حدس بزن چه کسی برای گرفتن جایزه می آید!، برگردان از الاهه بقراط

در «کنگره رسانه ها» که روز جمعه 8 اکتبر در لایپزیگ برگزار شد، شیرین عبادی و اکبر گنجی دعوت داشتند. اکبر گنجی وقتی فهمید کورت وسترگارد کاریکاتوریست دانمارکی برای دریافت جایزه در این کنگره حضور دارد، در آن شرکت نکرد و شیرین عبادی در سخنرانی خود اعتراض کرد که چرا قبلا به او نگفته اند چه کسی برای دریافت جایزه می آید

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

برگردان از الاهه بقراط - خبرنامه گویا

این گفتگو غروب جمعه هشتم اکتبر 2010 در سایت روزنامه آلمانی دیتسایت منتشر شد. در «کنگره رسانه ها» که در همین روز در لایپزیگ برگزار شد، شیرین عبادی و اکبر گنجی دعوت داشتند. اکبر گنجی وقتی فهمید کورت وسترگارد کاریکاتوریست دانمارکی برای دریافت جایزه در این کنگره حضور دارد، در آن شرکت نکرد و شیرین عبادی در سخنرانی خود اعتراض کرد که چرا قبلا به او نگفته اند چه کسی برای دریافت جایزه می آید. توضیح بیشتر وی را در این گفتگو می خوانید. اما پیش از آن، توضیح یک نکته برای اطلاع بیشتر خوانندگان، درباره آخرین پاسخ شیرین عبادی در مورد معاملات اقتصادی آلمان با جمهوری اسلامی ضروریست. اقتصاد آلمان در دست بخش خصوصی است و دولت در آن نقش تعیین کننده ندارد. توافق های اقتصادی که در سال های اخیر با جمهوری اسلامی صورت گرفته است، از سوی بخش خصوصی است و دولت یا صدراعظم آلمان نه پشت میز امضای این قراردادها می نشینند و نه این می توانند به زور بخش خصوصی را وادار به کاری یا منع از معامله ای بکنند! توافق های بخش خصوصی با جمهوری اسلامی بارها مورد اعتراض خانم مرکل قرار گرفت و تنها پس از بروز جنبش سبز و به زیر پرسش رفتن آینده جمهوری اسلامی بود که بخش خصوصی تمایل نشان داد با سیاست تحریم دولت آلمان در مواردی همراهی کند. این اما واقعیت دارد که دولت آلمان گاهی در نقش «میانجی اقتصادی» ظاهر می شود مثلا در مورد روابط اقتصادی با چین، که البته چنین چیزی را نمی توان در حال حاضر در مورد رابطه آلمان با جمهوری اسلامی مدعی شد. آنگلا مرکل نخستین سیاستمدار آلمان و اروپا بود که احمدی نژاد را «فاشیست» نامید. تیتر گفتگو از مترجم است. تیتر اصلی گفتگو به نقل از شیرین عبادی «کورت وسترگارد نفرت پراکنی کرد» بود.

*****

ما قصد داشتیم روز جمعه با شیرین عبادی، دارنده جایزه صلح نوبل، درباره کشورش ایران گفتگو کنیم. ولی در کنگره رسانه ها که در شهر لایپزیگ برگزار شد، جنجال در گرفت: خبر حضور کورت وسترگارد، هنرمند کاریکاتورهای محمد، که قرار بود در این کنگره جایزه رسانه ها در لایپزیگ را دریافت کند، به دلیل امنیتی تا صبح روز جمعه مخفی نگاه داشته شد. شیرین عبادی از این موضوع خشمگین بود و ما از او دلیل اش را جویا شدیم:

س: خانم عبادی، شما در سخنرانی خود با کلماتی روشن به حضور کورت وسترگارد در این کنگره اعتراض کردید. چرا از این موضوع اینقدر عصبانی شدید؟

ج: من اصلا به دعوت آقای وسترگارد و یا اینکه چرا این جایزه را دریافت کرد اعتراض نکردم. من به این اعتراض کردم که یک کنگره که به خاطر آزادی عقیده برگزار می شود، خودش دست به سانسور می زند. چرا که نه به من و نه به اکبر گنجی (یک ژورنالیست ایرانی که وقتی فهمید وسترگارد در این کنگره حضور دارد، از شرکت در آن خودداری کرد و بازگشت/ تحریریه دیتسایت) اطلاع ندادند چه کسی برای دریافت جایزه انتخاب شده است. آیا این درست است که مرا دعوت کنند ولی اطلاعات مهم را به من ندهند؟

س: آیا اگر از پیش می دانستید چه کسی جایزه را دریافت می کند، می آمدید؟

ج: می آمدم و همان سخنانی را ایراد می کردم که چند لحظه پیش کردم. من معتقدم که به آزادی عقیده باید بسیار احترام گذاشت ولی این آزادی مرز خودش را دارد. چهارچوب این مرز توسط حقوق بشر تعیین می شود. کاریکاتور توهین آمیز حضرت محمد به دنبال اسلام ستیزی در برخی از کشورهای اروپایی کشیده شد. اما بند بیستم پیمان بین المللی حقوق سیاسی و شهروندی که جمهوری فدرال آلمان نیز آن را امضاء کرده است می گوید: نفرت پراکنی علیه اقلیت های قومی و مذهبی، یعنی آنچه آقای وسترگارد انجام داد، ممنوع است.

س: آیا این به این معنی است که شما خشمی را که در برخی کشورهای اسلامی تا تلاش برای قتل وسترگارد پیش رفت درک می کنید؟

ج: من به هیچ وجه این رفتار خشونت آمیز را تأیید نمی کنم. هر کسی که می خواهد عقیده اش را بیان کند باید از راه های صلح آمیز این کار را بکند. به محض اینکه کسی دست به خشونت می زند، دیگر صدای حق طلبانه و عدالت جویانه اش به گوش نمی رسد. خیلی بهتر می بود که مسلمانان هدف خود را از راه های قانونی دنبال می کردند.

س: حالا درباره موضوع اصلی صحبت کنیم، کشور شما. شما درفصلی از خاطرات خود از دوران کودکی و جوانی تان در تهران می نویسید. در این فصل این طور به نظر می رسد که تهران آن دوران یک شهر نسبتا لیبرال بوده است. فکر می کنید چنان دورانی بار دیگر باز خواهد گشت؟

ج: در هیچ جای کتاب من گفته نمی شود که در دوران شاه آزادی و دمکراسی حاکم بود. مردم شاه را سرنگون کردند چرا که استقلال و آزادی می خواستند. بیش از سی سال از آن زمان گذشته و هنوز ما به هدف مان نرسیده ایم. ما نه در زمان شاه آزاد بودیم و نه در دوران جمهوری اسلامی.

س: بیش از یک سال از تلاش جنبش سبز برای رسیدن به همین هدفی که شما توضیح دادید می گذرد. در این یک سال چه گذشته است؟

ج: متأسفانه در سال 2009 بسیاری از روزنامه نگاران دستگیر شدند. در فهرست گزارشگران بدون مرز، ایران از این نظر در مقام 171 از 173 کشور جهان قرار دارد. در حال حاضر روزنامه نگاران نخبه ما در زندان هستند.

س: چه بر سر جنبش آمد؟

ج: جنبش آزادی خواهانه سبز همچنان اهداف خود را دنبال می کند و روز به روز قوی تر خواهد شد. مردم هر روز ناراضی تر می شوند چرا که علاوه بر نقض حقوق بشر با مشکلات سنگین اقتصادی باید دست و پنجه نرم کنند. قیمت ها بالا می روند، مردم هر روز فقیرتر می شوند. این همه سبب مقاومت و مخالفت بیشتر در میان مردم می شود.

س: غرب برای کمک به مخالفان چه می تواند بکند؟

ج: من مخالف عملیات نظامی بر ضد ایران هستم. من هم چنین مخالف تحریم های اقتصادی ای هستم که بیش از همه مردم را زیر فشار قرار می دهد. همین که اروپا رییس جمهور محمود احمدی نژاد را دیگر بیش از این تقویت و حمایت نکند، کافیست. خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان به صراحت از وی انتقاد کرده است. ولی جالب توجه است که آلمان در سال های اخیر بیشترین توافق های اقتصادی را با ایران داشته است. به محض این که خانم مرکل پشت میز امضای قراردادهای اقتصادی می نشیند، حقوق بشر را فراموش می کند.

منبع:
http://www.zeit.de/politik/deutschland/2010-10/westergaard-medienpreis-shirin-ebadi