نسرين ستوده: سال ۸۷ برای زنان سال تهديد و فرصت بود، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران
تهديد و فرصت نامی است که بسياری از فعالان زن در ايران برای سال ۸۷ انتخاب کرده‌‏اند. اگر چه در اين سال از يک سو شاهد افزايش مشکلات حقوقی برای زنان بوديم اما از سوی ديگر اين فعالان اجتماعی در ايران توانستند به موفقيت‌‏های چشمگيری نيز دست يابند؛ موفقيت‌‏هايی که شايد زمينه‌‏ساز بروز تحولات بزرگ‌‏تر در حوزه زنان و حقوق اجتماعی آنان در سال‌‏های آينده باشد. خبرنگار "ايلنا" در روزهای پايانی سال ۸۷ و به بهانه روز جهانی زن گفت و گويی را با نسرين ستوده از فعالان حوزه زنان انجام داده است که در زير می‌‏خوانيد؛

خلاصه گفت‌‏وگو: برابری ديه زن و مرد هنگام تصادفات رانندگی، سهم الارث زنان از اموال منقول و غير منقول همسران و اصلاح قانون حمايت خانواده از جمله دستاوردهای حقوق زنان در سال جاری بود.

- سال ۸۷ را برای فعالان حقوق زنان چگونه ارز‌‏يابی می‌‏کنيد؟
- می توان ادعا کرد که سال ۸۷ سال بحرانی برای فعالان حقوق زنان بوده زيرا که آنها با احکام غير منتظره زيادی مواجه شدند اما از ديگر سو حرکت جنبش زنان در جهت هر چه شفاف‌‏تر شدن خواسته‌‏هايشان و انتخاب روش‌‏های مصالمت آميز و همبستگی بين زنان همچنان روند صعودی خود را طی کرد و اين جای شگفتی دارد که جنبشی که در تنگنا قرار گرفته، ‌‏توانست در انتخاب روش‌‏ها و ساز و کارهای خود همچنان مسير خود را بيابد و بدون کوچک‌‏ترين ترديدی آن را طی کند.

- جنبش زنان در سال ۸۷ به چه موفقيت‌‏هايی دست يافت؟
- جنبش زنان با وجود اين‌‏که با بحرانی به نام قانون حمايت خانواده که به نام قانون ضد زن شهرت يافته بود مواجه شد توانست برخی از مواد آن را که به زيان زنان بود، تغيير دهد.

- آيا به غير از اين مورد، جنبش زنان موفقيت ديگری نيز به دست آورد؟
- بله، به دنبال طرح خواسته‌‏های جنبش زنان دو لايحه در مجلس مطرح شد که يکی از از اين قوانين به تصويب رسيده است و ديگری نيز در مراحل انتهايی تصويب خود است.

- اين قوانين چه بوده‌‏اند؟
- اولی برابری ديه زن و مرد در هنگام تصادفات رانندگی است که شرکت بيمه‌‏گذار را مقرر می‌‏کند ديه زن و مرد را مساوی پرداخت کنند و ديگری مربوط به سهم الارث زنان است که از اموال منقول و غير منقول همسران خود ارث ببرند.

- گويا جنبش زنان موفق به دريافت جوايزی نيز در اين سال شده است؟- در سال ۸۷ جنبش زنان موفق به دريافت دو جايزه شده است که افتخار دريافت يکی از آنها را اينجانب داشتم. اين جايزه از طرف کميته حقوق بشر ايتاليا به من تعلق گرفت و جايزه ديگر که بسيار حائز اهميت است از طرف بنياد سيمون دوبوار به يکی از نهادهای مدنی جنبش زنان تعلق گرفت. بنياد سيمون دوبوار اين جايزه را به علت اين‌‏که اين جنبش در اعتراضات خود شيوه مسالمت آميزی را در پيش گرفته است به اين جنبش اعطا کرد.

- وضعيت حقوقی فعالان اجتماعی زنان در سال ۸۷ به چه صورت بوده است؟
- در سال ۸۷ تعداد زيادی از فعالان حقوق زنان به جرم‌‏های مختلف روانه زندان شدند، ‌‏گروهی از آنها بعد از حبس‌‏های کوتاه مدت آزاد شدند و گروهی ديگر همچنان در زندان به سر می‌‏برند، متاسفانه سال نو را در شرايطی آغاز خواهيم کرد که حداقل دو تن از فعالان حقوق زنان در حال تحمل حبس‌‏های طولانی مدت خود هستند.

- خواسته شما از مقامات دولتی چيست؟
- ما اميدوار هستيم که قوه قضائيه در مورد پرونده‌‏های مذکور درايت به خرج دهد و با فراهم کردن شرايط آزادی اين فعالان حقوق زنان هر چه زودتر به ابهامات به وجود آمده در رابطه با مسائل زنان در ايران خاتمه دهد.

گفت‌‏وگو از: مرضيه نوری