ندای مردم ايران را خاموشی نيست، حميد فرخنده

[email protected]

سينه ندای ايران را شکافتند. او اکنون در دل خاک خفته، چشمانش اما با دنيا سخن می گويد. او ندای ما در دنيا شده، سند مظلوميت مردمان و سبعيت حاکمان گشته است. ندای ملت را می توان غرقه در خون کرد، صدايش را خاموش اما هرگز نمی توان کرد.

حال در انبان بهانه جويی ها و فرافکنی ها بکاويد، کارداران از سفارتخانه اخراج کنيد و توطئه گر و خرابکار از فرودگاه وارد کنيد. هر پافشاری رهبر بر عدم عدم ابطال انتخابات، آنهم با اعتراف شورای نگهبان خودی بر مخدوش بودن تعداد زيادی از صندوقها، نمايش کودتا، کارگردانان و صحنه آرايان آن را هر روز مضحک تر از پيش می کند.

چنانچه نزديک به دو هفته بعد از کودتا، مردم ايران بخصوص جوانان کشور هم صدای اعتراض مسالمت آميزشان به رهزنی آرا بلند است، هم بدنشان پذيرای ضربه باتوم ها، قمه ها و تيرهای ماموران حکومتی است.

آيت الله خمينی برای رساندن صدای اعتراض در دوران انقلاب از همه رساناها کمک می گرفت و با تمام راديو و تلويزيون های غربی مصاحبه می کرد. امروز هر ندای ايرانی و هر يار و همراه او، با دوربين تلفن همراهش هشيارترين خبرنگار داخلی و خارجی برای ثبت لحظه هاست. لحظه های در خون غلطيدن جوانان کشور در تظاهرات مسالمت آميز، تصويرهای ويرانگری و ناامنی توسط ماموران نظم و امنيت. حال باز بولتن کودتا را بر گردش آزاد خبر ترجيح دهيد. بجای انعکاس صدای ملت سانسور و جعل خبر در رسانه ملی بگستريد. فيلم برداری از خيابان های تهران را برای خبرنگاران خارجی، جز از مراسم نماز تقلب و تهديد، ممنوع کنيد. باز هم خبرنگار خارجی اخراج و روزنامه نگار داخلی احضار کنيد. درست است که چشم ديدن خبرنگاران بی طرف بخصوص بی بی سی فارسی را نداريد، چشم مردم دنيا را اما نمی توانيد ببنديد.

چگونه است که با دارا بودن دستگاه عرض و طويل اطلاعاتی، شب کودتا و روزهای بعد صدها نفر را فله ای بازداشت می کنيد و حتی در دفاتر روزنامه ها مامور می گماريد، چطور می گوييد نه تنها بر همه امور در ايران که بر منطقه کنترل داريد، آنگاه "۴۵۰ خرابکار از جزيره انگليس" برای آشوبگری در کشور وارد فرودگاه می شوند و آنان را دستگير نمی کنيد؟ لابد متکی به اين پنداريد که: حال که رهبر دروغ ۲۴ ميليونی می گويد چرا وزير امور خارجه نتواند دروغ ۴۵۰ تايی بگويد.

در انقلاب ها سر مار استبداد قطع کنند، در اصلاحات آن را به سوراخ خويش رانند. عليرغم اينکه ممکن است بخاطر شدت خشونت نيروهای حکومتی گهگاه در تظاهرات صدای "مرگ بر" يا "می کشم" شنيده شود، ملت ايران در اين حرکت مسالمت آميز و عدالتخواهانه، خواستار مرگ اين و آن نيست. مردم آمده اند تا زندگی را فرياد کنند.

مردم تنها خواهان برجای خود نشاندن مستبدان هستند. برآنند تا از بی قانونی جلوگيری کنند. می خواهند آنها که پنج يا شش ميليون رای، يعنی حدود ۱۰ درصد آرای مردم را دارا هستند، برای ديگران تعيين تکليف نکنند. به خيابان آمده اند تا به حکومت و مفتشانش اجازه ندهند به شعورشان توهين کنند. می گويند کسانی که نشان داده اند حتی از عهده رهبری جناح خود نيز برنمی آيند، آنها که حتی به وعده داده شده برای آن ۱۰ درصد نيز نتوانسته اند وفادار باشند، آرا را مهندسی نکنند، آمار دروغ تحويل ندهند و در مقابل خواست ملت نايستند. دنيا صدای اعتراض و عدالتخواهی مردم ايران را شنيده است، آيت الله خامنه ای اما عليرغم گذشت نزديک به دو هفته از اعتراضات خيابانی و اعتراف شورای نگهبان به تخلفات گسترده در انتخابات، همچنان از نتيجه انتخابات دفاع و درخواست ابطال آن از سوی مهندس موسوی و مهدی کروبی را رد می کند، در تازه ترين اظهارات خويش بر گفته های قبلی خود پای فشرد.

در خيزش مسالمت آميز و مدنی ملت برای صيانت از آرای خويش، مار زخمی استبداد مراقبت ويژه می طلبد. تنها با حضور پيوسته، انبوه و پرهيز از هر گونه خشونت می توانيم آن را وادار به تمکين به اراده عمومی کنيم.

اما در صورت بازگشت به خانه ها با دستانی خالی، اين مار زخمی شبانگاه برای دزديدن چراغ بر در خواهد کوبيد. اول سراغ مهندس و شيخ و سيد خواهند رفت، بعد نشانی خانقاه ويران درويش را خواهند پرسيد. سپس سراغ بقيه السيف دانشجويان، آنها که تاکنون نه بازداشت گشته اند و نه از پنجره پرت شده اند خواهند رفت، بعد هر سفيدی را سياه و هر بوته سبزی را لگد خواهند کرد و تنها خارها را بر جای خواهند گذاشت و خوارها را جايگاه خواهند بخشيد.

البته در آن روز به پس گرفته شدن اعتراض رضايی از شورای نگهبان نيز رضايت نخواهند داد. سردار را نيز چنين سربلند نخواهند داشت.