هدف خامنه ای از اعتراف گیری؟ علی کشتگر

اعتراف گرفتن از زندانیان در بند، یک جنایت است. جنایتی که کودتاگران مرتکب می شوند تا زندانی را به تایید حقانیت خود وادار کنند. خرد کردن و له کردن زندانی جنایتی است که باید همه آن را محکوم کنند. هربار که یک زندانی در مقابل دوربین های تلویزیون علیه عقاید پیش از زندان خود حرف می زند و یا می نویسد، هربار که یک زندانی به کارهایی که هرگز نکرده است اعتراف می کند، باید به یاد آوریم که طبیعت انسان برای شکنجه شدن آفریده نشده است.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

بهترین واکنش در برابر هر نمایش تلویزیونی و هر " اعترافی " اعتراض و ادامه مقاومت است. چگونه حرفهای یک جاسوس اسرائیلی را درباره دهها تن از سران پرسابقه نظام سند می دانند؟ آیا از نظر آنها جاسوسان اسرائیلی نیز به خودی و غیرخودی تقسیم می شوند و این یکی جزو جاسوسان اسرائیلی خودی است؟ اگر برنده انتخابات هستند چه نیازی به این گونه روش های صددرصد کودتایی دارند؟

اینک نزدیک دو ماه است که به دستور آقای خامنه ای دهها تن از چهره های سرشناس اصلاح طلب در سلولهای انفرادی زیر شکنجه های روانی و جسمی دایمی زجرکش می شوند، تا دست از اعتراض بردارند و کودتای ننگین او را "سالم ترین" انتخابات جهان اعلام کنند. دولت کودتا خود را به " اعترافات" آنان درباره سلامت انتخابات سخت نیازمند می بیند.

زندانیان از آنچه در بیرون می گذرد کاملا بی خبر نگهداشته شده اند.

بازجویان به آنان می گویند: همه چیز در بیرون تمام شده است. موسوی و کروبی و خاتمی هم بر نتایج انتخابات صحه گذاشته اند. آنها هم به خیانت اعتراف کرده و از رهبر طلب عفو کرده اند. مردم همه نتایج انتخابات را پذیرفته اند. هیچ کس هم اعتراضی ندارد. تکرار این دروغها توسط بازجویان در سلولهای انفرادی همراه با فشارهای روانی و جسمی طی روزها و هفته ها سرانجام می تواند زندانی اسیر را به این جا برساند که به آنچه بازجو می خواهد اعتراف کند. تا شکنجه و نگرانی او و خانواده اش پایان پذیرد.

اعتراف گرفتن از زندانیان در بند، یک جنایت است. جنایتی که کودتاگران مرتکب می شوند تا زندانی را به تایید حقانیت خود وادار کنند. در یک جامعه هوشمند این روشها به ضد خود تبدیل می شود. خرد کردن و له کردن زندانی جنایتی است که باید همه آن را محکوم کنند. هربار که یک زندانی در مقابل دوربین های تلویزیون علیه عقاید پیش از زندان خود حرف می زند و یا می نویسد، هربار که یک زندانی به کارهایی که هرگز نکرده است اعتراف می کند، باید به این فکر کنیم که بازجویان و شکنجه گران به دور از چشم مردم با زندانی چه کرده اند؟ باید به یاد آوریم که آستانه تحمل انسانها متفاوت است که طبیعت انسان برای شکنجه شدن آفریده نشده است.

هربار که رژیم کودتا به اقدام بیشرمانه و ضد انسانی استفاده از نمایش اسرای شکنجه شده برای توجیه ادعاهای خود اقدام می کند باید بدانیم که زندانی هنگام شرکت در اجرای این نمایش ها چه زجری می کشد، برای درک درجه قساوت و بی اخلاقی خامنه ای همین بس که ببینم شکنجه گران او در این پنجاه روز با سعید حجاریان ترور شده چه ها کرده اند! آیا تنها همین مورد سعید برای شناخت ماهیت کودتاگران کافی نیست؟

باید از همه راههای ممکن با زندانی همدردی کنیم و با صدای بلند حکومتی که زندانی را برای ارضای هوسهای خود لت و پار می کند محکوم کنیم. اگر همه چنین کنیم، کودتاگران از روشهای جنایتکارانه خود نتیجه عکس خواهند گرفت. شکست این روشها، شکست کودتاگران است.

فراموش نکنیم که کودتا گران با اجرای پروژه ننگین اعتراف گیری می خواهند زندانیان را نسبت به هم بدبین کنند، ملت معترض را منفعل کنند و اعتماد پدید آمده میان مردم و زندانیان را نابود کنند. ابراز همدردی با زندانیان و گسترش اعتراضات به رژیم کودتا بهترین راه مقابله با نقشه کودتا گران است.

خامنه ای کسی را که قبلا به دست عوامل خود وی ترور شده و حالا به قول همسر این زندانی به لحاظ جسمانی مانند یک طفل شیرخواره به مراقبت احتیاج دارد را به شکنجه گران سپرده است تا از او اعتراف بگیرند. "داد" ستان خامنه ای برای آن که "داد" رهبر را از حجاریان بستاند او را بی خوابی می دهد، زیر آفتاب داغ نگه می دارد، او را تهدید به دستگیری فرزند و همسرش می کند تا از او اعتراف بگیرد.

خامنه ای و ایادی کودتا از گسترش و ادامه اعتراضات به وحشت افتاده اند. تئوری ارعاب شکست خورده است. مردم در هر فرصتی که پیش می آید – که این فرصت ها هم خوش بختانه در ایران زیاد است- علیه بزرگترین تقلب انتخاباتی تاریخ دست به اعتراض می زنند. او در این خیال است که می تواند با این گونه اعتراف گرفتن ها، مردم را منفعل و جنبش اعتراضی را خاموش کند. بهترین واکنش در برابر هر نمایش تلویزیونی و هر " اعترافی " اعتراض و ادامه مقاومت است.

بی دادگاهی که ایادی کودتا علیه اصلاح طلبان به راه انداخته اند و کیفرخواستی که در نخستین پرده این نمایش قرائت شد همان قدر اعتبار دارد که ادعای احمدی نژاد که می گوید انتخابات ایران "سالم ترین" و "زیباترین" انتخابات است! همان قدر معتبر است که ایادی کودتا بگویند "ندا آقا سلطان" توسط کارکنان بی بی سی به قتل رسیده است.

نظیر این گونه نمایشهای ننگین تحت عنوان محاکمه اغشاشگران، توطئه گران و یا جاسوسان در کارنامه رژیم های کودتایی و انواع دیکتاتوری های فاسد گذشته که حالا دیری است در گوشه ای از قبرستان تاریخ مدفون شده اند، کم نبوده اند.

اساس اتهامات وارده به زندانیان سیاسی اصلاح طلب اظهارات یک "جاسوس اسرائیلی" است که دادستان از افشای نام وی نیز خودداری کرده است.

تنظیم کنندگان کیفرخواست "داد" ستانی که ماموریت داشته اند نظرات رهبر و احمدی نژاد را مبنی بر وابستگی اصلاح طلبان به قدرت های بیگانه به اثبات برسانند، چنان با فقر سند و مدرک روبه رو بوده اند که از سر استیصال دست به دامان گفته های این جاسوس بی نام و نشان اسرائیلی شده اند. گفته هایی که به قول بیانیه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به دشمنی همه قدرت ها علیه رژیم ایران بجز روسیه و چین اشاره دارد.

خامنه ای و احمدی نژاد که مدام از توطئه خارجی و ضرورت مبارزه با دشمن خارجی حرف می زنند، چگونه گفته یک جاسوس اسرائیلی را درباره دهها تن از سران پرسابقه نظام باور می کنند؟ آیا از نظر آنها جاسوسان اسرائیلی نیز به خودی و غیرخودی تقسیم می شوند و این یکی جزو جاسوسان اسرائیلی خودی است؟

کدام ذهن ساده ای کیفرخواستی را جدی می گیرد که بر ادعاهای یک جاسوس بی نام و نشان بیگانه استوار باشد؟ شکنجه گرانی که به دستور رهبر و احمدی نژاد دهها تن از اصلاح طلبان معترض به کودتا را روز یکشنبه به "بی داد" گاه کشاندند، با ناشیگری حیرت انگیزی به دست خود سند دیگری در اثبات کودتا و جنایات آن در اختیار افکار عمومی ایران و جهان گذاشتند؟

این دادگاه ظاهرا علنی بود. اما هیچ یک از مشخصات دادگاه علنی را نداشت. تعریف دادگاه علنی آن است که همه کس از جمله خانواده زندانیان و اصحاب رسانه های مستقل می توانند در آن شرکت کنند و وکلای زندانی از قبل با محتوای پرونده آشنا هستند و در دادگاه نیز در کنار زندانی حضور دارند. اما دراین نمایش فقط شکنجه گران و رسانه ها و روزنامه نگارانی که همدست شکنجه گران بودند، با زندانیان در تماس بودند.

"داد" گستری و "داد" ستانی که می بایست مرجع رسیدگی به قربانیان سرکوب و شکنجه باشد در این نمایش به ابزاری در خدمت شکنجه گران تبدیل شده بود.
اگر کودتایی در ایران رخ نداده، حکومت ایران چه نیازی به این گونه روش های صددرصد کودتایی دارد؟

اگر خامنه ای و احمدی نژاد همان گونه که مدعی هستند 25 میلیون رای دارند چرا تا به این حد از معترضانی که به قول خودشان بیش از خس وخاشاک نیستند می ترسند؟ چرا 25 میلیون رای دهنده خود را به یک نمایش عظیم خیابانی دعوت نمی کنند تا برای همیشه به ادعاهای معترضان خاتمه دهند؟

چه نیازی بود که همزمان با اعلام نتایج انتخابات چهره های سرشناس و موثر اصلاح طلب را دستگیر کنند؟ چرا آنان را 50 روز زیر شکنجه های جسمی و روانی و در بی اطلاعی کامل از ادامه اعتراضات مردم علیه کودتا قرار دادند؟ چرا می خواهند آنان را مجبور به اعترافاتی کنند که نه مرتکب شده اند و نه باور دارند؟

آیا حکومت برآمده از نتیجه انتخابات سالم و رای اکثریت ملت نیازی به این روشهای کودتائی و استبدادی پیدا می کند؟ مگر می شود که یک حکومت انتخاباتی آنهم با رای اکثریت مطلق 70 درصدی، مجبور باشد به بدترین روشهای شناخته شده کودتایی پناه ببرد؟

خامنه ای و احمدی نژاد انتخابات 22 خرداد را "سالم ترین"و "زیباترین" انتخابات تاریخ ایران اعلام کرده اند. اگر چنین است دادگاه زندانیان سیاسی نیز "سالم ترین" و "صالح ترین" دادگاه است. قاضی مرتضوی نیز "عادل ترین" و " بهترین" دادگر و دادستان است، ندا آقا سلطان را هم روزنامه نگاران بی بی سی کشته اند نه ماموران سرکوب، به خوابگاههای دانشجویان نیز اصلاح طلبان حمله کرده اند نه لباس شخصی های زیر نظر سپاه. کیهان و صداوسیما نیز راست گو ترین رسانه های جهان اند. در این صورت این مردمی که هر روز فریاد خود را علیه کودتا و بیدادهای آن بلندتر می کنند عوامل بیگانگان هستند.

Mail :[email protected]