قانون، خواسته يا نياز، حسين قورچانی

با نگاهی اجمالی به بيانيه ها و مصاحبه های رهبران جنبش سبز از اين منظر که تفاوت چندانی ميان نيازها و خواسته های جنبش سبز قائل نمی باشند دچار سر درگمی خواهيم شد و می بينيم که گاهی اين مفاهيم به اشتباه در جای يکديگر قرار ميگيرند.
از اين رو نگاهی دقيقتر به اين مفاهيم* به ما کمک ميکند از اين خطای استراتژيک دوری کنيم.همانطور که ميدانيد انسان دارای نيازهای پيچيده ای می باشد.اين نيازها شامل نيازهای فيزيکی يا نياز به غذا،پوشاک،امنيت و...،نيازهای اجتماعی نظير نياز به احساس تعلق،محبت،ازادی ،عدالت و...و نيازهای شخصی مانند دانستن و اظهار وجودند.اين نياز ها در خيابان وليعصر يا کارخانه ايران خودرو ايجاد نشده اند بلکه قسمتی اساسی از ساختار وجود انسان را تشکيل ميدهند.حال وقتی اين نيازها تامين نشوند ،شخص يا جامعه دو راه حل پيش رو دارد.اول به دنبال چيزی باشد که نياز آن را تامين کند و يا دوم تلاش کند به نحوی نياز را تعديل و از شدت آن بکاهد.در جوامع پيش رفته به دنبال راه حل اول ميروند و در کشورهای کمتر توسعه يافته به دنبال تعديل آن می روند و يا توسط نيروهای موجود در آن جامعه به اجبار تعديل ميابند.پس احساس محروميت که شما و يا جامعه احساس ميکند همان نياز است.

جنبش سبزامروزه به خاطر احساس شديد محروميت و شرايط به وجود آمده در جامعه به آن حد از پيشرفت رسيده است که را ه اول را انتخاب کرده و وخواهان تامين کردن نيازهای خود ميباشد.
اين در صورتی است،خواسته ها شکلی است، که نيازهای انسان تحت تاثير فرهنگ و شخصيت انفرادی به خود ميگيرند. به عنوان مثال يک فرد کرسنه در کشور مالی ممکن است ميل به انبه ،گوشت بچه خوک و لوبيا داشته باشددر صورتی که يک فرد گرسنه در ايالات متحده ممکن است ميل به همبرگر و يک نوشابه کوکا کولا داشته باشد.
خواسته ها بر حسب امکاناتی که تامين کننده نيازها هستند،تعريف ميشوند.پس وقتی جامعه ای متحول ميگردد خواسته های اعضای آن نيز توسعه ميابد.
حال بسياری از فعالان سياسی ،اجتماعی و اقتصادی ،خواسته ها و نياز ها را با هم اشتباه ميگيرند.ممکن است سياست مداران وحقوق دانان که ارائه دهندهء قانون اساسی هستند چنين تصور کنند که جامعه و مردم به قانون اساسی نياز دارند،در حالی که نياز واقعی و حقيقی جامعه و مردم ،آزادی ،عدالت،مسکن،حق تحصيل و..... است.اين سياستمداران ممکن است از بيماری نزديک بينی در رنج باشند و آنچنان در اين قانون اساسی و اصول خود غرق شده باشند که فقط به خواسته ها توجه داشته و دور انديشی در مورد نياز ها ی جامعه و مردم را از دست داده باشند.يقينا برای اصلاح قوانين قديمی و ارائه قوانين جديد که به نحو مطلوبتری نياز های جامعه و مردم را تامين کند و در ضمن هزينه های اجتماعی آنها را پايين بياورد اين سياست مداران دچار مشکل خواهند شد.
جنبش سبز نشان داده است با همان نياز های پيشين(عدالت ،آزادی و... در ابتدای انقلاب ۵۷) خواستار اصلاح برخی قوانين و ارائه برخی قوانين جديد ميباشد. پس به شرط ثابت بودن نيازها ضرورتاَ خواسته ها ثابت نمی مانند و با توجه به امکانات و شرايط جديد خواسته ها شکل جديدی ميگيرند.
پس وقتی خواسته ها با قدرت،قدرت جنبش سبز همراه ميشود در جامعه تقاضايی برای اصلاحات و ايجاد قوانين جديد بوجود می اورند که بتواند نياز های جامعه و مردم را تامين کنند.حال در اينجاست که مردم ،صاحبان قدرت و کليه ذينفعان در چرخه زور آزمايی قدرت دست به مبادلات و معاملات سياسی ميزنند.
حال برای ماندگاری در اين چرخه قدرت نيازمند آنيم که بجای توجه و تاکيد بر خواسته ها به نيازهای جنبش سبز توجه کنيم .زيرا توجه به نيازهای جنبش سبز ضامن ماندگاری بلند مدت ما در عرصه سياست است و از خطای نزديک بينی ما جلوگيری می کند.
از اين رو از رهبران جنبش سبز خواهشمنديم با نگاهی دقيقتر به نياز های جنبش سبز از اين خطای استراتژيک جلوگيری کنند و با توجه به امکانات و شرايط جديد خواسته های به روز شده ای که تامين کننده نيازهای اين جنبش است ارائه دهند.

*تعاريف مفاهيم بکار برده شده از کتاب اصول بازاريابی نوشته فيليپ کاتلر و گری آرمسترانگ ترجمه بهمن فروزنده ميباشد.