نامه فرزند خوانده عبدالله مومنی به آيت‌الله علی خامنه‌ای: آرزوی ديدار چهره پدر شهيدم به رهايی عموی اسيرم بدل شده است، ادوارنيوز

ادوارنيوز: در پی گذشت ۷۵ روز از بازداشت عبدالله مومنی و ۲۵ روز بی خبری مطلق از وضعيت وی، رقيه مومنی فرزند شهيد احمد علی مومنی و دختر خوانده عبدالله مومنی در نامه سرگشاده‌ای خطاب به آيت الله علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی، ضمن تشريح وضعيت عموی خود خواهان آزادی او از زندان شده است.

متن نامه فرزند شهيد مومنی بدين شرح است:

حضرت آيت الله خامنه‌ای
رهبر معظم انقلاب
با سلام و تحيت

بسيار خرسندم که فرزند و وارث پدری هستم که در قهقهه مستانه‌اش به تمام ظواهر دلفريب دنيای فانی، مرا در اوان طفوليت و بدون آنکه بتوانم تصويرش را در ذهنم مجسم نمايم در دامان مادری ماتم زده رها کرد و در راه دفاع از کيان اين مرز و بوم، بزرگ‌ترين سرمايه‌اش را در جهان هستی که جانش بود، تقديم اين امت شايسته ساخت و دعوت حق را لبيک گفت. ليک دريغ از آنکه پس از سال‌ها انتظار نه تنها نتوانستم تصوير رويايی صورتش را با چهره واقعی او تطبيق دهم، بلکه پلاکی فلزی همراه مقداری از خاک جبهه و استخوان‌های بازمانده از تن لطيفش نتوانست تسلايم دهد. شب‌ها و روزها با آرزوی ديدن چهره واقعی اش می‌زيستم و عجيب آنکه اين رويا مرا به آينده اميدوار می‌کرد.

در کوران اين اميد سازنده ولی مبهم، به تنهايی خويش و حوادث آينده می‌انديشيدم که ناگهان دست محبت عمويم عبدالله مومنی را بر سر خود و مادر داغدارم احساس کردم، کسی که در آن هنگام ۱۷ سال بيشتر از عمرش نگذشته بود و فقط بخاطر جلب رضايت پدر و مادرش که پيرانی دل شکسته بودند و خواسته آنها سرپرستی از من بود، به اين وصلت رضايت داده بود و اين مسووليت خطير را به دوش کشيد.

آن روزها که کودکی بيش نبودم گمان می‌کردم اين احساس مسووليت برخاسته از عقلانيت نبوده و ممکن است بعدا موجب اشکال گردد. اما هر چه پيش‌تر می‌رفتم اين احساس مسووليت را بيشتر در چهره‌اش می‌ديدم، احساس مسووليت نه تنها نسبت به من و مادر بلاکشم که نسبت به جامعه و آزادی‌های مشروع مبتنی بر خواست جمعی مردم روز به روز در او بيشتر می‌شد و من نه تنها هراسم به اميد تبديل شد بلکه به وجود چنين سرپرستی توانمند و لبريز از محبت به خود می‌باليدم.

بارها از زبان حضرتعالی شنيده بودم که فعاليت‌های دانشجويی در زمينه‌های مختلف علمی و سياسی را نه تنها مفيد می‌دانيد بلکه لعنت می‌فرستيد بر کسانی که نمی‌خواهند دانشگاه سياسی باشد، خصوصا در زمينه توصيه به گرم کردن تنور انتخابات و فعاليت در اين زمينه نصايح شما را به خاطر دارم.
اما برای ما خانواده عبدالله مومنی مايه تعجب است که عمويم روزی به خاطر تحريم انتخابات و نقد قدرت و دوری از آن زندانی و محاکمه می‌شود و امروز به جرم مشارکت فعال در انتخابات زندانی است.

رهبر انقلاب!
تعجب من زمانی بيشتر شد که در ملاقات مورخه ۱۴ مرداد گذشته با وی در محوطه زندان اوين وضعيت روحی او را چنان نابسامان ديدم که تکرار آن صحنه در آينده مرا وحشت زده خواهد نمود. عمويم عبدالله مومنی قادر به تکلم نبود و تعادل خود را کاملا از دست داده بود. از آن روز آرزوی ديدار دوباره پدر شهيدم به آرزوی خلاصی و رهايی عموی اسيرم «عبدالله» از اين وضع تبديل شده است.

مايلم بدانم آيا با گذشت بيش از ۷۵ روز حبس انفرادی و گذران عمر در سلولی که به قبر شبيه‌تر است تا زندان، هنوز زمان بازجويی و تحقيقات مقدماتی تمام نشده است؟ و بدتر از اين آيا سزاوار است که بخاطر مصاحبه با روزنامه و بيان وضعيت نابسامان وی، اعضای خانواده حتی از تماس تلفنی او محروم شوند؟

رهبر انقلاب!
اينک توقع من به عنوان فرزند و تنها يادگار آن شهيد و آرزوی مادرم به عنوان همسر شهيد و کسی که عمو و پسردايی خود را تقديم اسلام و انقلاب کرده است و ديگر برادران عبدالله مومنی که خود عمری را در جبهه‌های جنگ سپری نموده‌اند اين است که شاهد آزادی ايشان از زندان و پايان دادن به اين کابوس باشيم. بديهی است کماکان اعتلا و سربلندی ايران اسلامی آرزوی ديرينه ما است.

با احترام
رقيه مومنی
فرزند شهيد احمد علی مومنی

رونوشت:

رياست محترم قوه قضاييه حضرت آيت الله لاريجانی جهت صدور دستور شايسته
رياست محترم مجلس شورای اسلامی جناب قای دکتر لاريجانی جهت استحضار و اقدام لازم
رياست محترم مجمع تشخيص مصلحت نظام حضرت آيت الله‌هاشمی رفسنجانی جهت استحضار و اقدام لازم