آيا بازاريان مظلوم‌اند؟ آريا خسروی

شکل گيری جنبش سبز را بايد در دل قشر زياده خواهی‌ جست که همواره مظلوميت جامعه را می‌ديدند و يا آنرا از نزديک لمس ميکردند. جامعه‌ای که با گذر زمان با دولتها و دورانهای گوناگون تکامل يافت و وقتی‌ سر باز کرد که اختلاف آرمانهای خود با حکومت را بسيار ميديد. همچنين روابط بين صاحبان قدرت با ملت که گاه اين صاحبان از حکومت بودند و گاه از خود ملت، اين قشر را بيشتر برآشفت.

سپس اين قشر در دوران رقابت‌های انتخاباتی ۸۸ که همچون چند دوره قبل کمی‌ فضای ابراز وجود را بيشتر ميديد و وارد صحنه شد. از نظر نگارنده اين مطلب، تثبيت اين مجموعه را بايد هنگامی دانست که در شمارش آرا، تقلبی چشمگير به عمل آمد و پشتبند آن ظلمی بی‌ پروا بر ملت معترض روا داشته شد. هر چه مردم اعتراض ميکردند، ظلم تداوم عينی ميافت، همبستگی‌ مخالفين با يکديگر چه در داخل و چه در خارج از کشور بيشتر ميشد و جنبش پر رنگ تر رخنمايی ميکرد.

در اين ميان بر حسب رفتار حکومتيان با معترضين و تداوم اعتراضات، نقدها و خلا‌های تئوريک بيشتر از هميشه احساس ميشد و همواره تلاشی برای برطرفی آنها به چشم ميخورد. اينچنين است که اين جنبش باشکوه مدنی تا به امروز تکامل يافته و همواره تا دستيابی حقوق حقه ملت نياز به دفاع از خواست مردم را طلب می‌کند.

آنچه اين روزها شاهد آن هستيم، اعتصابات و اعتراضات بازاريان می‌باشد. گويا مستبدين پاشنه‌ی آشيل ديگری هم به غير از دانشگاه داشته اند و ظاهراً زياد به فکر آن نبوده اند و يا بوی تحريمها قبل از لمس آنها به مشام بازاری‌های تيز‌هوشمان رسيده.

آنچه اين روزها جسته و گريخته بگوش می‌رسد، جدايی حرکت اعتراضی بازار از حرکت اعتراضی جنبش سبز می‌باشد و آنچه که برای همگان روشن است عدم حمايت علنی بازاريان از جنبش سبز تا به امروز بوده. ولی‌ مگر غير از اينست که جنبش سبز از حق و قانون بايد دفاع کند، چه محق بازاری باشد چه غير بازاری. اين جنبش را ما همگی‌ تشکيل ميدهيم و با کمی‌ تامل در اين باب عقلمان بهترين راهنمای ماست و احساسمان نيز مکملی شايسته؛

ناکرده گنه در اين جهان کيست، بگو
آن کس که گنه نکرد، چون زيست بگو

من بد کنم و تو بد مکا فات دهی
پس فرق ميان من و تو چيست، بگو

'خيام'