سال انتشار بيانيه جهانی حقوق بشر را به عنوان عاليترين دستاورد بشری، جشن می گيرند.
کانون مدافعان حقوق بشر در ايران نيز تصميم گرفت تا همزمان و پا به پای نهاد های بين المللی، اين روز را ارج نهد.
اما در ايران، گفتن از حقوق بشر جرم و دفاع از آن با مجازات روبروست. تلاشگران و پشتيبانان حقوق بشر، زندانی، شکنجه و برخی ناپديد می شوند.
در بيانيه "سازمان جهانی مبارزه با شکنجه" (OMCT) و "فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر" (FIDH) خبر اين گونه آمده است:
« روز ۲۱ دسامبر ۲۰۰۸، دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران، تنها سازمان غيردولتی مستقل در زمينه حقوق بشر در داخل ايران که يکی از اعضای فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر نيز به شمار می رود، به شکلی وحشيانه و زورگويانه و بدون صدور هيچ گونه حکمی از سوی قاضی پلمب شد... »
مگر در منشور جهانی چه نوشته شده است؟
آيا نبايد در قرن ۲۱ از آزادی بيان، قلم، اديان و مرام و حق تشکيل سنديکاها و از آزادی رسانه های همگانی و آزادی احزاب و برابری زنان و مردان و آزادی گويش، دانش، پژوهش و نمايش و هنر حرفی زده و دفاع کرد ؟
خانم شيرين عبادی، برنده جايزه صلح نوبل، و چند تن از وکلای پايبند به حقوق بشر، دفتری را در تهران داير کرده اند. اين دفتر با پولی که خانم عبادی به عنوان جايزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۳ به دست آورد، خريداری شده است.
مگر کانون مدافعان حقوق بشر چه کار می کند که مورد قهر و غضب دولت ايران قرار گرفته است؟
اين بنياد دارای سه هدف بزرگ و انسانی است که در اساسنامه و همچنين در نامه اعتراضيه آنان به بسته شدن دفتر خود، آمده است:

« کانون مدافعان حقوق بشر طبق اساسنامه خود سه وظيفه اصلی بر عهده دارد،
۱ ـ دفاع رايگان از متهمان عقيدتی و سياسی،
۲ ـ حمايت از خانواده های زندانيان سياسی و عقيدتی،
۳ ـ گزارش دهی منظم و مستمر در موارد نقض حقوق بشر در ايران.
از آنجايی که در دو سال اخير به هيچ يک از گزارشگران ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد جهت ورود به ايران ويزا داده نشده بود، بسياری از سازمان های بين المللی به گزارش های اين کانون استناد می کردند، از جمله بان کی مون، دبير کل سازمان ملل متحد در گزارشی که به مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر ۲۰۰۸ ارائه کرد و منجر به صدور قطعنامه عليه دولت جمهوری اسلامی ايران شد نيز به گزارش کانون مدافعان حقوق بشر استناد شده بود. »

مسئوليت بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر و هر گونه ناروايی به تلاشگران و مدافعان حقوق بشر متوجه حکومت اسلامی است. ما خواهان بازگشايی بی قيد و شرط اين دفتر و مصونيت کليه افراد آن از هرگونه پيگرد و برخوردهای ايذايی هستيم.

ما امضا کنندگان زير، چه فردی و چه حزبی، گروهی، سازمانی پشتيبانی کامل خود را از فعالين کانون مدافعان حقوق بشر در ايران اعلام نموده و اذيت و آزار آنان، به ويژه خانم شيرين عبادی را به شدت محکوم نموده و اين عمل دولت ايران را که از امضاء کنندگان کنوانسيون های جهانی سازمان ملل است، کاری بسيار ناشايست و زشت و غير انسانی می دانيم.
از مسئولين دولت ايران که دستور بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را صادر کرده اند، مصرانه می خواهيم تا هر چه زودتر اجازه بازگشايی دفتر را داده و پلمب درب آن را بردارند.

اين نامه به زبان های پارسی، انگليسی، فرانسوی،هلندی، ترکی، آلمانی، اسپانيولی، ايتاليايی، سوئدی، عربی، روسی و آذری نوشته شده است.

هر هفته تا بازگشايی دوباره دفتر کانون مدافعان حقوق بشر، امضا های جمع آوری شده برای ارگان های زير ارسال خواهد شد:
سازمان ملل متحد
سازمان عفو بين الملل
رئيس پارلمان اروپا
رئيس حقوق بشر در پارلمان اروپا
برای يکايک نمايندگان پارلمان اروپا
برای تمام کسانی که جايزه صلح نوبل گرفته اند
برای تمام احزاب اپوزيسيون و دموکرات ايران در تبعيد
برای کانون نويسندگان ايران
برای رسانه های همگانی شناخته شده و معتبر جهان

تذکر : اگر چنانچه می خواهيد اين دادنامه را امضا کنيد، بايد حتما نام و نام خانوادگی خود را کامل بنويسيد و از نوشتن نام های مستعار و مخفی کاری خود داری کنيد. اين دسته از امضا ها از سياهه پاک خواهند شد.

تهيه شده توسط :

الف ـ سازمان ها

بنياد عبدالرحمان برومند
سازمان عفو بين الملل ـ بلژيک
فدراسيون ايرانيان اروپا ـ اروپرس
فدراسيون جهانی حقوق بشر
ليگ حقوق بشر در ايران

ب ـ شخصيت ها

۱. آراز م . فنی، سرپرست جامعه ی دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ايران (سوئد)، همآهنگ کننده ی اتحاديه ی سراسری ايرانيان در سوئد
۲. آريان پور امير هوشنگ، نويسنده و پژوهشگر ـ آمريکا
۳. آشوری داريوش، نويسنده، پژوهشگر در قلمروهای علوم سياسی، جامعه شناسی، نقد ادبی، فلسفه و زبان شناسی ـ فرانسه
۴. آقاپور شهلا، شاعر و کانون نويسندگان ايران در تبعيد ـ آلمان
۵. اردوخانی ابوالفضل، نويسنده ـ بلژيک
۶. امجدی نسترن، تلاشگر جنبش زنان و حقوق بشری ـ آلمان
۷. ايجادی جلال، استاد دانشگاه و عضو حزب سبزهای فرانسه
۸. اوحدی سعيد، سوئد
۹. بکارت فيليپ، فيلسوف و از جامعه جمهوری خواهان و لائيک ـ بلژيک
۱۰. بيضايی نيلوفر، نمايشنامه نويس و کارگردان تئاتر ـ آلمان ( برلين )
۱۱. پارسی پور شهر نوش، نويسنده و زندانی سياسی سابق ـ آمريکا
۱۲. پور نقوی علی، سردبير نشريه کار ـ آنلاين ـ هلند
۱۳. پوئی سان ژان، استاد ممتاز و برگزيده دانشگاه آزاد بروکسل ـ بلژيک
۱۴. تقی پور معصومه، کارگردان، بازيگر، شاعر و پژوهشگر ـ سوئد
۱۵. توحيدی نيره، استاد دانشگاه ـ آمريکا
۱۶. چوبينه بهرام، نويسنده ـ آلمان
۱۷. خاکسار نسيم، نويسنده ـ هلند
۱۸. خويی اسماعيل، شاعر و فيلسوف ـ انگلستان
۱۹. درويش پورمهرداد، جامعه شناس و استاد دانشگاه استکهلم ـ سوئد
۲۰. دقتی رضا، خبرنگار فتوگراف، رئيس و بنيان گذار انجمن آئينه ـ فرانسه
۲۱. دوبيه ژوزی، سناتور ـ بلژيک
۲۲. شمس حائری هادی، تلاشگر حقوق بشر
۲۳. عاقلی زاده عباس، جمهوری خواه و تلاشگر حقوق بشر ـ آلمان
۲۴. عبقری شهلا، استاد دانشگاه ـ آمريکا
۲۵. عبقری سياوش، استاد دانشگاه ـ آمريکا
۲۶. علامه‌ زاده رضا، نويسنده و سينماگر ـ هلند
۲۷. علمداری کاظمی ـ آمريکا
۲۸. فرانک اميل از مسئولان سازمان عفو بين الملل ـ بلژيک
۲۹. فنجان تورال از حزب سبزهای بلژيک
۳۰. فيضی شهاب، فعال حقوق بشر ـ استکهلم (سوئد)
۳۱. قاسمی اختر، خبرنگار و عکاس ـ آلمان
۳۲. کورنل ديديه، نماينده حزب سبزهای بلژيک ( اکولو ) در شورای مرکزی حزب سبزهای اروپا
۳۳. گرتس ناديا، دبير دبيرستان های بروکسل، از بنيانگذاران اروپرس و از تلاشگران جامعه جمهوری خواهان و لائيک ـ بلژيک
۳۴. گوبن ايليان، استاد ممتاز و برگزيده دانشگاه آزاد بروکسل ـ بلژيک
۳۵. گيل آوائی، مسئول بخش حقوق بشر فدراسيون اروپرس ـ شاعر و نويسنده در تبعيد ـ هلند
۳۶. لاهيجی سيد عبدالکريم، رئيس ليگ حقوق بشر در ايران ـ فرانسه
۳۷. ماممد اُ وا، رئيس حزب سبزهای کشور جمهوری آذربايجان
۳۸. محسنی پروين، تلاش گر در راه برابری زنان و مردان، نايب رئيس فدراسيون اروپرس ـ بلژيک
۳۹. مشايخی مهرداد ـ آمريکا
۴۰. ميرستاری انور، رئيس فدراسيون اروپرس و عضو حزب سبزهای اروپا
۴۱. ناجی نيما، تلاشگر حقوق بشر ـ سوئد
۴۲. نايب هاشم حسن، مدافع حقوق بشر – وين ـ اتريش.