بيانيه شورای فعالان ملی - مذهبی در دفاع از پيشنهاد همه‌پرسی و اعتمادسازی ملی

به نام خدا

برای همه نيروهای مردم‌سالار و به ويژه نوانديشان مذهبی پرسابقه خارج از حاکميت، باعث مسرت است که از سوی آقای هاشمی رفسنجانی يکی از شخصيت‌های مهم و مؤثر حاکميت و از تريبون رسمی نماز جمعه؛ «مردم» مبنای مشروعيت (و نه مقبوليت) قدرت معرفی و حديثی که هميشه مورد استفاده نوانديشان دينی بوده روايت می‌شود که پيامبر اکرم به حضرت علی رهنمود می‌دهند که اگر مردم وی را نخواستند نبايد در مسند قدرت قرار گيرد.

ما هم چنين مواضع و راهکارهايی هم‌چون اعتمادسازی، آزادی زندانيان سياسی، دلجويی از آسيب‌ديدگان حوادث اخير، آزادی فعالين مطبوعاتی، دلجويی از علما و مراجع، گشودن راه مناظره و استدلال و... را مثبت و به نفع ملک و ملت و در جهت منافع ملی ارزيابی کرده و از آن حمايت می‌کنيم. هم چنين برآورد آقای هاشمی از وضعيت کنونی به عنوان يک «بحران» سياسی (به دليل «ترديد» در نتايج انتخابات) جمع‌بستی واقع‌بينانه از وضعيت کنونی کشور است که می‌بايست مورد توجه جناح حاکم و غالب، اگر به مصالح ملی معتقدند، نيز قرار گيرد.

يک راه عملی برای «اعتمادسازی» می‌تواند تحقيق و تفحص يک جمع بيطرف و مورد اعتماد افکار عمومی و جناح‌های مختلف سياسی برای بررسی عملکرد نهادهايی هم چون شورای نگهبان، صدا و سيما و نيروهای نظامی و شبه نظامی (بويژه لباس‌شخصی‌ها) در فرايند انتخابات اخير باشد؛ انتخاباتی که امروزه مصداق اصلی مناقشه نيروهای سياسی گوناگون (در درون و بيرون از حاکميت) و بخش عمده‌ای از مردم آگاه و معترض ايران قرار گرفته است. گزارش اين هيئت هم می‌تواند برای افکار عمومی روشنگر و دلجويانه باشد و هم مسير اصلاح اشکالات و تخلفات را هموار سازد.

ما هم‌چنين از راه‌کار مشخصی که از سوی آقای خاتمی مطرح شده و اکنون راه حل روشنی برای انعکاس مطالبات آقايان موسوی و کروبی و جنبش سبز و مسالمت‌آميز اعتراضی اقشار مختلف مردم می‌باشد؛ حمايت می‌کنيم. حال که سازوکارهای معمول و متداول، از سوی بخش مهمی از نخبگان درون و بيرون از حاکميت، مراجع مذهبی و مردم آگاه مورد ترديد جدی قرار گرفته است، راه‌کار برگزاری همه‌پرسی برای تعيين تکليف مشروعيت دولت و نتايج اعلام شده انتخابات به عنوان يک راه حل قانونی برای مواقع غيرعادی، از سوی نهادی متکثرتر (مثلا مجمع تشخيص و...)، می‌تواند راه‌کاری متين و معقول و فصل‌الخطاب برای همگان باشد. اينک با بهره‌گيری از ادبيات مرسوم در مسئله همه‌پرسی در نهضت ملی بايد گفت «وقتی آب هست، تيمم باطل است». در هنگامی که «مردم» خود می‌توانند به طور مستقيم حرف نهايی را در مورد «بحران» به وجود آمده بزنند، ديگر نياز به هيچ راه‌کار فرعی و حاشيه‌ای به نمايندگی غيرمستقيم از مردم نيست. آقای موسوی نيز اخيرا تأکيد نمود که حرف نهايی را بايد مردم بزنند.

به نظر می‌رسد اگر اندک عزم و اراده‌ای در جناح حاکم برای اصلاح امور باشد، ارزيابی‌ها و راه‌کارهای پيشنهادی اين دلسوزان ديرپای جمهوری اسلامی می‌بايست مورد اعتنا و عنايت قرار گيرد. در غير اين صورت جنبش سبز ملت ايران راه خود را به سوی آينده خواهد گشود و ادامه سرکوب معترضان و بازداشت فعالان سياسی - اجتماعی و مطبوعاتی از عزم راسخ آن نخواهد کاست. اما در صورت ادامه بحران کنونی بی‌اعتمادی و شکاف دولت - ملت در ايران روند تصاعدی‌تری طی خواهد کرد و يک دولت ضعيف و بی‌بنياد در داخل؛ در عرصه جهانی يا مورد فشار برای امتيازگيری‌های فراوان عليه منافع مردم قرار می‌گيرد و يا طعمه حملات گوناگون قدرت‌های جهانی می‌گردد. آيا تسليم اراده و خواست مردم خويش شدن بهتر از امتيازدهی و يا طعمه بيگانگان قرار گرفتن نيست؟

شورای فعالان ملی- مذهبی