تحليلی بر حوادث تلخ اخير دانشگاه پلی تکنيک تهران، سيدباقر اسکويی

حوادث تلخ و تاسف انگيز دانشگاه پلی تکنيک تهران، از سويی اراده ی جناح اقتدارگرا را در آستانه ی انتخابات دهمين رياست جمهوری اسلامی ايران نسبت به فضا سازی و جريان سازی مذهبی-سياسی را می رساند و از سويی ديگر عدم برخورداری اين جناح را از پايگاه اجتماعی و سياسی مناسب در دانشگاه ها را عيان می سازد.

شکاف شديد ميان لايه های اجتماعی بخصوص دانشگاهيان با جناح سنتی و انحصارگر که در پی نحوه مديريت دولت نهم به اوج خود رسيده است، چنان هراسی را در آنان ايجاد کرد که برای پيشبرد اهداف سياسی خويش بالاجبار مقدساتی که هميشه مورد تکريم و احترام ملت ايران بوده است را به صحنه ی عملی وارد سازند.
وارد ساختن شهدای گرانقدر کشور که مظهر عشق و صداقت و ايستادگی و جوانمردی اند به عرصه ی کارزار سياست بازی کاری بس ناجوانمردانه در حق شهداء و خانواده ها و بازماندگان ايشان است.

از نظر نگارنده دلايل اين امر واضح و مبرهن است که در زير به برخی از آن می پردازم:

۱. حفظ و انگيزش نيروهای تشکيلاتی:
حفظ از آن جهت است که برخی از نيروهای تشکيلاتی در تلاطم های سياسی و اجتماعی کشور دچار پارادکس های شديدی شده اند و اين زنگ خطری جدی در از دست دادن نيروهای تشکيلاتی است و انگيزش، به عبارتی ديگر با هدف تجديد روحيه و قوای نيروهای تشکيلاتی است که توان ادامه دادن داشته باشند و برخی نيز در فضای احساسی غوطه ور گردند تا بی چون و چرا در جهت پيشبرد اهداف همت گمارند.

۲. ايجاد فضای احساسی و مذهبی در کشور:
در حال حاضر تنها در چنين فضايی است که می توانند مخالفين و منتقدين خود را در دانشگاه ها مهار و يا حذف نمايند.

اولا": با وجود چنين فضايی است که در صورت برخورد با فعالين دانشگاهی بطور خودکار از احساسات توده مردم استفاده نموده و آنان را توجيه خواهند کرد. برچسب ضد شهداء و مقدسات از اين پس گريبانگير فعالين خواهد شد.

ثانيا": بدين ترتيب عوامل تاثير گذار و سرنوشت ساز دانشگاهی را که در راس آنان دانشجويان، انجمن های اسلامی، دفتر تحکيم وحدت قرار دارند که در اهداف بلند مدت خود پيشبرد و نهادينه سازی دموکراسی و اهداف کوتاه مدت را بر تاثير گذاری در انتخابات به نفع مردم و مردم سالاری و تسهيل راه سخت و ناهموار به سوی دموکراسی را پيگيری می کنند، از صحنه ی سياسی کشور حذف نمايند.

بازداشت دانشجويان، اعلام غير قانونی بودن دفتر تحکيم وحدت و انحلال انجمن های اسلامی در دانشگاه های مختلف را در همين راستا ارزيابی می کنيم.

۳. تضمين موقعيت حضور در دانشگاه ها:
با خاکسپاری چشم و چراغ ملت (شهدای عزيز) در دانشگاه ها، حضور نيروهای تشکيلاتی و غير دانشگاهی تا مدتها بيمه می گردد.
در اينصورت مرز ميان دانشجو و غيردانشجو در محيط دانشگاهی از ميان خواهد رفت و احتمال بروز حوادثی تلخ همچون ۱۸ تيرماه ۷۸ وجود خواهد داشت و البته اينبار آنرا دورن دانشگاهی جلوه خواهد داد.

۴. انقلاب فرهنگی خاموش:
جناح تماميت خواه برای جبران عدم مقبوليت دانشگاهی خود و چيدمان نيروهايی موافق و حدالمقدور خنثی و حذف مخالفين و منتقدين دانشگاهی چاره ای جز راه اندازی انقلاب فرهنگی خاموش در دانشگاه ها ندارد که در اين راستا در استفاده ابرازی از شهدای عزيزمان نيز ابايی ندارند.

شهداء هميشه مورد تکريم و احترام بوده اند و هستند وليکن آنچه که بنام آنان در دانشگاه پلی تکنيک تهران صورت گرفت قطعا" تکريم شهداء نيست!
نويسنده به نيات خير برخی در اين امور اطلاع دارد اما اين روش را برای تکريم شهداء خطايی بزرگ و اشتباهی فاحش و ظلمی نابخشودنی در حق آنان و بازماندگانشان استنباط می کند.

اميد است که اين اتفاق با پا درميانی دلسوزان ديگر تکرار نگردد وگرنه جنبش دانشجويی روزهايی به مراتب سخت تر و تلخ تر را تجربه خواهد کرد!

سيدباقر اسکويی
دبير سابق انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه علم و صنعت ايران