از سرخی گل های حجاب زهرا رهنورد، شهلا شفيق

گلهای سرخ حجاب زهرا رهنورد قرار است پيام آور گشايش باشد در مقابل حجاب سياه همسر احمدی نژاد .
سيمای زهرا رهنورد، نقاش و مجسمه ساز و پروفسور قرار است نمايشگر راهی باشد که زنان اسلامی ايران به سوی کمال در نورديده اند.
حضور دايمی زهرا رهنورد در کنار شوهرش مير حسين موسوی قرار است نشانگر حضور فعال و با نشاط زنان باشد در صحنه انتخاباتی جمهوری اسلامی .
گلهای حجاب زهرا رهنورد وعده گلستانی ست که قرار است درهايش بر مردم ايران گشوده شوداگر احمدی نژاد از صحنه کنار برود.
کاپشن خلقی احمدی نژاد مژده آمدن پول نفت را بر سر سفره مردم می داد و گلهای حجاب زهرا رهنورد وعده گشوده شدن فضای تنگ و تار ايران را.
حجاب و سفره اما، اگر نيک بنگريم، در امتداد اسلامی ـايدولوژيکی شان به عبای سياه ولی فقيه می پيوندند. و از آنجا به حجره های حکومتی راه می برند که در آن ياران ولايت و متوليان خط امام به پشتوانه غارت ثروت های ملی و به ضرب سرکوب آزادی و حقوق بشر، بر سر قدرت چانه می زنند و برای هم خط و نشان می کشند.
در اين حجره ها سفره و چادر می بُرند و می دوزند. برای جشن اتمی کيک زرد می پزند ونقش گل سرخ بر حجاب می نشانند.
آن زردی اما بيخود زرد نشده است.مايه اش رنگ و روی زرد صدها هزار معتاد است که برکات عينی و غيبی جمهوری اسلامی هر روز به شمارشان می افزايد؛ زردی زر صاحبان زور؛ زردی زهرخنده هاشان در آفيش های تبليغاتی انتخاباتشان، وقتی بی حقوقی چيره است و سانسور و دروغ بيداد می کند، گزمه ها در خيابانها به جرم واهی "بدحجابی" زنها را به تازيانه توهين وتحقير می کشند، رکساناها به گروگان گرفته می شوند، دل آرا ها اعدام می شوند وجلوه ها و کاوه ها، اصانلوها، امير يعقوبعلی ها و شهنازغلامی ها و مريم و لاله وروناک ها را به جرم حق خواهی به حبس می برند و خانواده هايشان پريشانحال به دنبال وثيقه های چند ده ميليونی می دوند.
و اين سرخی گل روی حجاب هم هيچ بيخود نيست. مايه اش خون کشته های جنگی ست که برای دراز شدن عمر جمهوری اسلامی بی جهت دراز شد؛ و خون آن هزارانی که در سردابه های زندانهای سياسی حکومت به زمين ريخته شد؛ و خون دل آراها، و سرخی گلهای گورستان خاوران که مدام زير بولدوزرها له می شوند تا خاطره جنايت عليه بشريت پاک شود ، تا رد خون پاک شود.
اما رد اين خون ها را نمی شود پاک کرد. همه جا هست. نگاه کنيد. از سرخی گلها روی حجابها سر می زند، می ريزد و مثل رودی نامرئی راه می افتد درکوچه ها و خيابانها، شتک می زند روی ديوارها، می پاشد روی زردی زهر خنده ها در آفيش های انتخاباتی....اين رود آيا آتش نيم سوز تنور انتصابات را خاموش خواهد کرد؟

شهلا شفيق