يازدهمين کنگره سازمان فداييان خلق ايران (اکثريت) برلين، عکس و گزارش: اختر قاسمی

چهارشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۸۸ يازدهمين کنگره سازمان فداييان خلق ايران ـ اکثريت در محلی خارج از شهر برلين در جوار درياچه ای زيبا آغاز به کار کرد. اولين روز کنگره با شرکت بيش از صد نفر از اعضا و هواداران سازمان فداييان اکثريت از سراسر جهان آغاز به کار کرد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

[email protected]

برلين ـ ۱۹ تا ۲۲ فروردين ۱۳۸۸

ساعت ۱۰ صبح روز چهارشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۸۸ يازدهمين کنگره سازمان فداييان خلق ايران ـ اکثريت در محلی خارج از شهر برلين در جوار درياچه ای زيبا آغاز به کار کرد. اولين روز کنگره با شرکت بيش از صد نفر از اعضا و هواداران سازمان فداييان اکثريت از سراسر جهان آغاز به کار کرد. حضور کم رنگ زنان در اين کنگره بسيار چشمگير بود. جمعيتی کمتر از ده در صد از شرکت کنندگان را زنان تشکيل می دادند که اين خود سوال برانگيز است که آیا یک سازمانی که به نوعی نمایندگی جنبش چپ ایران را داشت به خواست های زنان آن چنان که بايد اهميت نداده که نتوانسته زنان را به خود جذب کند؟

دستور پيش نهادی کارکنگره، بررسی گزارش ها، بررسی اسناد ارائه شده برای تصويب، انتخاب شورای مرکزی ، رسيدگی به شکايات و داوری ، کميسيون اسناد پايه ای و کميسيون نظارت مالی، بررسی علل و عوامل ضربات سال ۶۵، بررسی سياست سازمان فداييان در سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲ ذکر شده.

در دفترچه مربوط به روند کنگره آمده: "کنگره بررسی علل و عوامل ضربات سال ۶۵ را امری ضرور تلقی کرده و تصميم هئيت سياسی ـ اجرايی و شورای مرکزی مبنی بر تشکيل کميسيون و بررسی آن را تاييد می کند." در ادامه آمده که با توجه به ضرباتی که سازمان در سال ۶۵ متحمل شد و هنوز علل آن مورد بررسی کمسيونی از طرف سازمان قرار نگرفته کنگره از شورای مرکزی آتی می خواهد که امکان ادامه کار روی اين موضوع را فراهم آورد.

سازمان فداييان خلق ايران که يکی از محبوبترين و مردمی ترين سازمان های چپ ايران بود با سياست و عملکرد خود در سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲ نسبت به جمهوری اسلامی و حمايت از آن، از يک سو نيروهای چپ مورد سوظن قرار گرفت و طرد شد و از طرف ديگر رژيم آنها را زير ضرب برد. ضربه ای که هنوز بعد از گذشت سه دهه نتوانست مرهمی برای آن بيابد. اين سازمان که تا کنون هواداران خود را از پاسخ گويی و نقد و بررسی چنين سياستی محروم ساخته بود، بعد از نزديک به سه دهه بررسی و علل اتخاذ چنين سياستی را در دستور کار خود قرار می دهد. هواداران سازمان فدايی و جنبش دمکراتيک و چپ ايران مدت ها پيش از اين خواهان بررسی و نقد سياست های سازمان فدايی در اين دوران توسط رهبری و اعضای آن بودند.

عدم تحليل مشخص سازمان فداييان خلق اکثريت از شرايط موجود جامعه و سردرگمی بدنه سازمان در اين دوران، اين سازمان را دوباره در سال ۶۵ دچار ضربه ای مهلک کرد و باز هم فداييان از يک سو با دستگيری و زندان و کشتار و از سوی ديگر با سرخوردگی و کنارگرفتن هواداران باز هم نيرو از دست داد. با پرهيز از برخورد با گذشته و نداشتن سياست روشن در برابر شرايط موجود جامعه، نيروهای فدايی نه تنها رشد نکردند بلکه تحليل هم رفتند. چنانکه در نامه ی پشنهادی دو عضو سازمان به کنگره که در يکی از چهار کتابچه مربوط به اسناد و گزارش های کنگره که در دسترس اعضا قرار داده شده آمده است: ...سازمان پس از ضربات سال ۶۵ از يک بيماری مزمن (ريزش نيرو و انفعال بخشی از اعضا و تشکيلات) رنج می برد و همزمان در مدت ياد شده نيرويی به سازمان نپيوسته است. اين يکی از بزرگترين موانع برای ايفای نقش واقعی سازمان در حيات سياسی خويش و کشور است."

نويسندگان نامه ضمن برشمردن برخی عوامل ريزش نيرو از جمله تحولات فکری، مسائل تشکيلاتی و سازمانی، در کنار درخواست های ديگر، خواهان تشکيل بانک اطلاعات کامل از افراد که به هر شکل بعد از تشکيل سازمان فداييان خلق ايران اکثريت با آن در ارتباط بوده اند و در خارج کشور زندگی می کنند، شدند.

جمعی از هواداران سازمان فداييان خلق اکثريت درون کشور در طرح پيشنهادی خود "در باره مسئله ملی در ايران" شرط الزامی حل مسئله ملی در ايران را با توجه به شرايط خاص ايران، جداناپذير بودن مبارزه برای حل مسئله ملی و مبارزه برای استقرار يک جمهوری دمکراتيک و فدرال دانستند. در باره مسئله ملی هم همانند ديگر دستورها چند طرح پيشنهادی بود.

جلسه روز نخست که تا ساعت ده شب به طول انجاميد موفق شد که انتخاب سند پايه اساسنامه، انتخاب کميسيون اساسنامه (که عهده دار رسيدگی به موضوع برنامه سازمان هم خواهد بود) بحث اسناد ارائه شده حول مسئله ملی را به پايان برساند.

به عکس هايی از روز اول کنگره توجه کنيد: